Το νομοσχέδιο μνημόνιο

Η συστημική κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει τα καρτέλ που είναι υπεύθυνα για την ακρίβεια, αφού η ίδια διαπλεκόμενη τα στηρίζει – ενώ μαζί με την επίσης συστημική αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν χρέη περί το 1 δις € και άρα μπορούν να εκβιάζονται, ειδικά από τις τράπεζες. 

Επομένως, αδυνατεί να δημιουργήσει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού και ένα θετικό επιχειρηματικό περιβάλλον – για τη διενέργεια παραγωγικών επενδύσεων που θα οδηγούσαν στη μείωση των τιμών και στην αύξηση των μισθών, οπότε στην πτώση της ακρίβειας και στον ισοσκελισμό των ισοζυγίων.

Εισήγηση

Θα ξεκινήσουμε από το πώς πηγαίνει η οικονομία μας, ο ρυθμός ανάπτυξης της οποίας οφείλεται ξεκάθαρα στην αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης – δυστυχώς με αρνητικές τις παραγωγικές επενδύσεις και με υψηλό εμπορικό έλλειμμα.

Ακόμη χειρότερα, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας επιδεινώθηκε στα -6,6 δις το πρώτο τετράμηνο, συγκριτικά με το αντίστοιχο του 2024 – ενώ το συνολικό τρεχουσών συναλλαγών και κεφαλαίων, στα -6,2 δις.

Πρόκειται για εξελίξεις που θυμίζουν την εποχή 2006/10, όπου όμως τα μέτρα τύπου μνημονίων, όπως η ονομαστική μείωση των μισθών, είναι πια αδύνατα – αφού η Ελλάδα είναι πια στην τελευταία θέση της ΕΕ, όσον αφορά τα πραγματικά, εντελώς εξευτελιστικά ωρομίσθια.

Συνεχίζοντας, το πώς πηγαίνει η οικονομία μας εξαρτάται βέβαια από την οπτική γωνία των εκάστοτε συντελεστών της – όπου έχουμε τα εξής:

(α) Όσον αφορά τις μεγάλες επιχειρήσεις, πολύ καλά – αφού αυτές λυμαίνονται τα χρήματα του ταμείου ανασυγκρότησης, των ΕΣΠΑ και σύντομα των εξοπλιστικών.

Είναι σε θέση δε να αυξάνουν τις τιμές πώλησης τους, τουλάχιστον ανάλογα με τον πληθωρισμό – λόγω της δεσπόζουσας θέσης τους στην οικονομία και της λειτουργίας τους ως καρτέλ.

(β) Όσον αφορά το κράτος, εν μέρει καλά.

Ειδικότερα, καλά αφού τα δημόσια έσοδα αυξάνονται από την υπερφορολόγηση – μεταξύ άλλων με τη διατήρηση των ίδιων συντελεστών στις αυξημένες τιμές

Όχι καλά, επειδή ο εναρμονισμένος πληθωρισμός, όταν είναι υψηλότερος από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, στο 3,3% πρόσφατα έναντι 1,9%, μειώνει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας – οπότε τις προοπτικές περαιτέρω αύξησης των δημοσίων εσόδων.

Πολύ άσχημα δε, λόγω του εμπορικού ελλείμματος και του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών – στα 34,6 δις το 2024 και στα 15,1 δις αντίστοιχα που επιδεινώνονται το 2025.

(γ) Όσον αφορά τους Πολίτες, η οικονομία μας πηγαίνει πολύ άσχημα – αφενός μεν λόγω της υπερφορολόγησης και με νέους φόρους, όπως τα απαράδεκτα τεκμήρια κερδοφορίας των μικρομεσαίων και το πράσινο τέλος, αφετέρου εξαιτίας του πληθωρισμού, σε σχέση με τους εξευτελιστικά χαμηλούς μισθούς τους.

Της ακρίβειας δηλαδή – η οποία είναι συνάρτηση μισθών και τιμών.

Από πολιτικής πλευράς τώρα, η συστημική κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει τα καρτέλ που είναι υπεύθυνα για την ακρίβεια, αφού η ίδια διαπλεκόμενη τα στηρίζει – ενώ μαζί με την επίσης συστημική αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν χρέη περί το 1 δις € και άρα μπορούν να εκβιάζονται, ειδικά από τις τράπεζες.

Επομένως, αδυνατεί να δημιουργήσει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού και ένα θετικό επιχειρηματικό περιβάλλον – για τη διενέργεια παραγωγικών επενδύσεων που θα οδηγούσαν στη μείωση των τιμών και στην αύξηση των μισθών, οπότε στην πτώση της ακρίβειας και στον ισοσκελισμό των ισοζυγίων.

Συνεχίζοντας με το νομοσχέδιο, είναι πολύ σημαντικό επειδή περιλαμβάνει μια κρίσιμη ευρωπαϊκή οδηγία – η οποία είναι δεσμευτική για την διαχείριση των οικονομικών μας.

Μας οδηγεί ουσιαστικά σε ένα νέο μνημόνιο, λόγω του υπερβολικού χρέους που συσσώρευσαν τα αποτυχημένα και καταστροφικά μνημόνια που μας επέβαλλε η ΕΕ – τα σημαντικότερα αποτελέσματα των οποίων ήταν τα εξής:

(1) Η μείωση του ΑΕΠ μας, χωρίς να έχει επανέλθει στα προ μνημονίων επίπεδα – αφού το πραγματικό μας ΑΕΠ παραμένει 40 δις χαμηλότερο από το 2008.

(2) Η μείωση του κατά κεφαλή ΑΕΠ – στην προτελευταία θέση στην ΕΕ.

(3) Η κατάρρευση της παραγωγικότητας της εργασίας, λόγω της κατακόρυφης πτώσης των επενδύσεων – επίσης, η αντίστοιχη μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας.

(4) Η αύξηση του χρέους ως προς το ΑΕΠ, στο υψηλότερο επίπεδο στην ΕΕ – ενώ σε απόλυτους αριθμούς έχει αυξηθεί πάνω από 100 δις € σε σχέση με το 2009, παρά το PSI και το ξεπούλημα.

(5) Οι ελλείψεις στην Υγεία όπως φάνηκε και στην πανδημία, με την πτώση του προσδόκιμου χρόνου ζωής – καθώς επίσης στην Παιδεία που, με κριτήριο τις εγχώριες και διεθνείς επιδόσεις των νέων μας, είναι κάτι περισσότερο από απογοητευτική.

(6) Η μείωση του βιοτικού μας επίπεδου – με το υψηλότερο ποσοστό παιδιών σε κίνδυνο φτώχειας στην ΕΕ.

(7) Ο αφελληνισμός των τραπεζών και οι εκατοντάδες χιλιάδες πτωχεύσεις επιχειρήσεων – παράλληλα με την απομάκρυνση μας από τα Βαλκάνια, όπου οι ελληνικές επιχειρήσεις είχαν ηγετική θέση.

(8) Η μείωση της ρευστότητας, αφού τα επιχειρηματικά δάνεια ως προς ΑΕΠ είναι σήμερα μόλις στο 55% με στοιχεία του ΔΝΤ – όταν υπερβαίνουν το 100% στις Σκανδιναβικές προοδευμένες οικονομίες, αλλά και στη Γαλλία.

(9) Η απώλεια της ιδιωτικής περιουσίας μέσω της εκτόξευσης των κόκκινων δανείων στις τράπεζες, από αμελητέα πριν την κρίση – καθώς επίσης των πλειστηριασμών που ακολούθησαν, με ένα ληστρικό καθεστώς και με την κατακόρυφη πτώση της ιδιοκατοίκησης.

(10) Η απώλεια της δημόσιας περιουσίας μας – μέσω του Υπερταμείου και των εκποιήσεων που δρομολογεί.

(11) Η μετανάστευση των νέων μας, το Brain Drain δηλαδή και η τεράστια πτώση των γεννήσεων – οπότε η δραματική επιδείνωση του δημογραφικού.

(12) Οι ψευδεπίγραφες μεταρρυθμίσεις, σε ένα δημόσιο που παραμένει εξαιρετικά αναποτελεσματικό – με χαμηλή οικονομική ελευθερία και με ένα προβληματικό κράτος δικαίου.

(13) Η υπερφορολόγηση ως ποσοστό του ΑΕΠ και η δρομολόγηση του ΕΝΦΙΑ – με τον οποίο πληρώνουμε ενοίκιο για τα σπίτια μας.

(14) Οι ακόμη πολύ χαμηλότεροι πραγματικοί μισθοί και συντάξεις, σε σχέση με την περίοδο πριν την κρίση.

Περαιτέρω στο ερανιστικό κατά κάποιον τρόπο νομοσχέδιο, περιλαμβάνει επίσης πολλές άλλες ενδιαφέρουσες, αν και ασύνδετες μεταξύ τους ρυθμίσεις – με πρόσθετες παροχές και με ένα επί πλέον πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Το γεγονός δε ότι, η κυβέρνηση έφερε ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό νομοσχέδιο με 3 ημέρες προετοιμασία, καταθέτοντάς το στις 12 το βράδυ της Παρασκευής, τεκμηριώνει πως συνεχίζεται η καθεστωτική συμπεριφορά της – καθώς επίσης ότι, πρόκειται για μία επικίνδυνη διακυβέρνηση.

Από που το συμπεραίνουμε; Προφανώς από τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας – όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ πρόσφατα και του Καλυψώ στον Πειραιά.

Μια ανάλογη τακτική πάντως ως προς μία ευρωπαϊκή οδηγία, επέδειξε η κυβέρνηση σε σχέση με την οδηγία 2016/798 για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων που κατέθεσε λίγο πριν από τα Τέμπη – η οποία δεν μεταφέρθηκε στο σύνολό της στην ελληνική νομοθεσία, με το Ν. 5014/2023.

Είναι κάτι που είχαμε τότε επισημάνει, χωρίς δυστυχώς να εισακουσθούμε – ειδικά για τα εμπορευματικά δρομολόγια, λόγω και της μεταφοράς όπλων για το ΝΑΤΟ, σε σχέση με τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Επιγραμματικά τώρα στα περιεχόμενα του νομοσχεδίου, στο μέρος Α αναφέρεται ο σκοπός του – ο οποίος αφορά την ενσωμάτωση της οδηγίας για το Νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο (EE) 2024/1265 της 29ης Απριλίου 2024.

Εν προκειμένω, θέτει περιορισμούς στο χρέος και στο έλλειμα, ενώ τροποποιεί το ισχύον πλαίσιο για τη δημοσιονομική διαχείριση του Ν. 4270/2014 – όσον αφορά κάποιες διαδικαστικές ρυθμίσεις, γύρω από το Δημοσιονομικό Συμβούλιο κλπ.

Στο Μέρος Β, επέρχονται διαφοροποιήσεις στο πλαίσιο λειτουργίας του Δημοσιονομικού Συμβουλίου – με την παροχή δήθεν περαιτέρω ανεξαρτησίας και ευρύτερης στελέχωσης.

Εδώ έχουμε λάβει ήδη αρκετές ενστάσεις που αφορούν αυτές τις ρυθμίσεις, ενώ εγείρουν σοβαρά ερωτήματα πολιτικής σκοπιμότητας και λειτουργικής υπονόμευσης – στις οποίες θα αναφερθούμε επί των άρθρων.

Προστίθενται επί πλέον αρμοδιότητες, όπως του ελέγχου των προγραμμάτων κομμάτων – καθώς επίσης η δυνατότητα πρόσβασης σε στοιχεία του Δημοσίου, όπως στην ΑΑΔΕ, στον ΕΦΚΑ και στην ΕΡΓΑΝΗ.

Αλήθεια, σε τι ακριβώς θα βοηθούσε η κοστολόγηση των προγραμμάτων των κομμάτων, ακόμη και αν θα ήταν εφικτή;

Τι θα εγγυόταν, εάν δεν είναι δεσμευτικά, όπως στο παράδειγμα της μη εφαρμογής της εξαγγελλίας για χαμηλό ΦΠΑ στο πρόγραμμα της ΝΔ του 2019; Αυτής που ο κ. Βορίδης εμφανιζόταν να αγνοεί επιδεικτικά, όταν τον ρωτούσαν;

Πώς θα γινόταν η κοστολόγηση, όταν δεν πρόκειται απλά για δαπάνες, αλλά για προγράμματα 500 σελίδων; Όπως της Ελληνικής Λύσης, όπου αναφέρεται στη ριζική αλλαγή του χρεοκοπημένου οικονομικού μας μοντέλου και όχι μόνο;

Το μέρος Γ τώρα, καλύπτει αρμοδιότητες και εποπτεία των φορέων του Δημοσίου – όπως του Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας των Ο.Τ.Α. για την παρακολούθηση της εκτέλεσης των προϋπολογισμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του ΟΔΔΗΧ, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και της ΕΛΣΤΑΤ.

Η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων στο Παρατηρητήριο των ΟΤΑ, χωρίς πολιτική λογοδοσία, υπονομεύει την αυτοδιοικητική ανεξαρτησία – επιβάλλοντας στην ουσία λογιστική λιτότητα σε τοπικό επίπεδο.

Καλύπτει επίσης αρμοδιότητες επί των δημοσίων οικονομικών, του αρμόδιου για το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων – όπου η προσθήκη της λέξης «αναπτυξιακού» στο ΠΔΕ, αποτελεί προφανώς μια περαιτέρω υποβάθμισή του.

Το μέρος Δ καλύπτει την ουσία της δημοσιονομικής διαχείρισης με το Νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο – με επανάληψη των κριτηρίων του Μάαστριχτ για έλλειμα και χρέος.

Εδώ όμως υπάρχει κυρίως αναφορά στο έλλειμμα – όπου εισάγεται ο κανόνας για τη μεταβολή των καθαρών δαπανών, ως μέσον για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους και της διατήρησης μεσοπρόθεσμα του ελλείμματος σε επίπεδα κάτω από την τιμή αναφοράς του 3% του ΑΕΠ.

Προβλέπονται επί πλέον ρήτρες διαφυγής που επιτρέπουν κατ’ εξαίρεση αποκλίσεις από τους ανωτέρω κανόνες – ενώ πρόκειται για ένα κεφάλαιο που απαιτεί ειδική διευκρίνηση και μελέτη.

Σε γενικές γραμμές πάντως, το Νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο έχει 3 παραμέτρους τουλάχιστον που μας δημιουργούν επιφυλάξεις:


(α) Περαιτέρω Παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας – τόσο στη μη εκλεγμένη Κομισιόν, όσο και στις δήθεν ανεξάρτητες αρχές.

(β) Μεγαλύτερη εξάρτηση από την αναποτελεσματική γραφειοκρατία στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

(γ) Δέσμευση σε εποπτεία, δηλαδή σε μνημόνια για τον περιορισμό των δαπανών, έως ότου η Ελλάδα να μειώσει το πολύ υψηλό χρέος της από τα αποτυχημένα μνημόνια – ενώ την ίδια στιγμή διαπιστώνονται υπερπλεονάσματα, κάτω από αδιαφανείς λογιστικές διαδικασίες.

Συνεχίζοντας, στο μέρος Ε περιλαμβάνονται τροποποιήσεις στις διαδικασίες κατάρτισης, εκτέλεσης και παρακολούθησης του ετήσιου Κρατικού Προϋπολογισμού – καθώς επίσης των προϋπολογισμών των λοιπών φορέων της Γενικής Κυβέρνησης.

Στο μέρος ΣΤ, συστήνεται ηλεκτρονικό μητρώο, με την επωνυμία «Εθνικό Μητρώο Παροχών και Ενισχύσεων» στο Υπουργείο Οικονομικών – το οποίο υλοποιείται από την ΑΑΔΕ των ξένων, τονίζουμε των ξένων, ενώ είναι προσβάσιμο μόνο σε επιλεγμένους χρήστες.

Ο σκοπός του φέρεται να είναι η αποτελεσματικότερη παρακολούθηση και η παροχή πληροφοριών στο πλαίσιο ελεγκτικών διαδικασιών.

Είναι ένα θέμα προς ανάλυση εάν υποθέσουμε ότι, αυτή η ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία δεν είναι ένα πυροτέχνημα που θα αποτύχει – με δεδομένη την αδιαφάνεια σε επίπεδο κρατικών φορέων και των μηχανορραφιών που αποκαλύφθηκαν στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Επίσης, με δεδομένη την ασυδοσία των ΜΚΟ που δήθεν θα ερευνούσε ο κ. Βορίδης – σημειώνοντας ότι, είχαμε ζητήσει την καταγραφή τους εδώ και πολλά χρόνια, ενώ υπήρχαν αναφορές σε διασπάθιση δαπανών από την ΕΕ.

Στο μέρος Ζ έχουμε κάποιες παροχές – όπως της επιδότησης με τη μορφή επιστροφής ποσού ενοικίου, συνολικού ύψους 230 εκ. ευρώ στο άρθρο 70.

Αφορά το μεγάλο πρόβλημα του στεγαστικού που ασφαλώς δεν λύνεται έτσι, ούτε φτάνει αυτή η επιδότηση – ενώ το αποτέλεσμα της θα είναι η αύξηση των ενοικίων, αφού η προσφορά κατοικιών παραμένει χαμηλή.

Στο μέρος Η καλύπτονται διαδικαστικά ζητήματα εφαρμογής της Δημοσιονομικής Πολιτικής – όπως η ρύθμιση των ειδών και του τρόπου διενέργειας των δημοσιονομικών ελέγχων, η παροχή προσωπικού για το έργο τους, η συγκρότηση ελεγκτικών ομάδων, η αποζημίωση ιδιωτών μελών της Επιτροπής Συντονισμού Ελέγχων, η διαδικασία υποχρεωτικής επιβολής δημοσιονομικών διορθώσεων και οι αποσπάσεις στον ΟΔΔΗΧ.

Επίσης, προβλέπεται ένα συμπληρωματικός Κρατικός Προϋπολογισμός του οικονομικού έτους 2025, ύψους 500 εκ., με το άρθρο 86 – μία συνηθισμένη αύξηση τα τελευταία χρόνια.

Το θέμα βέβαια είναι τι προβλέπεται για την αναπλήρωση του Ταμείου Ανάκαμψης που καθυστερεί – όπως σημειώνει και το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής.

Υπάρχουν επί πλέον κάποιες ρυθμίσεις για το πρόγραμμα απλοποίησης που ακούγεται οξύμωρο, με δεδομένη την αύξηση της ψηφιακής γραφειοκρατίας και το Εθνικό Μητρώο Διοικητικών Διαδικασιών «Μίτος» – καθώς επίσης η παράταση εφαρμογής του μηχανισμού αυτόματης επιστροφής φαρμακευτικής δαπάνης.

Τέλος, στο μέρος Θ περιλαμβάνονται διάφορες διατάξεις, όπως η διαγραφή των οφειλών από δάνεια που χορήγησε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, σε σοβαρά πληγέντες, κατά το σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών – αρκετά καθυστερημένα και υπό την πίεση των γεγονότων, ενώ δεν επαρκεί ως δικαίωση.

Τροποποιούνται επί πλέον υφιστάμενες διατάξεις της φορολογίας περιουσίας, γίνονται αποσπάσεις υπαλλήλων για τις ανάγκες της Κυπριακής Προεδρίας, ενώ υπάρχει μία ρύθμιση για την ΕΑΣ η οποία ηχεί περίεργα, αφού έχει δρομολογηθεί μια επικερδής κοινοπραξία με τους Τσέχους για την παραγωγή πυρομαχικών για την Ουκρανία – ενώ αναφέρονται σημαντικές ρυθμίσεις για την ειδική αγωγή και εκπαίδευση.

Κλείνοντας με το ΓΛΚ, αναφέρει τα εξής βασικά κόστη από τις ρυθμίσεις:

(α) 500 εκ., από την αύξηση του εθνικού σκέλους του Π.Δ.Ε. έτους 2025.

(β) Ενδεχόμενη δαπάνη από τη μείωση του clawback σε περίπτωση αύξησης των ορίων της φαρμακευτικής δαπάνης για τα έτη 2026/2030 – είτε κατά το ποσόν που προσδιορίζεται για κάθε έτος, ύψους 400 εκ., είτε για το ποσόν που υπολείπεται του στόχου μείωσης.

(γ) Δαπάνη για την επιδότηση επιστροφής ενοικίου 230 εκ. και περί τα 360 εκ. ετήσια, για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

(δ) Δαπάνες 1,4 εκ. ετήσια, για την επιπλέον στελέχωση του Εθνικού Δημοσιονομικού Συμβούλιου. Τα οποία αναλύονται ως εξής:550 χιλ. ευρώ, για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων από τη δημιουργία των δύο νέων Τμημάτων με 6 επιπλέον θέσεις εργασίας,
650 χιλ. ευρώ, για τη σύσταση Γραφείου Προέδρου – όπου πρόκειται για το μισθολογικό κόστος έξι συνεργατών και
200 χιλ. ευρώ για συνεργασίες με ΑΕΙ.



ΠΗΓΗ:https://analyst.gr/2025/07/01/to-nomosxedio-mnimonio/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com