Προτού λοιπόν μιλήσουμε καν για αξιολόγηση είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για το Ήθος..

Από Σόλων Αντάρτης 

Προτού λοιπόν μιλήσουμε καν για αξιολόγηση είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για το Ήθος του Δασκάλου, του Διευθυντή και του Αξιολογητή.

Το Ήθος είναι κάτι που δεν διδάσκεται σε σχολές και ακαδημίες, είναι αδύνατον κάτι τέτοιο. Το Ήθος παραδίδεται, μέσα από την Πράξη, την μόνη Αλήθεια. Είναι ο συνδετικός ιστός ανάμεσα στους Ανθρώπους και τους Δασκάλους, που ενώνει και που σφυρηλατεί μία Παράδοση που αντιστέκεται στα κύματα της μόδας και της επίδειξης.

Το Ήθος του Δασκάλου είναι οι δάσκαλοί μου της Εισβολής. Η κυρία Μηλιά, η κυρία Ανθή, ο κύριος Αντρέας, που ήταν μια ανοικτή αγκαλιά για τα παιδιά με τα κεφάλια τα κουρεμένα "πρώτο νούμερο".

Είναι οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μου στο Γυμνάσιο Έγκωμης και στο Λύκειο Κύκκου Α'. Η Θέμις, ο "Τσίτσιος", ο κ. Χατζησάβας,  ο κ.Χαριλάου, ο μέγιστος κύριος Παύλος Χατζημάρκου, που άνοιξαν οδούς από εδώ μέχρι τα αστέρια, κι από το Πριν μέχρι το Μετά τα Φυσικά.

Είναι ο Αλέκος Ιακωβίδης από την Κερύνεια στις 6:30 το πρωί στην Παιδαγωγική Ακαδημία και αργότερα ως τα μεσάνυχτα, που στέκει μπροστά και μας μαθαίνει να χορεύουμε, χορούς μαιανδρικούς, ενώ ενδιαμέσως ενώνει το παιδί που έμαθε μπάσκετ σουτάροντας σε ένα αναποδογυρισμένο κλουβί παπαγάλου, με τον νέο που θα το διδάσκει τριάντα χρόνια.

Είναι η Χρυστάλλα Ιεροπούλου που υποδέχεται τον πρωτοδιόριστο της Συνάδελφο λέγοντας του: "Σόλωνα πάρε όποιαν τάξη θέλεις". Είναι μερικά χιλιόμετρα μακριά ο αδελφός Κύπρος Αλεξάνδρου που υποδέχεται την πρωτοδιόριστη Rena Iacovou, λέγοντας της: "Ρένα μην ανησυχείς, θα πάρω εγώ την πρώτη τάξη". Είναι ο Στέλιος Παυλίδης που σου αφήνει σε κασόνια όλο του το υλικό για το διδιδάσκαλο στο οποίο έχεις διοριστεί, προίκα, αλλά και εντολή συνάμα. Είναι οι τέσσερις Συνάδελφοι- "ταξιτζηδες" που αναλαμβάνουν την σκυταλοδρομία παράδοσης του πρωτοδιόριστου Angelos Tsampalas, από το Μάμμαρι, στην στροφή της Αγιάς Μαρίνας όπου θα τον παραλάβει ο παπάς του χωριού για να τον πάρει στο μονοδιδάσκαλο στον Ξυλιάτο. Είναι ο Γιώργος Γαλήνης, που χορεύει ακόμη τα βράδια στην Κλήρου. Είναι ο Γιώργος Κυριακού που ενώνει την Βόρεια Ήπειρο και την Αίγινα με τα μανταρίνια που τρώει από τα δέντρα του σχολείου σου.  Είναι οι Συνάδελφοι που αναγνωρίζουν από μακριά την αξία ενός άγνωστου σε αυτούς συναδέλφου και που διαφημίζουν το έργο του διότι το αξίζει και διότι ξεπερνά τα όρια του σχολείου του:

 "Ρε Σόλωνα έχει έναν Συνάδελφο στον Στρόβολο που κάνει απίστευτα πράγματα με την τεχνολογία". 

Για σένα μιλούσαν Alexandros Kofteros. Είναι η Efi Karsera Theodorou με την οποία μοιράστηκες εμπειρίες ανομολόγητες, την ώρα της εργασίας, στο όρια της Ζωής και του Θανάτου...

Το Ήθος του Διευθυντή ειναι ο Πάμπος Χαραλάμπους από την Λύση, που αφού επιβίωσε σε ένα πεδίο μάχης αληθινό, με πληγές για τις οποίες ποτέ δεν μίλησε και ούτε και περηφανεύτηκε, μετέτρεψε την πορεία του σε μία Οδό προς το Φως για τον ίδιο και για όλους και όλες που ευλογήθηκαν να δουλέψουν μαζί του. Και που υποδέχτηκε πρώτος τους μετανάστες στο νησί μας. Είναι ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου από την Βόννη, που βοηθά σιωπηλά κάθε παιδί που έχει ανάγκη στο σχολείο, και που ενημερώνει το εμβρόντητο προσωπικό ότι την επόμενη βδομάδα θα έχουμε "κλιμάκιο αξιολόγησης και ποιός θέλει να κάνει το μάθημα" ( και όχι από την αρχή της χρονιάς όπως κάνουν άλλοι/ες). Είναι ο διάκονος - που το όνομα του δεν θα γράψω καθώς είναι ακόμη εν ενεργεία και θα με ξεχέσει πατόκορφα αν το γράψω - ο οποίος διακονεί χρηματα και υπηρεσίες για τις ανάγκες του σχολείου του κάπου σε μια υποβαθμισμένη αστική περιοχή του τόπου μας.

Το ήθος του Αξιολογητή είναι η Κάλλη Χατζηιωσήφ που σταματά πίσω από την ομάδα φοιτητών που κάθονται κρατώντας το κεφάλι τους στα χέρια τους μετά το πρώτο τραγικό δειγματικό μάθημα γυμναστικής που έχουν κάνει και τους λέει:' Ρε παιθκιά μην είστε τόσο σκληροί με τον εαυτό σας". Είναι ξανά ο Αλέκος μετά το πρώτο σου "κανονικό" μάθημα στο τρίτο έτος των σπουδών σου που κάθεται μαζί σου ενάμιση ώρα να το μιλήσετε και που όταν βλέπεις τις σημειώσεις του τον ρωτάς: "Τι είναι τούτα όλα τα "σφ"", σου απαντά με εκείνο το γνωστό του μειδίαμα: "Είναι οι φορες που σφύριξες". Και που σε δίδαξε να μην ξαναχρησιμοποιήσεις σφυρίκτρα στο μάθημα για τριάντα χρόνια, εκτός όταν διδάσκεις την διαιτησία. Είναι ο πρώτος σου επιθεωρητής Ανδρέας Ελευθεριάδης, που όταν για την πρώτη σου επιθεώρηση φτάνει απροειδοποίητα ( άλλες εποχές ) την μέρα που είσαι εμπύρετος - πού σκέψη για άδεια ασθενείας σε ένα σχολείο με 35 μαθητές - και αφού έχεις πριν έχεις ενημερώσει την κυρία Χρυστάλλα ότι δεν ήταν δυνατό να προετοιμαστείς σου λέει: "Σόλωνα μην ανησυχείς, με ενημέρωσε η διευθύντριά σου. Θα κάνω εγώ το μάθημα και το μιλούμε". Στην πρώτη σου επιθεώρηση! Είναι ο Μάκης Κυριάκου που αφού έχεις κάνει ένα μάθημα στην πρώτη τάξη ενός σχολείου στην αγροτική Κύπρο, που κύλησε τραγικά (είχες την φαεινή ιδέα να σκιτσάρεις ένα κούκο που βγαίνει από το ρολόι φωνάζοντας "ΚΟΥΚΟΥ", για να διδάξεις το "ΟΥ"}, και αφού ως νέος δεν έχεις ακόμη αποκτήσει την ευελιξία να βγαίνεις έξω από τα στεγανά σου στερεότυπα, σου λέει συνομωτικά και χαμογελαστά:

"Εκατάλαβα τι προετοίμασες. Ξερεις ο "Στρούθος" και ο "Πουπούξιος" που σου είπαν, έχουν μέσα πολλά "Ου"!

Είναι όλες και όλοι που αποτέλεσαν και αποτελούν μία αλυσίδα, μια Συν-Αδελφότητα, που έρχεται από μακριά και φτάνει κοντά σου και που κατ' ευχην θα συνεχίσει πολύ μετά που εσύ θα έχεις φύγει "σ' αυτό τον Κόσμο τον Καλό τον χιλιομπαλωμένο". Σαν τα χελιδόνια...

Και τώρα μπορούμε να μιλήσουμε για Νέο Σχέδιο Αξιολόγησης...

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1KNyrDpQRf/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com