Και όπως λένε κάποιοι,όλα ξεκίνησαν στις 7 Οκτωβρίου το 2023.
Τότε...
9 Απριλίου 1948, 254 κάτοικοι του χωριού Ντέιρ Γιασίν, δυτικά της Ιερουσαλήμ, κυρίως εργάτες λατόμοι, σφαγιάζονται -
αφού τους καταλήστευσαν, μαζί με τα παιδιά τους μέσα στα σπίτια τους ή έξω από αυτά, τους έδεσαν σε δέντρα, τους φωτογράφησαν και μετά τους εκτέλεσαν, τους τεμάχισαν, βίασαν τις γυναίκες και τέλος τους πυρπόλησαν -
από την τρομοκρατική σιωνιστική οργάνωση Ιργκούν της οποίας αρχηγός ήταν ο Μεναχέμ Μπεγκίν, μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ και την Στερν (μετέπειτα Λεχί) του ναζιστή σιωνιστή Αβραάμ Στερν.
Οι τρομοκρατικές οργανώσεις Ιργκούν και Χάγκανα διαδίδουν τα εγκληματικά κατορθώματά τους στους Άραβες χωρικούς πριν εισβάλλουν στα χωριά τους.
Χρησιμοποιούν τη μέθοδο του τρόμου και του πανικού. Ήταν τέτοια η φρικαλεότητα της σφαγής στο Ντέιρ Γιασίν που οι Άραβες τρέπονται σε μαζική φυγή εγκαταλείποντας το βίος τους μόνο στο άκουσμα ότι πλησιάζουν οι Εβραίοι.
Νόμιζαν ότι θα επιστρέψουν και πήραν μαζί τους τα κλειδιά των σπιτιών τους.
Στις 10 Απριλίου 1948, μία ημέρα μετά τη σφαγή στο Ντέιρ Γιασίν, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έγραψε μια επικριτική επιστολή προς τους Αμερικανούς "Φίλους των Αγωνιστών για την Ελευθερία του Iσρaήλ (Λεχί)" αρνούμενος να τους βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο για να συγκεντρώσουν χρήματα για τον σκοπό τους στην Παλαιστίνη.
Λίγες βδομάδες μετά, στις 14 Μάη 1948, οι σιωνιστές ανακηρύσσουν την ίδρυση του Ισραήλ και λίγο αργότερα θεωρούν απών κάθε Παλαιστίνιο που είχε εγκαταλείψει το σπίτι του (για να μην σφαχτεί) πριν την 1η Αυγούστου 1948.
Έτσι 750.000 Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, έμειναν δηλαδή από τη μία μέρα στην άλλη άστεγοι, άνεργοι και χωρίς πατρίδα, με το κλειδί του σπιτιού τους στο χέρι, παρά τις επανειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ για δικαίωμα στην επιστροφή τους ή αποζημίωση.
Το δίκαιο των όπλων επικράτησε.
Τα 2/3 της γης που έμεναν Άραβες Παλαιστίνιοι περνούν με αυτόν τον τρόπο στα χέρια του Ισραήλ.
Ο ΟΗΕ ορίζει τον Σουηδό κόμη Φόλκε Μπερναντόττε (φωτογραφία) ως διαμεσολαβητή για το θέμα των Παλαιστινίων προσφύγων και των περιουσιών τους.
Στην έκθεση που κατέθεσε στις 16 Σεπτεμβρίου 1948 (4 μήνες μετά την ίδρυση του αμαρτωλού Ισραήλ) γράφει:
"Θα ήταν παραβίαση των στοιχειωδών αρχών να μην επιστρέψουν αυτά τα αθώα θύματα στις εστίες τους, ενώ οι Eβρaίοι μετανάστες συρρέουν στην Παλαιστίνη και επιπλέον απειλούν, με σκοπό την μόνιμη εγκατάσταση, να αντικαταστήσουν τους Άραβες πρόσφυγες που ήταν ριζωμένοι σε αυτή τη γη από αιώνες".
Ο κόμης και ο Γάλλος βοηθός του Συνταγματάρχης Σερό δολοφονήθηκαν στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ από την σιωνιστική παραστρατιωτικη ομάδα Λεχί την αμέσως επόμενη μέρα που κατέθεσε την έκθεσή του.
Οι δράστες συνελήφθησαν, αλλά 15 ημέρες μετά ο τότε Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπεν Γκουριόν, τους έδωσε χάρη και οι δολοφόνοι αφέθησαν ελεύθεροι.
Τραγική ειρωνεία:
Ο κόμης, ο οποίος ήταν επικεφαλής του σουηδικού Ερυθρού Σταυρού που μετέφερε με κίνδυνο της ζωής του σε νοσοκομεία της Σουηδίας Δυτικοευρωπαίους, στην πλειονότητα τους Εβραίους, πρώην κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης των ναζί, περνώντας μέσα από εμπόλεμες ζώνες,
έπεφτε νεκρός με τις ευλογίες του νεοϊδρυθέντος εβραϊκού κράτους.
Σήμερα το Ντέιρ Γιασίν ανήκει στο Iσραήλ, λέγεται Χαρ Νοφ και Γκιβάτ Σαούλ.
Στα σπίτια των Παλαιστινίων μένουν έποικοι και τα περισσότερα κτίρια του χωριού ανήκουν σε ένα εβραϊκό ψυχιατρικό νοσοκομείο.
Δε σεβάστηκαν ούτε το παλαιστινιακό νεκροταφείο που υπήρχε για αιώνες εκεί.
Το ισοπέδωσαν και από πάνω του πέρασε δρόμος.
Έτσι ιδρύθηκε το Iσραήλ.
Πάνω στα κόκαλα και το αίμα σχεδόν ενός εκατομμυρίου Παλαιστiνιων, δολοφονημένων Ευρωπαίων διπλωματών, επιστημόνων, πολιτικών του αντιπάλων.
Αυτή είναι η κληρονομία του στους ανθρώπους: αίμα και χώμα.
Δικαίως είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που χαρακτηρίζεται ως κράτος - δολοφόνος.
Της Katerina Kastridou
Σήμερα...σαν να μην πέρασε μια μέρα.
https://www.facebook.com/share/p/1CwokLEu35/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.