Του Ανδρέα Αλεξόπουλου
Ας αφήσουμε λίγο τον Κύριο των Δυνάμεων και ας εστιάσουμε στον Ιησού, τον άνθρωπο Ιησού, αυτόν που έλαβε τη μορφή του δούλου. Όχι βέβαια πως αυτοί οι δύο χωρίζονται, το ίδιο πρόσωπο είναι. Ας φέρουμε λίγο στο κέντρο τον άνθρωπο Ιησού, τον ανθρώπινο Ιησού, αυτόν που έζησε τη συνθήκη της αδυναμίας μας, αυτόν που βίωσε εκ των έσω τους περιουρισμούς της ανθρωπινότητάς, την εύθραυστη ύπαρξη μας. Ο Ιησούς αφού βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη, λαμβάνοντας τη μαρτυρία του Πατέρα του, ότι είναι ο "υιός του ο αγαπητός" ανοίχθηκε από το Πνεύμα, το οποίο κατήλθε πάνω του στον Ιορδάνη, στην έρημο. Στην έρημο, στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στο παλιό και το νέο, στο όριο, στον ενδιάμεσο χώρο, ακριβώς πριν την έναρξη της αποστολής του.
Ο Ιησούς έπρεπε ως άνθρωπος να αφομοιώσει το τι σημαίνει να είναι ο "υιός του Θεού ο αγαπητός". Αποσύρθηκε λοιπόν στην έρημο, στο πεδίο της δοκιμασίας, στο πεδίο του πειρασμού, στον χώρο της μετάβασης. Εκεί θα συνειδητοποίησει, ανθρωπίνως μιλώντας, ποιος είναι στον πυρήνα του και ποια η αποστολή του. Νήστης επί σαρανταήμερον, επείνασε. Η πείνα άρχισε να τον λυγίζει, να τον καταβάλλει. Γύρω του οι ξερολιθιές, από πουθενά δεν μπορούσε να αντλήσει παράκληση. Τίποτα εκτός αυτού από όπου μπορούσε να αντλήσει παρηγοριά. Ο Άνθρωπος μόνος, ευάλωτος, με την προοπτική του θανάτου να γίνεται απτή πραγματικότητα. Να την νιώθει από μέσα, όχι μόνο στο πνεύμα, αλλά στο ίδιο του το στομάχι. Ο Άνθρωπος μόνος, πεινασμένος, αξιοθρήνητος, στην ερημιά. Τότε, τη στιγμή της ανάγκης εμφανίζεται ο Σατανάς: "κάνε τα λιθάρια ψωμιά, αν είσαι ο υιός του Θεού".
Δηλαδή: αν έχει δίκιο η φωνή που ακούστηκε στον Ιορδάνη, αν είσαι αυτός που μαρτύρησε πως είσαι, αν είσαι ο υιός του Θεού, κάνε την έρημο φαΐ. Άρα ο Σατανάς έθεσε στον Ιησού το ερώτημα της ζωής και της ταυτότητας. Το αρχαίο πνεύμα του είπε: "ποιος είσαι; από πού αντλείς ζωή; ποια η πηγή της ύπαρξής σου;". Το φαΐ δεν είναι μόνο κάτι βιολογικό για τον άνθρωπο, η πείνα δεν είναι μόνο βιολογικό γεγονός για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν πεινά μόνο για το φαΐ. Πεινά για ζωή, για αγάπη, για δικαιοσύνη, για γνώση, για χαρά....Πεινά κι όλο πεινά. Πεινά γιατί είναι ελλειμματικό ον, εξαρτημένο, ανολοκλήρωτο, αναγκεμένο. Η πείνα είναι μέσον βασανισμού. Ο άνθρωπος που πεινά μπορεί να χάσει την ηθική συνοχή του. Να προδώσει τις αρχές του. Να προδώσει αυτό που είναι. Να γίνει αγνώριστος. Αυτό που ζητά ο Σατανάς δεν είναι κακό. Ίσα ίσα ο ίδιος ο Θεός μας λέει να ταΐζουνε τους πεινασμένους.
Αλλά ο Σατανάς είναι σαν λέει κάτι άλλο: άθλιο πλάσμα, είσαι εσύ υιός του Θεού; Κοίτα πώς είσαι. Πεινασμένος. Καταρρακωμένος. Στα πρόθυρα του θανάτου. Έτσι είναι ο γιος του θεού; Έτσι ο θεός μεταχειρίζεται τον γιο του; Ορίστε. Αν είσαι ο γιος του Θεού μπορείς να κάνεις αυτό που κανείς δεν μπορεί. Κάνε τις πέτρες φαΐ. Φάε. Έχεις τη δύναμη; Σωστά; Δεν είναι ο Θεός ο Πατέρας σου. Ορίστε λοιπόν. Φάε. Κάνε τις πέτρες ψωμιά. Και ο Ιησούς απάντησε: "δεν ζει μόνο με ψωμί ο άνθρωπος, αλλά από τον λόγο του Θεού". Ο Ιησούς έδωσε την απάντηση για το ποιος είναι, έδωσε την απάντηση για τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, στην ολοτελή του ανθρωπινότητά του. "Κάνεις λάθος, Σατανά, ψεύδεσαι ή λες τη μισή αλήθεια". Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με το ψωμί. Η πηγή της ζωής του είναι ο Πατέρας, ο λόγος του, το θέλημά του. Ο άνθρωπος δεν πεινά μόνο την πείνα του ψωμιού, πεινά την πείνα του λόγου του Θεού. Είναι πολύ μεγαλύτερος Σατανά από ότι τον παρουσιάζεις ο άνθρωπος".
Ο Σατανάς πήγε να μικρύνει όχι μόνο τον Ιησού, αλλά στο πρόσωπό του όλον τον Αδάμ. Τον Άνθρωπο. Τον κάθε άνθρωπο. Ο Ιησούς όφειλε να απαντήσει. Όχι μόνο για τον εαυτό του. Αλλά για τον Άνθρωπο. Τον κάθε άνθρωπο. Ποιος είναι ο λόγος του Θεού; Είναι το θέλημά του. Και ποιο είναι αυτό το θέλημα; Η ζωή του ανθρώπου, πέρα από τα στενά όρια της βιοχημείας του. Η ζωή που μοιράζεται ως αγάπη με κέντρο τον Ιησού, πηγή τον Πατέρα και ζωοδότη το Πνεύμα. Η ζωή ως αγάπη, δώρο, μοίρασμα. Πάνω από κάθετι που θα μας μείωνε μόνο στο ψωμί και στις ανάγκες μας. Η ζωή ως επιθυμία για το επιπλέον. Όχι, λέει, ο Ιησούς, δεν με ξέρεις καλά διάολε, δεν ξέρεις καλά τον άνθρωπο. Τον βλέπεις ξέψυχο και πεινασμένο, σερνάμενο στην έρημο, νήστη, γυμνό, κουρέλι. Αλλά είναι πιο πολύς από όσο χωρά η γκλάβα σου. Πιο μεγάλος από όσο θέλεις να νομίζεις. Εκεί που νομίζεις πως τέλεψε. Εκεί πετιέται ορθός και περισσεύει.
(αυτά τα ολίγα παράξενα παραληρήματα από κάποιον που έχει νιώσει αυτήν την πείνα)
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.