Τα κορίτσια σπάνε εύκολα. Τα μικρά κορίτσια σπάνε εύκολα. Όπως και τα μικρά αγόρια σπάνε εύκολα. Όπως η τεντωμένη χορδή ενός βιολιού σπάει εύκολα στα χέρια ενός άγαρμπου που περνιέται για δεξιοτέχνης. Τα μικρά παιδιά είναι οι τεντωμένες χορδές μιας μουσικής που γυρεύει να ακουστεί. Μια μουσική που ζητάει να υπάρξει. Κι εσύ μπορεί να κοιτάς, ίσως και μετά από χρόνια, απορημένος και να αναρωτιέσαι τι της έκανες, τι του έκανες, τι έκανες σ’ αυτό το παιδί. Δεν ήταν δίκαιο. Στ’ αλήθεια δεν ήταν καθόλου δίκαιο. Ήταν μονάχα ένα ανυπεράσπιστο μικρό βιολί, που έτρεχε τρομαγμένο να κλειστεί μέσα στη σάρκινη θήκη του. Το φως του ήταν ακόμη τόσο λαμπερό. Και όμως έμοιαζε να μην σε νοιάζει καν. Πήρες την καρδιά αυτού του μικρού κοριτσιού και το ανάγκασες να μεγαλώσει τόσο γρήγορα. Έπιασες με τα δυο σου χέρια αυτό το μικρό βιολί και το τράβηξες, από τα πόδια ως το λαιμό, όσο έφτανε ο θυμός σου. Κι’ όμως δεν υπήρχε κανένας λόγος να μεγαλώσει. Γιατί κανείς δεν βιάζεται να μεγαλώσει.
Κι’ έτσι τώρα λέξεις όπως «αθωότητα», λέξεις όπως «τρυφερότητα», δεν σημαίνουν τίποτα πια. Μονάχα «άφησε με ήσυχη». Λες και από τη γδαρμένη «αθωότητα» άφησες πίσω μονάχα το «α». Κι από την αρπαγμένη «τρυφερότητα» ξέμεινε μονάχα το «φ». Κάπως, κουτσά στραβά, οι φωνές του πόνου γέννησαν τα υπόλοιπα φωνήεντα. Και το «ήσυχη» φάνηκε σαν μια λύση της στιγμής. Έτσι, έμεινε μονάχα ένα οργισμένο «Άφησε με ήσυχη».
Ένα σπασμένο κορίτσι, ένα σπασμένο αγόρι, χρόνια ολόκληρα μετά, του λένε «αγάπη» και ακούει «απειλή». Ακούει «πόνο» και μεταφράζει «ανακούφιση». Κι έτσι όλα γίνονται κάπως ασπρόμαυρα.
Ένα μικρό σπασμένο βιολί ακούει την μουσική, αλλά δεν μπορεί πια να τραγουδήσει. Και αυτό είναι ό,τι πιο οδυνηρό, ξέρεις, για ένα μικρό σπασμένο βιολί.
Κι αυτές οι εικόνες κλειδωμένες στο μυαλό ενός μικρού κοριτσιού, αυτές οι φωνές σφηνωμένες στο μυαλό ενός μικρού αγοριού, παγιδεύουν το χρόνο στο παρελθόν. Ο χρόνος ενός σπασμένου βιολιού είναι δεσμώτης στο παρελθόν. Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, κάθε νέα εμπειρία, φιλτράρεται στο παλιό κόσκινο της οδύνης κι αφήνει το κατακάθι ενός απροσδιόριστου και αντιφατικού «μέσα-έξω». Η ζωή ολόκληρη σε σημειωτόν.
Ένα σπασμένο κορίτσι, είναι ένα κορίτσι που σπρώχτηκε στην άκρη ενός παγερού κόσμου. Ένα σπασμένο κορίτσι ζει στα θολά όρια ενός παγερού κόσμου, που δεν ξέρει που αρχίζει και που τελειώνει. Κι ένα κατακερματισμένο σύστημα ελέγχου ποθεί τον έλεγχο και την αυτοτιμωρία. Ένα σπασμένο παιδί νοιώθει πάντα πως εκείνο φταίει για τον αδυσώπητο θρυμματισμό. Προτιμά να φταίει. Επιλέγει να φταίει και δεν μπορεί παρά να γυρεύει να εξιλεωθεί.
Ένα σπασμένο κορίτσι, ίσως να νοιώθει πως είναι ένα «κάτι» χωρίς αξία. Όπως ένα σπασμένο μικρό βιολί είναι ένα «πράγμα» ανάξιο λόγου. Ένα «κάτι» που του έχουν κλέψει τις χορδές της αγάπης. Μια ξεκούρδιστη αγάπη που μοιάζει κάπως σαν «αγπ» ή ίσως και «πγη» ή «κάτι» τέτοιο. Κι αυτό το κορίτσι όλο νοιώθει πως δεν μπορεί να υπάρχει αλλιώς παρά σαν ένα σπασμένο μικρό βιολί που δεν ξέρει πως να κρυφτεί μέσα στη δερμάτινη θήκη του, που έτσι κι αλλιώς δεν το χωράει πια. Κι ό,τι βλέπει είναι μονάχα οι αντανακλάσεις των χαλασμένων στιγμών του. Ό,τι ακούει είναι μονάχα οι αντηχήσεις των χορδών που τεντώνονται ώσπου να σπάσουν. Ό,τι μυρίζει είναι μονάχα η οσμή των πονεμένων χεριών που ιδρώνουν βίαια.
Τα σπασμένη κορίτσια, έκτοτε, βλέπουν την αγάπη διαφορετικά. Το ίδιο και τα σπασμένα αγόρια.
Αφήνουν τα δάκρυα τους ν’ αγγίξουν το πάτωμα. Εγκαταλείπουν τα θρυμματισμένα τους κομμάτια στα πάτωμα. Αναρωτιούνται ακόμη αν μπορέσουν ποτέ να αγαπηθούν. Αναρωτιούνται, ακόμη, αν αξίζει να αγαπηθούν. Σπάνια μπορούν να απαντήσουν θετικά. Και η ζωή τους ολόκληρη γίνεται μια ποινή που γυρεύει να τους επιβληθεί.
Τα σπασμένα μικρά κορίτσια αναρωτιούνται, χρόνια ολόκληρα μετά, αν μπορούν να συγκολληθούν.
Πατέρα! Μάνα!
Ένα μικρό παιδί μπορεί να σπάσει μονάχα σε μια στιγμή, αλλά, πολλές φορές, δεν φτάνουν χρόνια πολλά για να αποκατασταθεί.
«Πατέρα!» «Μάνα!»...και όλοι οι άλλοι οι υπεύθυνοι εσείς μουσικοί!
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.