Ερνέστος Τσίλερ

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Έφερε πρώτος στην Ελλάδα τον τεχνητό εξαερισμό και την κεντρική θέρμανση. Μεταμόρφωσε την Αθήνα του 19ου αιώνα από χωριό σε ευρωπαϊκή πόλη, προσδίδοντάς της την αρχιτεκτονική ταυτότητα και αισθητική που η πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους χρειαζόταν στο ξεκίνημα της, συνδέοντάς την με το αρχαίο παρελθόν της.

 Αντικατέστησε τα παντζούρια με ρολά στα μαγαζιά της Αθήνας και κόσμησε τα κτίρια του με χυτοσιδηρά κιγκλιδώματα με σχέδια εμπνευσμένα από τη μυθολογία.

Είναι  ο πρώτος αρχιτέκτονας που χρησιμοποίησε σιδηρά υποστυλώματα στην οικοδομή.

Ο Ερνέστος Τσίλερ (Ernst Ziller), ο γερμανός αρχιτέκτονας, μαθητής του Θεοφίλου Χάνσεν που επιμελήθηκε τα σχέδια για την Ακαδημία των Αθηνών και ήρθε στην Αθήνα το 1861, που   παντρεύτηκε τη πιανίστρια Σοφία Δουδου από την Κοζάνη, απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και 5 παιδιά και  άφησε διακριτό το αποτύπωμά του στο οικιστικό περιβάλλον της Ελλάδας( ιδιαίτερα της Αθήνας), μια τέτοια μέρα του 1923, άφηνε την τελευταία του πνοη(παραδόξως  καταχρεωμένος). 

Στον κύριο εκπροσώπο  του νεοκλασικισμού στον ελληνικό χώρο και στο έργο του που  περιλαμβάνει περί τα 500 κτίρια, τα οποία σχεδίασε ή κατασκεύασε, από το 1870 έως το 1916 και που δικαίως του απονέμεται ο χαρακτηρισμός "Η Αθηνά του Τσίλερ" (για όσα έργα κατάφεραν να διασωθουν από την μωρόφιλοδοξία, τον μεταπρατισμο μα και την κυριαρχία των συμφερόντων πολιτικων και τοπικών αρχόντων), θαρρώ πως το ελάχιστο που του αναλογεί είναι η μνεία του, τούτη τη μέρα. 

Κάποια έργα του:

Αθήνα

•Ανάκτορο του Διαδόχου (1891-1897) (σήμερα Προεδρικό Μέγαρο)

•Μέγαρο Ερρίκου Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον) (1878-1881) (σήμερα στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών)

•Βασιλικό Θέατρο (σήμερα Εθνικό Θέατρο) (1895-1901)

•Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Οικοδομήθηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Λούντβιχ Λάνγκε. Ο Τσίλερ ήταν ο τρίτος και τελευταίος επιβλέπων του έργου, επέφερε δε αλλαγές στην πρόσοψη του κτιρίου, προσθέτοντας το ιωνικό πρόπυλο και τις εκατέρωθεν στοές.

•Μέγαρο Σταθάτου (1895)

•Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού, στην συμβολή της οδού Βασιλίσσης Σοφίας 5 (πρώην οδός Κηφισίας) με την οδό Ζαλοκώστα, σήμερα είναι το κεντρικό κτίριο του Υπουργείου Εξωτερικών

•Μέγαρο (έπαυλη) του Ανδρέα Συγγρού (1872-1873) στο κτήμα Αναβρύτων, μεταξύ Αμαρουσίου και Κηφισιάς

•Έπαυλη του Νικολάου Θων (Thon). Η έπαυλη είχε οικοδομηθεί (1891) ολόκληρη πάνω σε σχέδια του Τσίλερ, στη συμβολή των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισσίας. 

Δεν υπάρχει πια αλλά διασώζεται ο ναός του Αγίου Νικολάου, ένα περίκεντρο νεοκλασικό εκκλησάκι με ημισφαιρικό θόλο, που οικοδομήθηκε περί το 1900, πάλι από τον Τσίλερ, στο εσωτερικό του περιβόλου της έπαυλης.

•Η πρώτη βασιλική έπαυλη στο Τατόι (1872-74) (καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1916)

Μέγαρο Μελά (1874) στην οδό Αιόλου, το μεγαλύτερο Αθηναϊκό ιδιωτικό κτίριο της εποχής, του οποίου η ανέγερση κόστισε 1.000.000 δραχμές.

•Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, στην Πλατεία Κοτζιά. Γκρεμίστηκε το 1940.

•Nαός του Αγίου Λουκά Πατησίων (1865-1870). H πρώτη εκκλησία - έργο του Τσίλερ κτίστηκε σε νεορωμανικό ρυθμό, εμφανή κυρίως στον τρούλλο.

•Ναός Αγίου Γεωργίου Ορφανοτροφείου Χατζηκώνστα (Μεταξουργείου), 1899-1901. Εκκλησία νεο-ρωμανικού ρυθμού, με τους χαρακτηριστικούς πυργίσκους στις εξωτερικές ακμές.

•Διοικητήριο της Σχολής Ευελπίδων (1889) (σήμερα Σχολή Εθνικής Άμυνας)

•Παλαιό Χημείο (1887). Σχεδιάστηκε και κτίστηκε σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα του Βερολίνειου Χημείου Zarstrau και την έγκριση του διάσημου χημικού Hofmann.

•Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο (1887-1897), τετραώροφο νεοκλασικό μέγαρο στη γωνία των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Φειδίου.

•Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο (1905), τριώροφο νεοκλασικό μέγαρο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

•Μέγαρο Δεληγεώργη (1890. Τριώροφο μέγαρο μεταξύ των οδών Πινδάρου, Ακαδημίας και Κανάρη, εκλεκτικιστικού ρυθμού.

•Μέγαρο Κούπα (1875-1900). Νεοκλασικό κτίριο στην οδό Πανεπιστημίου, από τα μεγαλύτερα και πολυτελέστερα της εποχής εκείνης. Ανήκε στον βιομήχανο Αχιλλέα Κούπα.

•Petit Palais (Ιταλική Πρεσβεία), 1885. Μέγαρο στη γωνία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας με την οδό Σέκερη.

•Αιγυπτιακή Πρεσβεία (1885). Nεοκλασικό μέγαρο στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, αρχικά γνωστό ως Μέγαρο Ψύχα.

•Εκλεκτικιστική τριώροφη κατοικία στην οδό Σταδίου (1880). Αρχικά ανήκε στον Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιο Δεκόζη Βούρο.

•Ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος» (1889), στη δυτική γωνία της διασταύρωσης της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας. Αρχικά ήταν τριώροφο, με αγάλματα στη στέψη, τα οποία αφαιρέθηκαν όταν προστέθηκε ο τέταρτος όροφος (μετά το 1920).

•Πολυκατοικία Πεσμαζόγλου (1900). Επιβλητικό τετραώροφο μέγαρο εκλεκτικιστικού ρυθμού στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, με όψη και προς την οδό Ηρώδου Αττικού. Η προς την οδό Ηρώδου Αττικού δυτική πτέρυγα του μεγάρου κατεδαφίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

•Κινηματοθέατρο «Αττικόν» (1899-1901). Η αρχική εκλεκτικιστική φάση του κτιρίου οικοδομήθηκε σε σχέδια του Τσίλερ. Δέχθηκε σημαντική επέμβαση (1914 - 1920) σε ρυθμό νεομπαρόκ όταν οικοδομήθηκε, σε τμήμα του, το κινηματοθέατρο «Αττικόν».

•Ξενοδοχείο «Μπάγκειον» (1890-1894). Τετραώροφο (αρχικά τριώροφο) κτίριο στην ανατολική γωνία της διασταύρωσης της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας.

•Ξενοδοχείο «Excelsior» (1910-1914). Πιθανότατα έργο του Τσίλερ. Είναι τετραώροφο μέγαρο στη γωνία της οδού Πανεπιστημίου με την πλατεία Ομονοίας.

•Κτίριο οικογένειας Φρυσίρα (1904). Νεοκλασικό κτίριο στην οδό Μονής Αστερίου 7 στην Πλάκα με στοιχεία ιωνικού ρυθμού.

•Οικία Α. Κατσανδρή (1878). Απλό διώροφο κτίριο στην οδό Αθηνάς, αρ. 51.

•Νέο Αρσάκειο (1900-1925). Σχεδιάστηκε απόν Κωνσταντίνο Μαρούδη. Το 1907 ο Τσίλερ ανέλαβε την πλήρη αναμόρφωση της πρόσοψης.

Πειραιάς

•Οικία Πατσιάδου στην Πλατεία Αλεξάνδρας (1894-1895)

•Συνοικία Τσίλλερ ή "Συνοικισμός Επαύλεων" στην Πλατεία Αλεξάνδρας στην Καστέλλα (1874-1876)

•Οικία Σπυρίδωνος Μεταξά στη Βασιλέως Γεωργίου Α' και Γρηγορίου Λαμπράκη (1899)

•Η οικία του Σπύρου Μεταξά, ιδρυτή της ομώνυμης ποτοποιίας METAXA στον Πειραιά

•Βασσάνειο Μέγαρο - Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στην Πειραϊκή (1904)

•Θέατρο Τσόχα στην Καστέλλα (1884)

•Οικία Χριστοφή στο νέο Φάληρο

Υπόλοιπη Αττική

•Ναός Αγίου Ιωάννου, στο Μαρκόπουλο Μεσογαίας (1889). Το αρχικό σχέδιο του Τσίλερ κρίθηκε πολύ δαπανηρό με αποτέλεσμα να αναλάβει την επίβλεψη άλλος αρχιτέκτονας ο οποίος του επέφερε σημαντικές αλλαγές ώστε να μειωθεί το κόστος.

•Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (1893) στα Βίλια

Πάτρα

•Θέατρον Απόλλων, Πάτρα

•Δημοτικό Θέατρο Πατρών «Απόλλων» (1871-1872)

•Κτήριο Εμπορικού Συλλόγου

•Μητροπολιτικός Ναός Ευαγγελιστρίας

Ζάκυνθος

•Δημοτικό Θέατρο «Φώσκολος» (1870-1875) (καταστράφηκε από τους σεισμούς της 12ης Αυγούστου 1953)

•Έπαυλη Λουκά Καρρέρ στην τοποθεσία Παλιοκάντουνο (1870) (σώζεται μέχρι σήμερα με σοβαρές ζημιές μετά τους σεισμούς της 12ης Αυγούστου 1953)

Ερμούπολη

•Δημαρχείο Ερμούπολης Σύρου (1876-1891)

Πύργος & Ολυμπία

•Μουσείο της Ολυμπίας

•Δημοτική Αγορά Πύργου(τώρα Αρχαιολογικό Μουσείο Πύργου)

•Σιδηροδρομικός Σταθμός Πύργου

•Σιδηροδρομικός Σταθμός Ολυμπίας

•Θέατρο "Απόλλων" Πύργου

•Μανωλοπούλου Νοσοκομείο

Αίγιο

•Δημοτική Αγορά Αιγίου (1890) (σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο Αιγίου)

•Μητροπολιτικός Ναός Παναγίας Φανερωμένης (θεμελίωση 1899, εγκαίνια 1914). Ο τρούλλος του ναού, αναγεννησιακής μορφής, πλαισιώνεται από τέσσερα συμμετρικά κωδωνοστάσια και στέφεται από τοξύλια ρωμανικού ρυθμού.

•Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου (1894)

•Ναός Αγίου Ανδρέου (1888 ή 1893)

•Αρχοντικό Ευθυμίου Γάτου (Γάτειο Κληροδότημα, σημερινό Ταχυδρομείο) (Αρχές δεκαετίας 1910)

Τρίπολη

•Παναρκαδικό Νοσοκομείο «Ευαγγελίστρια» (1895-1905) (σήμερα Αρχαιολογικό Μουσείο Τρίπολης) θεωρείται πιθανό έργο του Τσίλλερ

Μήλος

•Αρχαιολογικό Μουσείο Μήλου (1870)

Θεσσαλονίκη

•Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη (1894) (σήμερα Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα)

•Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Γρηγορίου Παλαμά

Γύθειο

•Το Παλαιό Παρθεναγωγείο

•Δημαρχείο Γυθείου

Βέλο Κορινθίας

•Ναός Αγίας Μαρίνης

Άργος

•Δημοτική Αγορά

•Μέγαρο Κωνσταντοπούλου

Πηγές:greekarchitects.gr-wikipedia.gr

Το 2021 είχα επισκεφτεί την οικία Τσίλερ-Λοβερδου (Μαυρομιχάλη 6) την οποία για χρέη (από τα Λαυρεωτικα) του Συγγρού, τη πούλησε στον Λοβέρδο.

Και τα είχαμε ματαπει τότε:

https://www.facebook.com/share/p/15qw32xVyG/

Παλιότερη ανάρτηση:

Τι να πρώτοδιαλέξεις από φωτογραφίες(και πάλι λίγες έβαλα) .Σας προτρέπω, οπωσδηποτε να πάτε να επισκεφθείτε το Μέγαρο Τσίλλερ - Λοβέρδου στην Μαυρομιχάλη 6 στο κέντρο της Αθήνας μετά την ανακαίνιση του. "Χρονομηχανες" με ελεύθερη είσοδο, σπανίζουν.                                                           

                                                                                          

                                                                                          

-Κλίμα εποχής... Καθηγήτρια πιάνου με πρώτο βραβείο στο Ωδείο της Βιέννης, κομψή και κοινωνική, με αέρα Ευρωπαίας, που ελάχιστες διαθέτουν αυτήν την εποχή στην Αθήνα, η Σοφία Δούδου συνηθίζει να καλεί σε συγκεντρώσεις στο σπίτι της όλους τους επιφανείς ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, αλλά και της πολιτικής. Οι εσπερίδες της, που λαμβάνουν χώρα στο περίφημο «Πομπηιανό σαλόνι» της οικίας, είναι ονομαστές, ενώ τα κυριακάτικα πρωινά λειτουργούν ως «μαθήματα» μουσικής για την αθηναϊκή νεολαία.

Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα και το σπίτι, όπου συμβαίνουν όλα αυτά, δεν είναι άλλο από αυτό του Έρνστ Τσίλλερ, του αρχιτέκτονα από τη Σαξωνία, που έμελλε να πολιτογραφηθεί Έλληνας, να παντρευτεί την Ελληνίδα Σοφία Δούδου(φωτό 3-1876 Βιέννη) και βέβαια να διαμορφώσει με το έργο του την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της Αθήνας αλλά και άλλων ελληνικών πόλεων.

                                                                                                 

Ηλικίας 137 ετών σήμερα στην οδό Μαυρομιχάλη 6, το Μέγαρο Τσίλλερ-Λοβέρδου. Εγκαταλελειμμένο(φωτό1-2,24) όμωs για χρόνια (παλαιότερα το χαρακτηρίζαμε ωs το σπίτι με τον δράκο-γρύπαs ήταν-μασονική στοά και ότι άλλο αποκρυφιστικό),η υγρασία και η αδιαφορία κατέτρωγε το κτήριο με την μεταβυζαντινή συλλογή του Λοβέρδου(ιδρυτήs τηs Ιονικήs -Λαικήs Τράπεζαs).                                    

                                                                                                       600 έργα, από τα οποία τα 470 είναι εικόνες ενώ στα υπόλοιπα συγκαταλέγονται χειρόγραφα, ξυλόγλυπτα, αντικείμενα μεταλλοτεχνίας και μικροτεχνίας και εκκλησιαστικά άμφια της Κρητικής και της Επτανησιακής Σχολής τέχνης. Με χρονολόγηση, από τον 15ο ως τον 20ό αιώνα, έργα των Μιχαήλ Δαμασκηνού, Εμμανουήλ Τζάνες, Ηλία Μόσκου, Θεόδωρου Πουλάκη , Νικόλαου Καλλέργη, Κωνσταντίνου Κόνταρη, Nικόλαου Καντούνη, Νικόλαου Κουτούζη.                                                                             

Το 1980, όταν στεγαζόταν σ΄αυτό το βεστιάριο της Λυρικής Σκηνής ξέσπασε πυρκαιά αλλά επιπλέον, μεγάλες βλάβες του προκάλεσαν και οι σεισμοί της Αθήνας ενώ μετά την εγκατάλειψή του συστηματική ήταν η λεηλασία του(έωs και ''σατανικέs'' τελετέs γινόντουσαν στα εσωτερά του). Το 1982 κηρύχθηκε διατηρητέο καὶ το 1991 πέρασε στὰ χέρια του Δημοσίου κληροδοτημένο απὸ τὶς κόρες του Λοβέρδου και το 2011 εκκίνησε η ανακαινισή του.                                                                        

                                                                                                       Δύο άνθρωποι σε ένα σπίτι. O Τσίλλερ το σχεδίασε καὶ ἔκτισε γιὰ νὰ στεγάσει τὸ γραφεῖο του καὶ τὴν οἰκογένειά του μὲ τὴν Ἑλληνίδα σύζυγό του και ο Κεφαλλονίτηs τραπεζίτηs καὶ συλλέκτηs ἔργων τέχνης Διονύσιοs Λοβέρδοs, διέθεσε τὸ μισὸ κτήριο ὡς μουσεῖο γιὰ τὴν συλλογή του μεταβυζαντινῶν ἔργων.

Στην οικία Τσίλλερ ,επισκέπτεs συχνοί υπήρξαν απο πολιτικοί ωs λόγιοι και μέλη τηs καλλιτεχνικήs αθηναικήs κοινότηταs. Ο Δεληγιώργης, ο Αλεξανδρής, ο Ντέρπφελντ, ο Ραγκαβής, ο Μαυρομιχάλης, ο Σλήμαν, ο Τσαλδάρης, ο Σοφούλης, αλλά και η οικογένεια Λοβέρδου, της οποίας άλλωστε οι δύο κόρες, Μαρία και Ιωάννα, ήταν μαθήτριες της Σοφίας. Οι τεράστιεs οικονομικέs δυσχερειεs(τα Λαυρεωτικά του Συγγρού και του Σερπιέρη,κυριολεκτικά τον πτώχευσαν) του Τσίλλερ, οδήγησαν το ακίνητο σε πλειστηριασμό με αποτέλεσμα να πλειοδοτήσει ο άλλοτε θαμώναs του μεγάρου και από 1912 η οικία Τσίλλερ μετατράπηκε σε οικία Λοβέρδου.

                                                                                                      Στην εποχή του Τσίλλερ η χαμηλή δόμηση της Αθήνας και οι μεγάλοι κήποι των γειτονικών σπιτιών προς την οδό Ακαδημίας, του επέτρεπαν να έχει απρόσκοπτη θέα και αυτής της Ακρόπολης. Σπίτι αλλά και γραφείο συνυπήρχαν μάλιστα σ΄ αυτό το κτίριο. Κι επειδή το οικόπεδο έχει ακανόνιστο σχήμα, με έναν μακρύ διάδρομο που βγάζει στην οδό Ακαδημίας, φαίνεται ότι εκεί ήταν πράγματι μία ακόμη η είσοδος για το γραφείο του αρχιτέκτονα. Εξωτερικά δεν είχε ιδιαίτερη λαμπρότητα, στο εσωτερικό όμως η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Εντυπωσιακά ξυλόγλυπτα, όπως η σκάλα που οδηγεί στον όροφο, τοιχογραφίες και οροφογραφίες με θέματα που συνδέουν την ελληνική αρχαιότητα με την αναγεννησιακή τέχνη( (οι δημιουργίες ήταν του σλοβένου ζωγράφου Γιούρι Σούμπιτs που είχε φιλοτεχνήσει και το Ιλίου Μέλαθρον του Σλήμαν, σήμερα Νομισματικό Μουσείο_) και τὰ σχέδια ήταν εμπνευσμένα απὸ τὶς Πομπηϊανὲς τοιχογραφίες που είχαν έλθει εκείνη την εποχή στὸ φώς . Επίσης περίτεχνο γύψινο διάκοσμο και ψηφιδωτά, τεράστιους πολυελαίους από τους οποίους έχουν διασωθεί ως σήμερα μόνον οι δύο, τζάκια με ένθετες, μεταλλικές ανάγλυφες πλάκες, ακόμη και θερμαντικά σώματα με ανάγλυφη διακόσμηση. Μεγάλη καινοτομία του Τσίλλερ ήταν οι εντοιχισμένοι αεραγωγοί που δρόσιζαν το σπίτι, όπως τα σημερινά αιρκοντίσιον, αντισεισμική προστασία πρόσφερε η σύνθετη κατασκευή από σιδηροδοκούς και σχιστόπλακες ενώ τα εξαιρετικά τσιμεντοπλακίδια και κεραμικά διακοσμητικά σχεδίαζε, κατασκεύαζε και πουλούσε ο ίδιος ο αρχιτέκτονας.

                                                                                                       

 Στην εποχή του Λοβέρδου, επιθυμία του νέου ιδιοκτήτη ήταν να φιλοξενήσει σε ένα τμήμα του μεγάρου τη συλλογή του .Ανέλαβε να την υλοποιήσει στα τέλη της δεκαετίας του ΄20 ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος, ο οποίος έκανε πολλές τροποποιήσεις στο κτίριο αλλά και προσθήκες. Σημαντικότερη όλων, η κατασκευή στο βάθος της αυλής, ενός «παρεκκλησίου» χωρίς ανοίγματα αλλά με τρούλο και οκταγωνικό τύμπανο. Συνολικά έτσι προστέθηκαν 500 τ.μ. ώστε το εμβαδόν του κτιρίου να ανέρχεται πλέον στα 1.100 τ.μ.

Τότε , με την νέα διαμόρφωση της εισόδου από την πλευρά της Ακαδημίας, τοποθετήθηκε πάνω από αυτήν ως διακοσμητικό στοιχείο ο μεταλλικός, μυθολογικός γρύπας (φωτό 5-έχει αφαιρεθεί σήμερα), για τον οποίο στα νεώτερα χρόνια είχαν πλασθεί διάφορες ευφάνταστες ιστορίες.

                                                                                                Πυρήνα της συλλογής του είχαν αποτελέσει οι 200 εικόνες που ανήκαν στον φιλόλογο Αλέξιο Κολυβά και μετά τον θάνατό του αγοράστηκαν από τον ίδιο. Μάλιστα ο Λοβέρδος διέθεσε μεγάλα ποσά στα χρόνια που ακολούθησαν, τόσο για τον εμπλουτισμό της συλλογής, όσο και για την ανάδειξή της, αφού είχε μετατρέψει ένα μέρος της μεγαλοπρεπούς οικίας της οδού Μαυρομιχάλη σε μουσείο. Οι αίθουσες του μεγάρου διαμορφώθηκαν για το σκοπό αυτό. 

Το αποτέλεσμα πάντως, μετά την έκθεση των έργων της συλλογής ήταν βαθύτατα θρησκευτικό και μυστικιστικό, όπως άλλωστε ήταν σε θέση να παρατηρήσουν οι συμμετέχοντες στο Γ΄ Διεθνές Βυζαντινολογικό Συνέδριο(φωτο 4-δεύτεροs από δεξιά ο συλλέκτηs), που είχε οργανωθεί στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1930, όταν έγιναν και τα επίσημα εγκαίνια αυτού του ιδιωτικού μουσείου.                                                                                

            

Αποδέκτηs τηs συλλογήs Λοβέρδου σήμερα είναι το Χριστιανικό-Βυζαντινό Μουσείο.                                                                                                                      

Χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίεs από Μαρία Θερμού (mononews)                                                                                                         

                                               

                                                      

Υ.γ.- ''Πινελιέs''...

                             

Θωράκιο τέμπλου με τον «Προφήτη Ησαΐα», έργο του Δημητρίου Νομικού (1722) από τη συλλογή Λοβέρδου(φωτό 41 ). Το «Πομπηιανό σαλόνι» σήμερα μετά την αποκατάστασή του(15-26) Αίθουσα με ψηφιδωτά δάπεδα(φωτό 19). Ο τρούλος του παρεκκλησίου Παναγία η «Λαμποβότισσα», έργο του Εμμανουήλ Τζάνες (1684) της συλλογής Λοβέρδου(φωτό 11-27)

Περίτεχνη οροφή αίθουσας του μεγάρου(φωτό 38)

Ἀνασύνθεση τέμπλου , βημόθυρων καὶ Ὡραίας Πύλης ἀπὸ διαφορετικὰ μέλη(φωτό 19 θαρρώ). Ἐκτίθεται στὸ ὑπνοδωμάτιο τῆς Σοφίας Τσίλλερ-εἰσοδος στὴν ἔκθεση τῶν Βυζαντινῶν χειρογράφων καὶ ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν.

Πορτραῖτο τοῦ Ἔρνστ Τσίλλερ καὶ ξυλόγλυπτη πολυθρόνα μὲ θέμα τὴν Γέφυρα τῶν Στεναγμῶν τῆς Βενετίας στὴν πλάτη(φωτο 7,8,9)-                                                                                         

Γωνία τῆς ὀροφογραφίας στὸ ὑπνοδωμάτιο τῆς Σοφίας Τσίλλερ μὲ τὸ Γερμανικό της μονόγραμμα ( SRZ, Sofia Ernst Ziller) πλαισιωμένη ἀπὸ διάτρητα ἀνθέμια τὰ ὁποῖα δὲν λεἰπουν ἀπὸ κανένα ἔργο τοῦ Τσίλλερ(φωτό 34).

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1BQszr1pf8/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com