Του Βασίλη Λαμπόγλου
Θα ακούσετε πολλά σήμερα "ταρατατζουμ" για τα 51χρονα του πολιτεύματος...
Εγώ θα πάω ανάποδα ...
51 χρόνια μετά...
Η δική μου''μέρα τηs Δημοκρατίαs'', τιμά τον Μουστακλή,τον Παναγούλη, την Αρσένη, τον Μανδηλαρά, την Φλέμινγκ, τον Καράγιωργα...
Την δική μου ''Δημοκρατία'' την νιώθω σαν διαβάζω τον λόγο του Κολοκοτρώνη στη Πνύκα, σαν ακούω τον Μακρυγιάννη στο Πόρο να λέει στουs στρατιώτεs για ποιό λόγο πολεμήσαμε (γι'αυτά τα αγάλματα), σαν διαβάζω για το μαρτύριο του Δασκαλογιάννη, σαν ακούω τον Νικηταρά να απαντά στον Άγγλο αξιωματικό (που τον αντιμετωπίζει σαν επαίτη) έξω απο τον Αγιο Σπυρίδωνα στο Πειραιά και σαν κοινωνώ τουs άλλουs λαικούs ήρωεs του '21 που πέρασαν στην αφάνεια.
Η δική μου Δημοκρατία χωρά την Ηλέκτρα Αποστόλου, την Ιουλία Μπίμπα, την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, τη Λέλα Καραγιάννη, τον Περρίκο, τη Διαμάντω Κουμπάκη, τη Παναγιώτα Σταθοπούλου και όχι Πικραμμένουs, Αγγελόπουλουs, Μαρινόπουλουs, Λάτσηδεs, Χριστοφοράκουs,
Σημίτηδεs και πλείστουs άλλουs ''πρόγονουs'' που συνεργάστηκαν με τουs Γερμανούs κατακτητέs και μακέλεψαν και καρπώθηκαν περιουσίεs Ελλήνων και ''χρυσόβουλα'' Γερμανών που παραχώρησαν στα παιδιά τουs για να διευθύνουν τη χώρα μέχρι σήμερα.
Η δική μου μέρα τηs Δημοκρατίαs δεν χωρά εφοπλιστικούs δημογέροντεs, εργολάβου προεστούs, δημοσιογραφικούs κοτζαμπάσηδεs και εθνικούs προαγωγούs (νταβατζήδεs).
Στη δική μου μέρα τηs Δημοκρατίαs καλούνε μαυροφορεμένεs μάνεs που 'χάσαν τα παιδιά τουs απο δολοφόνουs που έχουν την ίδια ιδεολογία με αυτούs που αφήσαν τουs πέλεκειs, φόρεσαν κοστούμι και τρύπωσαν στο Προεδρικό Μέγαρο.
Καλούνε και διασώστεs που σώζουν μωρέλια στο Αιγαίο και αντιπαραγωγικούs πυροσβέστεs που δεν τουs μονιμοποιούν και παλεύουν σε καμμένεs περιοχέs και Ψυχέs, καλούν τουs γονείs του Ιάσωνα - που έχασε τη ζωή του απο αβλεψία ιθυνόντων έξω απο την βουλή - και είχαν το σθένοs να δωρίσουν τα οργανά του σε άλλουs συναΑνθρώπουs του,καλούν τον Πέρση μαθητή Κύρο που διεπρεψε στιs Πανελληνιεs διαβάζονταs στη Μόρια, προσκαλούν την μονογονεική μητέρα που παλεύει, τον ιερέα που πετάει το ράσο και σβήνει πυρκαιέs, τον φαντάρο που στον χιονιά του Έβρου έσωζε κοριτσάκι απο τα παγωμένα νερά, τον δάσκαλο με τον ένα μαθητή στους Αρκιούς,τη Κυρά Ρηνιώ που "φυλά" - μονη πια-τη Κίναιρο .
Στη δική μου μέρα της Δημοκρατίας προσέρχονται προσκεκλημένοι η Χρυσούλα Καραδημα (η έφορος Κομοτηνής που ήταν η μόνη που ψήφισε αρνητικά στη διάσωση του λόφου Παπουρα στο Ηράκλειο),
ένα πρόσωπο της οικογένειας του Salvino Nucera που έδωσε τη ζωή του για τη διάσωση της ελληνικής διαλέκτου στη Magna Grecia,
τον Μιχάλη Κόντη που απέμεινε από τους δίδυμους στη Θεσσαλονίκη ,
τον Γκόγκα Λεβιαν και τους γονείς των παιδιών που μέσα στον άφατο πόνο τους πρόσφεραν τα όργανα των παιδιών τους και έσωσαν αλλους ανθρώπους,
τη κόρη του Πετρολούκα Χαλκια που στο πρόσωπο του τιμήθηκε η αρχέγονη ηπειρωτική μουσική και έφυγε πρόσφατα,
τον Θωμά Σίδερη τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ που παύθηκε από τα καθήκοντά του σαν ενόχλησαν τα ντοκυμαντέρ του για τη Γάζα
την υπάλληλο του ΟΠΕΚΕΠΕ Κυρία Τυχεροπουλου που στα πλαίσια του καθήκοντος της αποκάλυψε την απάτη των αγροτικών επιδοτήσεων, τη δασκάλα Παναγιώτα Διαμαντή που ανασυστήσε ένα σχολείο που είχε 2 μολις μαθητές και προσέλκυσε χορηγούς που ζωντάνεψαν όλη τη κοινότητα και σίγουρα ανθρώπους της Παλαιστινιακής κοινότητας τιμώντας το δίκαιο της ανθρωπότητας.
Στη δική μου μέρα τηs Δημοκρατίαs δεν ξεφυτρώνουν δάση απο αιολικά πάρκα σε μαυροφορεμένεs χαίνουσεs πλαγιέs.
Η Δημοκρατία μου δεν είναι τα Ραφάλ και οι εξοπλισμοί,ούτε ''η σωστή πλευρά τηs ιστορίαs'',δεν είναι ούτε τα πετρέλαια στις θάλασσες, ο χρυσός στα βουνά,το ευχαριστώ στους Αμερικανούς,η μετατροπή του ΝΑΙ του λαού σε ΟΧΙ,τα επιδόματα για βενζίνη,τουρισμό και ρεύμα, η καταπληκτική ποιότητα ζωήs,ο ΟΠΕΚΕΠΕ των Φραπεδων και των κουμπάρων τους.
Η δική μου Δημοκρατία είναι η Παναγιά στην Ανάφη,
το φαράγγι του Βίκου,ο ποταμός του Αχέροντα,
η ρίγανη του Ταυγέτου,η μαλοτίρα του Ψηλορείτη,
το ηλιοβασίλεμα στα Φαλάσαρνα,η παραλία στα Βατερά,
η Αρχαία Ολυμπία,το Ηραίον στιs Μυκήνεs,
οι μύλοι στην Αστυπάλαια,η αποκλεισμένη Φλώρινα,
η μαυροφορεμένη γιαγιά που ασβεστωνει το σπίτι της στη Μάνη,τα τσίπουρα στη Βάλια Κάλντα,
ο Θεοτοκόπουλοs στην εκκλησιά στη Σύρο,
η καρδιά του Υψηλάντη στην εκκλησιά πίσω απο το Προεδρικό Μέγαρο, το χαμόγελο του βοσκού στον Γιούχτα, η Χαριτα Μαντολες στη Κύπρο,
το λάδι τηs Αρσινόηs,η Μαρία στον Αστακό,
ο Μίμηs που παλεύει στη Γαύδο να μάθει ''γράμματα '' στον μοναδικό μαθητή,
η Κυρά Μάρω στη Πάφο που 51 χρόνια περιμένει να ''γυρίσει'' ο Μιχάληs τηs,
ο γιατρόs που πήγε στουs Λειψούs για καλοκαίρι απο τη Γερμανία και έμεινε μόνιμα,
ο Μιχάληs o αστυνομικόs που αγόραζε με συναδέλφουs του γάλα για μικρούs πρόσφυγεs στην Ιεράπετρα,
ο Ψαραντώνηs σαν τραγουδά ριζίτικα,
ο Κωστήs ο Παπαιωάννου στο Παρίσι ,
το υποβρύχιο βανίλια τηs γιαγιάs Μαριγώ στη Σίφνο,
η φωνή του Κατράκη,ο Ξαρχάκοs στην Ερμούπολη,
οι 411.000 συνάνθρωποι μου που έφυγαν από τη ζωή από το 2011 ως προπερσι,
το ποίημα του Ρίτσου,το χάδι του Μάνου,ο Θούριοs του Μίκη,
το χαμόγελο του Βέγγου, το ζειμπέκικο του Τσαρούχη,
η Επίδαυροs τηs Χορs...
οι αγκαλιέs των θυγατέρων μου.
Η δική μου μέρα τηs Δημοκρατίαs-αλήθεια είναι-στοιχίζει πολύ σε σχέση με τη δική σαs.
Αλλά βλέπειs είναι φτιαγμένη απο αυτά τα υλικά που χτίζεται η Πατρίδα...
Λευτεριά, δικαιοσύνη (''χωρίs θεσμικά αντίβαρα'' , Κύριε Πρόεδρε), πρόνοια, αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση,αντάμα
με ήρωες και ποιητέs, αγρότες και εργάτες, φιλοσόφους, Δασκάλουs, γιατρούς και κάθε έναν που αγαπά τούτη τη γωνιά.
Και βλέποντας γνωστούς "μελανοχίτωνες" που φόρεσαν επίσημο υπουργικό ένδυμα,σκέφτεσαι πως μια δεξίωση καταλήγει σε ακρο-Δεξιωση.
Ας εορτάσουμε λοιπόν "πίνοντας'' στον εθισμό μας στην λήθη.
Στην υγειά σας "νόμιμοι ιδιοκτήτες" της Πατρίδας μας.
Μπορείτε να εορτάζετε το πολλά υποσχόμενο μέλλον σας.
Εμένα, θα μου επιτρέψετε να μην "πιώ".
Έχω καλεσμένους άξιους - όπως βλέπετε πιο κάτω -.
Άλλωστε, πάντα σε αυτά τα χώματα οι παρέες(όχι, σαν τι δικές σας) γράφαν τις πιο όμορφες ιστορίες.
Η δική μου μέρα τηs Δημοκρατίαs άλλωστε,δεν πρόκειται ποτέ να ανταμώσει τη ''δική σαs''.
51 χρόνια Δημοκρατίας...
Βάλτε να πιούμε...
"Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι..."
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.