- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2021
Δελτίο Τύπου του νέου κόμματος “Πανελλήνια Πατριωτική Ένωση”
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2021
ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ...
ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ...
Το αξιοσημείωτο είναι η άμεση ανακοίνωση των τοπικών αρχών ότι επιστρατεύθηκαν ψυχολόγοι για περιπτώσεις "ψυχολογικής υποστήριξης" μαθητών λόγω του σοκ...κλασικό μοτίβο του σύγχρονου άκρως εγκληματικού "πολιτισμού" : μεθύστερη "παροχή βοήθειας" για καταστάσεις Οδύνης, που παράγονται από τις δομές και τις λειτουργίες του ίδιου του πολιτισμού!...κι αυτό έχει ανυψωθεί σε κριτήριο και τεκμήριο προόδου!.........................
Καμιά οργανωμένη και στοχευμένη πάλη ενάντια στις "παραγωγικές δυνάμεις" του Κακού, αντίθετα φανατική υποστήριξη και αναπαραγωγή των νοσογόνων παραγόντων, και μια ολόκληρη νέα "επένδυση" στη σφαίρα της "διαχείρισης των αποτελεσμάτων"..όλα εμφανίζονται ως "μοίρα" ή "αναπόφευκτο παρεπόμενο" (το λένε και "κόστος προόδου" οι αχρείοι...), και γεμίζει ο τόπος με "ειδικούς" που ξέρουν να κρύβουν τις ακαθαρσίες κάτω από το χαλί και πάντα με άξονα την "ατομική ευθύνη"....ένας απάνθρωπος πολιτισμός (απόλυτα υλιστικοποιημένος και μεγεθικός) που απλώς "πουλάει" κερδοφόρο θέαμα "ανθρωπιστικής μέριμνας"..........................
'Ενας κόσμος παράλογος, άνισος, εξουσιαστικός, αποπλανητικός, εκμεταλλευτικός, που γεννά ακατάπαυστα το Κακό (σαν καθεστώς και σαν αντίδραση, συνειδητή είτε αυθόρμητη..) και που η μόνη του "απάντηση" είναι μια κάποια "θεραπευτική" (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κι αυτή κερδοσκοπική πολλαπλώς).................................
Στον πολιτισμό της Βίας, του Ανταγωνισμού, της εντατικοποιημένης Εκμετάλλευσης, της εργασιακής Απορρύθμισης, της Αποξένωσης, του αδιέξοδου Ναρκισσισμού, του Πολέμου, της πολτοποίησης του Προσώπου (ατομικού και συλλογικού) : δεν κηρύσσεται πόλεμος σε αυτά, αφήνονται να γεννούν Θάνατο και Πόνο, και δημιουργούνται απλώς "επιστήμες καταπραϋντικής παράκαμψης του δεινού".............................
Και να σκεφτείς ότι πλέον είναι μέσα στις οικογενειακές συζητήσεις "προγραμματισμού" οι "σπουδές του παιδιού" σε τέτοια κατεύθυνση γιατί "έχουν μέλλον αυτές οι δουλειές, γυναίκα.."!..................................
Και υπάρχουν ακόμα τυπάκια που αρνούνται να δουν ότι είμαστε βαθιά μέσα στην Επικράτεια του Εωσφόρου (ο οποίος ως "φέρων την αυγή" είναι σπεσιαλίστας στο πρώτα να τυφλώνει και μετά να σου ανοίγει τα μάτια στο σκοτάδι...)...
Ο πράσινος πληθωρισμός ήρθε για να μείνει
Επιτέλους και αρνητές της απογραφής! – Ακολουθούν ταυτότητες, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κλπ
Το “καμάρι” του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη ξαναχτύπησε – Έργα και ημέρες του Ζεϊμπέκ
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2021
Αναζητώντας τον τάφο του Ισαάκιου Κομνηνού στην Κοσμοσώτειρα Έβρου
Ο Max Weber και το “σιδερένιο κλουβί”
Ο δήμαρχος Ιωαννίνων το τερμάτισε!
Του Γιάννη Ξένου
Τον Οκτώβριο ο δήμαρχος Ιωαννίνων παρά την κατακραυγή διοργάνωσε συνέδριο προς τιμήν του Αλή Πασά.
Παρά τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, της τοπικής κοινωνίας, των
απογόνων των Σουλιωτών, ακόμα και των ιστορικών που συνδιοργάνωναν μαζί
του συνέδριο και εν τέλει δεν μετέβησαν στο συνέδριο, ο δήμαρχος Μωυσής
Ελισάφ επέμεινε μέχρι τέλους. Η ανταπόκριση της τοπικής κοινωνίας
χαρακτηριστική, ελάχιστοι παρακολούθησαν το συνέδριο. Οι μόνοι που
ικανοποιήθηκαν από την τέλεση του συνεδρίου ήταν μάλλον οι πολυάριθμοι
Αλβανοί ιστορικοί που πρόβαλλαν το «έργο» του Αλή Πασά.
Ο κος Ελισάφ συνέχισε και τον Νοέμβριο τις προκλήσεις. Την περασμένη Δευτέρα (15-11) συνδιοργάνωσε με την Πρεσβεία του Αζερμπαϊτζάν στην Ελλάδα εκδήλωση προς τιμήν του «Αζέρου» ποιητή Νιζαμί Γκαντζαβί*! Ομιλία μάλιστα εκφώνησε και ο Αζέρος πρέσβης Ανάρ Χουσεΐνοφ και χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος.
Η μέρα που πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση συνέπεσε με το νέο χτύπημα του Αζερμπαϊτζάν στην Αρμενία.
Το Αζερμπαϊτζάν επιτέθηκε στην Αρμενία και προκάλεσε τον θάνατο 15
Αρμενίων στρατιωτών και αιχμαλώτισε άλλους 12. Θυμίζουμε ότι πέρυσι
τέτοια εποχή το Αζερμπαϊτζάν είχε επιτεθεί στην αυτόνομη αρμενική
περιοχή του Αρτσάχ (Ναγκόρνο – Καραμπάχ). Τότε με την αμέριστη βοήθεια
κυρίως της Τουρκίας, αλλά και του Ισραήλ δευτερευόντως και σε συνδυασμό
με την ασυγχώρητη αδιαφορία της Ρωσίας, οι Αρμένιοι ηττήθηκαν και
αναγκάστηκαν στην κοιτίδα του αρμενικού έθνους να ζουν υπό αζερική
κατοχή. Τώρα οι Αζέροι κάνουν ένα ακόμα βήμα και απειλούν την ίδια την
εθνική κυριαρχία της Αρμενίας.
Ο δήμαρχος Ελισάφ έκρινε ότι είναι η
κατάλληλη στιγμή για να ξεπλύνει το Αζερμπαϊτζάν, διοργανώνοντας
εκδήλωση για έναν ποιητή του 12ου αιώνα! Με την (κατη)φόρα που έχει
πάρει ο δήμαρχος να περιμένουμε ότι τον Δεκέμβριο θα διοργανώσει
εκδήλωση με το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας για την ασφάλεια στο
Αιγαίο;
Η μόνη μεγάλη ιδέα του ελληνισμού
Ο κίνδυνος Κύπρος και η Ελλάδα να μεταβληθούν στον χώρο των συνόρων του ευρασιατικού μπλοκ, κάτω από την ηγεμονία της Τουρκίας.
Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στην huffingtonpost.gr
Στην αναδυόμενη γεωπολιτική πραγματικότητα του 21ου αιώνα είναι βέβαιο πως η Τουρκία, σε μερικές δεκαετίες, θα διεκδικεί ηγετικό ρόλο στο στρατόπεδο της Ευρασίας, σε μία συνάντηση του ισλαμικού με τον κινεζικό κόσμο, με τον οποίο συναντώνται ήδη στο Αφγανιστάν.
Σήμερα, η Τουρκία εξακολουθεί να λειτουργεί ως ελεύθερος σκοπευτής στα σύνορα των στρατοπέδων, θέλοντας να αποκομίζει κέρδη από την ταυτόχρονη συνάφειά της με τη Δύση και την Ευρώπη, με τη Ρωσία, με τον ισλαμικό και τουρκόφωνο κόσμο της κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου, με τον αραβικό κόσμο και την Αφρική, θέλοντας να λειτουργεί ως αυτόνομος κεντρικός πόλος. Δυστυχώς, την Κωνσταντινούπολη τής την παραχωρήσαμε το 1922.
Και, πάντως, επειδή είναι βέβαιο πως στις επόμενες δεκαετίες το πληθυσμιακό και οικονομικό βάρος της Αφρικής και της Ασίας θα ενισχυθεί, ενώ εκείνο της Δύσης και της Ευρώπης θα συρρικνωθεί, η Τουρκία σε καμία περίπτωση πλέον δεν πρόκειται να επιστρέψει σε μια συρρικνούμενη Δύση, όπως ηλιθίως προσδοκούν διάφορα κοντόφθαλμα αμερικανικά think tanks. Στην καλύτερη περίπτωση, θα διατηρήσει για περισσότερα χρόνια αυτόν τον ενδιάμεσο ρόλο του μπαλαντέρ, ανάλογα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις. (Και όσο θα τους αφήνουν οι Κούρδοι).Advertisement
Σε αυτήν τη συγκυρία, οι Έλληνες, σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν στρατηγική – και δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, μόνον δύο:
Είτε η Κύπρος και η Ελλάδα θα επιλέξουν να μεταβληθούν στον χώρο των συνόρων του ευρασιατικού μπλοκ, κάτω από την ηγεμονία της Τουρκίας, χάνοντας σταδιακά την ίδια την ελληνική τους ταυτότητα μέσα σε μια πλημμυρίδα ασιατικών και αφρικανικών πληθυσμών που θα μετακινούνται προς την Ευρώπη.
Είτε θα πρέπει να προσβλέπουν πλέον σε μια γεωπολιτική, οικονομική, πολιτική και αμυντική συγκρότηση της Ευρώπης ως αυτόνομου πόλου ισχύος – και όσο ταχύτερα το κατανοήσουν ο Πούτιν και ο Σάντσεθ, με την κοντόφθαλμη και μπακάλικη πολιτική τους, τόσο το καλύτερο.
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021
Οι απλές κλίνες που «βαφτίζονται» ΜΕΘ και η πραγματικότητα
B. Στοϊλόπουλος: Απαιτούνται 100 τρισεκατομμύρια δολάρια για το κλίμα
Συνέντευξη του Βασίλη Στοϊλόπουλου από το newshub.gr
Η κλιματική αλλαγή είναι το νούμερο ένα ζήτημα, το οποιο απασχολεί τον πλανήτη. Είναι ένα πρόβλημα, το οποίο απασχολεί εδώ και χρόνια την παγκόσμια Κοινότητα, που αναζητά λύσεις και τρόπους για να μπει ένα «φρένο» στις συνέπειες σε βάρος της Γης. Συνέπειες και επιπτώσεις που έχουν ήδη ισχυρό αντίκτυπο στους ανθρώπους. Για όλες τις τελευταίες εξελίξεις ο κ Βασίλης Στοϊλόπουλος, Γεωλόγος-περιβαλλοντολόγος και αθρογράφος, μιλά στο newshub.gr, διαφωτίζοντας πολλες πτυχές του θέματος, αλλά και σημεία τα οποία προέκυψαν μετά τη Διάσκεψη του ΟΗΕ
1) Η 26η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα ολοκληρώθηκε το περασμένο Σάββατο στη Γλασκώβη μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα και την παράταση των διαβουλεύσεων για το τελικό κείμενο αποφάσεων κατά ένα 24ωρο. Κατ΄ αρχάς, πείτε μου ποια είναι η άποψή σας για τη Σύνοδο αυτή και το κλίμα που επικράτησε εκεί αυτές τις δύο εβδομάδες;
Το γεγονός και μόνο ότι τα τελευταία 30 χρόνια πραγματοποιήθηκαν άλλες 25 διασκέψεις για το κλίμα χωρίς να υπάρχουν δεσμευτικές αποφάσεις και μέτρα που θα περιόριζαν πράγματι την αύξηση της θερμοκρασίας στους 1,5ο Κελσίου μέχρι το τέλους αυτού του αιώνα δεν προμηνούσε ασφαλώς ότι στη Γλασκώβη θα υπήρχαν ξαφνικά θεαματικά αποτελέσματα για το κλίμα. Άλλωστε η απουσία από αυτήν σημαντικών ηγετών όπως της Κίνας και της Ρωσίας ήταν ενδεικτική.
Γι αυτό ήταν αναμενόμενο πως και η αυτή η σύνοδος-μαμούθ, με 40.000 ανθρώπους (με ότι αυτό να σημαίνει στην πράξη για το κλίμα), δεν θα αποτελούσε καμπή που θα προϋπέθετε την σύγκλιση διαφορετικών απόψεων μεταξύ 197 χωρών που εκπροσωπούνταν στη Γλασκώβη. Οι διαφορές τους παραμένουν τεράστιες, όπως τεράστια είναι και τα ποικίλα συμφέροντα που συγκρούονται μεταξύ τους. Υπάρχουν ακόμη αντιφατικές «λογικές» ως προς τ΄ «αρνητικά» αλλά και τα «θετικά», όπως ισχυρίζονται κάποιοι, της κλιματικής αλλαγής. Υπάρχει ακόμα μεγάλη διαφορά ισχύος σε όλα τα επίπεδα, περίεργες συμμαχίες, αλλά και διαφορετικά επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης.
Ακόμα και ο καταλογισμός ευθυνών αναφορικά με την «κλιματική δικαιοσύνη», που ευαγγελίζονται κάποιοι, δεν είναι ένα τόσο απλό ζήτημα όπως πιστεύεται γενικώς. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο ποιες χώρες έχουν σήμερα τις μεγαλύτερες εκπομπές «αερίων του θερμοκηπίου», αλλά και τι έχει συμβεί από τότε που ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση. Για παράδειγμα, το 2019 η Κίνα ευθύνονταν για το 30,3 των παγκόσμιων αέριων εκπομπών με τις ΗΠΑ ν΄ ακολουθούν με 13,4%. Αυτό όμως δίνει μια πλασματική εικόνα αν μελετήσουμε το θέμα από τότε που ξεκίνησε η ανθρωπογενής συμβολή στην κλιματική αλλαγή πριν περίπου 200 χρόνια. Και είναι γεγονός ότι από την προβιομηχανική εποχή ήδη η αύξηση της θερμοκρασίας έφτασε στον 1,1 βαθμό Κελσίου. Πέρα από το γεγονός ότι υπάρχει και η «αέναη» φυσική αλλαγή του κλίματος, που συχνά δεν λαμβάνεται υπόψη.
2) Τελικά σημειώθηκε κάποια πρόοδος στη Γλασκώβη; Και αν ναι, ποιες ήταν κατά τη γνώμη σας οι σημαντικότερες αποφάσεις που ελήφθησαν από τις χώρες που συμμετείχαν.
Η τελευταία προειδοποίηση του Τζορτζ Όργουελ
Ο συγγραφέας του «1984» σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις στο BBC λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Τα λόγια του συγκλονιστικά. Η τελευταία του προειδοποίηση... Προς όλους μας Η μετάφραση έγινε απο το anazitiseis.gr
ΠΗΓΗ:Αναζητήσεις GR
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Μπορούν οι Τούρκοι να καταστρέψουν ελληνικούς S-300 όπως οι Αζέροι αρμενικούς;
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021
O Τούρκος βαριά ασθενής
Ο Dostoevsky σήμερα: πόνος, τραγικότητα και ανθρώπινη ελευθερία
Μύρων Ζαχαράκης
Με αφορμή τα διακόσια χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, Fyodor Mikhailovich Dostoevsky (1821-1881), έχουμε ακόμη μια καλή αφορμή να ξαναθυμηθούμε ορισμένα από τα μεγάλα μοτίβα της σκέψης του, χάρη στην οποία βρίσκεται επαξίως στο πάνθεον των κορυφαίων στοχαστών της ανθρωπότητας. Ας θυμίσουμε πρώτα μερικά βασικά πράγματα. Αρχικά, όπως έχει επανειλημμένα επισημανθεί, ο πρωταγωνιστής στο ντοστογιεφσκικό μυθιστόρημα ωθείται στο να διαπράξει μια κοινωνικά απαράδεκτη πράξη που τον ξεχωρίζει από την ευρύτερη κοινωνία του και θέτει έμπρακτα ένα φιλοσοφικό πρόβλημα, γύρω από το οποίο περιστρέφεται το μυθιστόρημα. Για παράδειγμα, το γενεσιουργό ερώτημα για το Έγκλημα και Τιμωρία, με το οποίο αρχίζει η περίοδος των «πολυφωνικών» έργων, θα θεωρηθεί το εξής: μπορούν να δικαιολογηθούν ανήθικες πράξεις ως μέσα για την επίτευξη ενός ηθικού σκοπού; Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει ένα είδος ανθρώπων που μπορεί να υπερβαίνει την κοινή ηθική, προκειμένου να προξενήσει όφελος στο σύνολο; Ο Ρασκόλνικοβ, ο βασικός ήρωας, ενσαρκώνει αυτή την ιδέα και για να την επαληθεύσει πειραματίζεται κάνοντας ένα φόνο, ύστερα από τον οποίο αρχίζει ο αγώνας ανάμεσα σε εκείνον και την ηθική του συνείδηση. Αντίστοιχα, οι Δαιμονισμένοι, ίσως το πιο βίαιο και μπερδεμένο από όλα τα μυθιστορήματά του Dostoevsky, κρύβουν ως αφορμή στο ξεκίνημά τους επίσης ένα βασικό φιλοσοφικό ερώτημα: τι θα συνέβαινε αν μια κοινωνική ομάδα σκεφτόταν και συμπεριφερόταν όπως ο Raskolnikov στο Έγκλημα και Τιμωρία; Είναι δυνατή μια συνειδητή άρνηση της κοινής ηθικής για χάρη κάποιου ανώτερου σκοπού; Τι θα σηματοδοτούσε μια τέτοια άρνηση για την κοινωνία; Το βιβλίο διαρθρώνεται σε τρία κυρίως μέρη και είναι ένας πολιτικός λίβελλος που σατιρίζει τους βίαιους αναρχικούς στην τσαρική Ρωσία του 19ου αιώνα. Ωστόσο, πρόκειται επίσης για την ανθρώπινη τραγωδία μιας ολόκληρης πολιτείας. Το Skvoreshniki, όπως ονομάζεται αυτή η φανταστική πολιτεία, φανερά αντιπροσωπεύει αλληγορικά ολόκληρη τη ρωσική κοινωνία της εποχής με τις πολιτικές εξελίξεις της και την ραγδαία αύξηση του αθεϊσμού. Επιπλέον, το έργο του Dostoevsky διαθέτει διαλογικό χαρακτήρα, ακριβώς επειδή ο κεντρικός σχεδιασμός εκ μέρους του συγγραφέα συμβαδίζει με την ελευθερία των επιμέρους φωνών των ηρώων. Όσον αφορά την πίστη στον Θεό, θέμα ιδιαίτερα πολυσυζητημένο, στα έργα του Dostoevsky δρουν δύο ιδιαίτερα ισχυρά και επίμονα στοιχεία: επίμονη θρησκευτική αντιμετώπιση των ανθρώπινων προβλημάτων και συνάμα άγρυπνος έλεγχος που καταλήγει στην αναίρεσή τους. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα έγραφε κάποτε σε επιστολή του:
Ακρωτηριάζουν, πανηγυρίζοντας για τις επιτυχίες τους, την Ελλάδα. Του Παναγιώτη Λαφαζάνη
Παραθέτουμε άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη στο thepresident.gr το οποίο δόθηκε στην ιστοσελίδα κατόπιν αιτήματος της.
Τα κράτη έχουν συνήθως, αν όχι πάντα, απώλειες στην εδαφική τους ακεραιότητα ή τα κυριαρχικά τους δικαιώματα μετά από ήττες σε πόλεμο.
Η μόνη χώρα, πρωτοφανές ίσως παράδειγμα, στον πλανήτη, η οποία συνεχώς υποχωρεί και παραχωρεί και βλέπει τα δικαιώματά της να ακρωτηριάζονται με πολιτικό “bullying”,χωρίς να έχει ηττηθεί στο πεδίο, είναι η Ελλάδα και αυτό συμβαίνει με την Ελλάδα σε σχέση με όλα σχεδόν τα γειτονικά της κράτη, παράδειγμα την Αλβανία, με την αθέτηση από τα Τίρανα, χωρίς καμιά ελληνική αντίδραση, της ελληνοαλβανικής συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και παράδειγμα, επίσης, τα Σκόπια τόσο με αυτήν καθ’ αυτήν την σύναψη της απαράδεκτης Συμφωνίας των Πρεσπών όσο και με την προκλητική μη εφαρμογή της από την γείτονα και με τη χώρα μας στο ρόλο του άπραγου θεατή.
Του Παναγιώτη Λαφαζάνη
Η αποθέωση όμως της ηττοπάθειας, του κατευνασμού, των ταπεινωτικών υποχωρήσεων και εξευτελιστικών παραχωρήσεων συντελείται διαχρονικά και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, από την πλευρά της χώρας μας απέναντι στην Τουρκία.
Από τη Κύπρο στα Ίμια
Δεν θα πάω τόσο μακριά ώστε να αναφερθώ αναλυτικά στην Κύπρο με τον Αττίλα-1 και 2 του 1974, όπου τόσο η Χούντα όσο και η κυβέρνηση Καραμανλή-Μαύρου παρέδωσαν σχεδόν αμαχητί την Κύπρο, αφού η πρώτη έσπευσε πρώτα να την “αποστρατιωτικοποιήσει”, αποσύροντας προδοτικά την εκεί ελληνική μεραρχία.
Δεν θα αναφερθώ ακόμα και στην άλλη “στρατιωτική ήττα” που υπέστη η χώρα μας με την οποία τα Ίμια, , χωρίς αναμέτρηση, έγιναν “γκρίζα ζώνη”, τραγωδία η οποία έγινε απαρχή για να θέσει ανενόχλητη η Τουρκία υπό αμφισβήτηση και “γκριζοποίηση” εκατοντάδες ελληνικές νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο.
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2021
Έχει αποκλειστεί η προσφυγική μνήμη από την επίσημη Ιστορία
Φίλιππος Sherrard: O δικός μας ξένος (English subs)
Η ταινία τεκμηρίωσης "Φίλιππος Sherrard: O δικός μας ξένος" προσπαθεί να δεί την πορεία ενός Άγγλου καθηγητή τῆς Ὀξφόρδης που διετέλεσε και βοηθός Διευθυντῆ στή Βρετανική Ἀρχαιολογική Σχολή Ἀθηνῶν στην προσπαθειά του νά διεισδύσει στήν οὐσία τῆς Βυζαντινῆς καί νεο-Ἑλληνικῆς πνευματικότητας καί νά ἀποσαφηνίσει τούς ὅρους τῆς ἀληθινῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἄνθρωπο, τή φύση καί τόν Θεό.
ΠΗΓΗ:Antifono.gr
Συνηγορία υπέρ της «ελληνικής γλωσσικής μοναδικότητας»
Στην πραγματικότητα, αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το κείμενο της Παραρά μόνο «γλωσσικές εμμονές» δε θα βρει. Ο Π.Μ. ισχυρίζεται ότι η ελληνική γλώσσα δεν αποτελεί «μοναδικότητα» καθώς όλες έχουν μια κοινή ινδοευρωπαϊκή ρίζα. Με άλλα λόγια, όλοι οι πολιτισμοί συνδέονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Επομένως, ο ελληνικός γλωσσικός κόσμος δεν έχει τίποτα το μοναδικό να επιδείξει. Αυτή τη θέση συναντάμε στο ευρύτερο πολιτικό ρεύμα της «εθνοαποδόμησης», που ταυτίζει ή συνδέει κάθε αναφορά στην παράδοση, και στον ελληνισμό εν γένει, με τον κλειστοφοβικό εθνικισμό του μετεμφυλιακού νεοελληνικού κράτους της «επάρατης Δεξιάς» και της «οπισθοδρόμησης» (μάλιστα, μέσα στο άρθρο του Π.Μ. γίνεται λόγος και για κάποιους «χουνταίους»). Οτιδήποτε παραπέμπει στη ρίζα, στην ελληνικότητα καθώς και στα επιτεύγματα του ελληνισμού, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με καχυποψία, ως εμμονή με το παρελθόν, ως αταβισμός και τάση εγκλωβισμού στην ψευδή αίσθηση της δήθεν μοναδικότητάς μας. Η εθνοαποδομητική σχολή, κάθε άλλο παρά δημιουργική, εκφράζει την ελληνική εκδοχή της πολιτικής ορθότητας που κυριαρχεί στους ακαδημαϊκούς χώρους του δυτικού και ιδίως του αγγλοσαξονικού κόσμου. Είναι άλλωστε της μόδας σχεδόν όλα τα επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού να ταυτίζονται, έμμεσα ή άμεσα, με τη φρίκη της αποικιοκρατίας. Η πολιτική ορθότητα έχει πλέον εισέλθει για τα καλά στο ακαδημαϊκό και δημοσιογραφικό τοπίο σχεδόν κάθε δυτικής χώρας και η Ελλάδα δε στερείται εκπροσώπων. Αυτή η οπτική λειτουργεί κάθε φορά, ανάλογα με το ιστορικο-πολιτικό και κοινωνικό παρελθόν της κάθε κοινωνίας, πάνω στο οποίο η φιλελεύθερη Αριστερά επιχειρεί να χτίσει το αφήγημά της. Για παράδειγμα, η μάχη ενάντια στην αποικιοκρατία, το «κόκκινο πανί» για την Αριστερά της Βρετανίας, συνεπάγεται αφαίρεση σημαντικών Βρετανών φιλοσόφων και λογοτεχνών των προηγούμενων αιώνων από τη διδακτέα ύλη. Παρομοίως, για τις εγχώριες δυνάμεις του πολιτικά ορθού, κόκκινο πανί αποτελούν έννοιες όπως «παράδοση», «εθνική ταυτότητα» και γλώσσα, και αυτό επειδή κάποτε τις είχε επικαλεστεί το παλαιό κράτος της Δεξιάς (με στρεβλό τρόπο), το οποίο από τη δεκαετία του 1930 μέχρι και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης η Ελληνική Δεξιά έπαιζε δυναμικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό και στη διαμόρφωση ενός φοβικού κλίματος ανελευθερίας. Συνεπώς, κάθε αναφορά στον ελληνισμό, εν γένει, θα πρέπει να ταυτίζεται με την «ανελευθερία» και την εθνική κλειστότητα των «σκοτεινών» εκείνων χρόνων.
Nτοστογιέφσκυ: ένας άγνωστος γνωστός μου
Νίκος Τουλαντάς
Γράφει και πληρώνεται «με το κιλό», τα τελευταία του χρόνια. Νιώθεις το είναι του να τρέμει από την ανάγκη να αποκατασταθεί κάπως, να μη ζει με δανεικά, να μπορέσει να παντρευτεί αυτή με την οποία είναι σφόδρα ερωτευμένος (το λέει και το ξαναλέει), νιώθεις την ανθρωπιά του. Ο μεγαλύτερος συγγραφέας του 19ου αιώνα, στις επιστολές του, μεταξύ άλλων, επαναλαμβάνει τρεις-τέσσερεις φορές πως «πιστεύει πως έχει ταλέντο» και μπορεί να τα καταφέρει – κλασικό οξύμωρο στον χώρο της τέχνης. Αυτό το διαρκές αναστενάζων τρεχαντήρι του ήταν η συνέχεια του κατέργου όπου πέρασε και, τα δυο τους, είναι υπεύθυνα για μία «διαπαιδαγώγηση», που προετοιμάζει μία συνάντηση, της οποίας οι καρποί είναι και τα γραπτά του έργα. Το «ταξίδι» ξεκινάει μετά από οκτώ μήνες απομόνωσης, με το να μην φάει μια σφαίρα, που νόμιζε ότι θα φάει, σε μια δημόσια εκτέλεση που μετατράπηκε σε ποινή, πριν από τα τέσσερα χρόνια καταναγκαστικής εργασίας στα οποία αναφερόταν αυτή.
Τον Ντοστογιέφσκυ τον αφορά το εξής: «Δεν εισέρχεται κανείς στην αλήθεια χωρίς να περάσει μέσα από τη δική του εκμηδένιση· χωρίς να παραμείνει για πολύ σε κατάσταση άκρας και πλήρους ταπείνωσης». Κι εφόσον εισέλθει, παρουσιάζεται έτσι: «η αγάπη για την αλήθεια συνοδεύεται πάντοτε από την ταπεινότητα. Το αληθινό πνεύμα δεν είναι τίποτε άλλο από την υπερφυσική αρετή της ταπεινότητας στην περιοχή της σκέψης» (Σιμόν Βέιλ/Το Πρόσωπο και το Ιερό).
ΟΙ ΛΑΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ, ΟΙ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Του
Γιάννη Παπαμιχαήλ
Στη μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου
και
Στη μνήμη του Γιώργου Βλασσόπουλου
Μετά το γνωστό, αναπάντητο μάλλον ερώτημα: «γιατί ο ελληνικός λαός δεν αντέδρασε πιο συστηματικά στα απίστευτα, μνημονιακά μέτρα που ελήφθησαν ερήμην του και εναντίον του από το 2010;»- και ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο καθένας για το επίμαχο θέμα των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας από τα διάφορα κράτη, η πρόσφατη υγειονομική κρίση μοιάζει να επεκτείνει και να γενικεύει την παραπάνω «νεοελληνική» απορία με τους εξής πάνω κάτω όρους: Πώς ο μέσος δυτικός πολίτης, τόσο βέβαιος μέχρι χθες για τη μορφωτική του πρόοδο και την κοινωνική του αξιοπρέπεια, τόσο σίγουρος ότι διαθέτει πολλά κατοχυρωμένα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και απεριόριστες σχεδόν νομικές ελευθερίες, μπορεί εύκολα και μαζικά, υπό τη μορφή της «σιωπηλής πλειοψηφίας» του πληθυσμού, να μεταβληθεί σε μονάδα ενός μεγάλου κοπαδιού υπηκόων έτοιμων, όπως έδειξε η υγειονομική κρίση, να πειθαρχήσουν στα αυταρχικά μέτρα και στα κελεύσματα της εξουσίας, ακόμα και αν είναι αντιφατικά, απάνθρωπα και εξευτελιστικά για την ανθρώπινη προσωπικότητα;
Πώς τόσοι και τόσοι «μεταμοντέρνοι σχετικιστές» και αποδομιστές της διπλανής πόρτας, πειθαρχούν με τόσο δομημένο και απόλυτο τρόπο σε ό,τι τους υπαγορεύει το καθεστώς; Πώς τόσοι άνθρωποι, με σπουδές, πτυχία, γνώσεις και πεποιθήσεις εναρμονισμένες με το πνεύμα της εποχής, ξέχασαν τόσο γρήγορα τα χειραφετητικά τους ιδεώδη, τις ευαισθησίες τους στα δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων ή τις επιτρεπτικές, αναρχο-φιλελεύθερες ιδεολογίες που συνόδεψαν βήμα-βήμα τον ηθικό και πολιτικό εκσυγχρονισμό τους; Πώς σε μια κοινωνία ιδεοληπτικά επικεντρωμένη στην «ετερότητα» και στην ανεκτικότητα στις διαφορές, η καλλιέργεια του φόβου για τους «αόρατους εχθρούς των ιών και των μικροβίων», καθίσταται, πέραν κάθε μέριμνας για την ανάπτυξη της φυσικής ανοσίας, η λογική και ηθική βάση ενός αυτοαποκλεισμού, ενός κοινωνικού απομονωτισμού και μιας επιφύλαξης για τον Άλλο τόσο συστηματικής που μοιάζει να προέρχεται κυριολεκτικά από μια «κουλτούρα των ζόμπι»;
Κυκλοφορεί η Ρήξη Νοεμβρίου (τ. 173)
Στην Ρήξη Νοεμβρίου 2021 (φ. 173) που κυκλοφορεί (20-11-21) στα περίπτερα
Η μόνη Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού – Η Εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού – Η τυραννία της πολιτικής ορθότητας και η παρακμή του μεταμοντέρνου πανεπιστημίου – Ο Ερντογάν και ο πόλεμος των Αρμενίων
Ο Γιώργος Καραμπελιάς γράφει για την νέα Μεγάλη Ιδέα πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί ο Ελληνισμός: «Αν το 1922 βούλιαξε, από τους δικούς μας εμφυλίους, η Μεγάλη Ιδέα της ανασύστασης του ελληνικού κόσμου ως αυτόνομου πόλου με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη, σήμερα μόνο η νέα Μεγάλη Ιδέα της επιβίωσης του ελληνισμού στα πλαίσια μιας γεωπολιτικά, αμυντικά και πολιτιστικά αυτόνομης Ευρώπης, με επίκεντρο πλέον την Αθήνα, μπορεί να έχει το οποιοδήποτε υπαρξιακό νόημα».
Αφιέρωμα: Η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, με κείμενα των: Στράτου Μεϊντανόπουλου, Γιώργου Τάττη, Βασίλη Στοϊλόπουλου, που καλύπτουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και τα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας, καθώς και μια παρουσίαση της «υπόθεσης Σάρα Μαρτίνι» που εκδικάζεται τις επόμενες ημέρες στη Λέσβο.
Φάκελος: Οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ, καταλύτης του πολιτικού σκηνικού, γράφουν οι Γιάννης Ξένος και Γιώργος Ρακκάς.
Φάκελος ΙΙ: Η τυραννία της πολιτικής ορθότητας και η παρακμή του μεταμοντέρνου πανεπιστημίου, με κείμενα των Δημήτρη Γιαννάτου, και Νάιαλ Φέργκιουσον.
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2021
ΒΙΝΤΕΟ – Κυριάκος Μάτσης: Το αηδόνι της Κύπρου
ΒΙΝΤΕΟ – Κυριάκος Μάτσης: Το αηδόνι της Κύπρου
Ο Κυριάκος Μάτσης ήταν αγωνιστής και μέλος της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας, γεννήθηκε στο χωριό Παλαιχώρι, της επαρχίας Λευκωσίας στις 23 Ιανουαρίου του 1926 και ήταν το ένα από τα τρία τέκνα της οικογένειας του Χρηστοφή και της Κυριακού Μάτση.
Το 1946 εισήχθη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου και σπούδασε γεωπονία, κατά την διάρκεια της διαμονής του στην Θεσσαλονίκη οργάνωνε διαλέξεις εθνικής διαφωτίσεως, ενώ όταν γύρισε στην Κύπρος εργαζόταν ως γεωπόνος στην Αμμόχωστο. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην Παναγροτική Ένωσης Κύπρου για τα δίκαια του αγρότη. Διετέλεσε τομεάρχης της ΕΟΚΑ στις επαρχίες Αμμοχώστου από το 1955 και τομεάρχης Κερύνειας έως τον θάνατο του.
Συνελήφθη στις 9 Ιανουαρίου 1956, κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων τον επισκέφθηκε ο ίδιος ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ και του πρόσφερε το υπερβολικά μεγάλο για την εποχή ποσό των 500.000 λιρών αν αποκάλυπτε πού κρυβόταν ο Διγενής. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 δραπέτευσε και επικηρύχτηκε με το ποσό των 5.000 λιρών. Στις 19 Νοεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του και ανατινάχθηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις όπου και βρήκε το θάνατο.
Γ. Καραμπελιάς: Ή θα επικρατήσουμε ή θα χαθούμε – Δεν υπάρχει μεσαίος δρόμος
Ο εκδότης και συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς σε μια ανάλυση με αφορμή τον τίτλο του πρόσφατου βιβλίου του “1821-2021: Ρέκβιεμ ή Αναγέννηση” .
Εξετάζει τις επιλογές που έχει η Ελλάδα σε αυτή την ιστορική συγκυρία οι οποίες στην ουσία συνοψίζονται στην εξής μία: Αναγέννηση, Ή έτερη, της απώλειας, δεν συνιστά επιλογή, αλλά τίτλους τέλους.
Η παρούσα ιστορική φάση δομικών ανακατάξεων στο διεθνές σύστημα παρέχειτις ευκαιρίες για να επιχειρήσει ο Ελληνισμός την επιστροφή του στον “κανονικό” γεωπολιτικό του ρόλο, αντιματωπίζοντας πρωτίστως, ως αναγκαία συνθήκη, την υπαρξιακή απειλή της Τουρκίας.
Η σταδιακή συνειδητοποίηση και από πλευράς Ευρώπης της συνολικής διακύβευσης προσφέρει επιπλέον έρεισμα για την επαναφορά της ιστορίας της περιοχής στον κανονικό της ρου.
Δοσίλογοι και αντίσταση στην Ελλάδα
Ἀπό τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ στόν Ντοστογιέφσκυ
π. Βασίλειος Γοντικάκης
Ποῦ βρίσκεται! Πῶς ζῆ! Πῶς γράφει! Τί ποίησι, τί φιλοσοφία, τί ψυχολογία κάνει! Πῶς δρᾶ, ἡσυχάζει, κινεῖται καὶ ἀκινητεῖ!
Μποροῦμε δι’ αὐτοῦ νὰ κρίνωμε τοὺς ἀνθρώπους; Δὲν εἶναι μεγάλος, μέγιστος, μοναδικός; Δὲν εἶναι ἀδικία ἢ αὐθάδεια νὰ συγκρίνωμε μὲ τέτοια μεγέθη ὅλους τοὺς ἄλλους, ἐμᾶς, τοὺς κοινούς;
Θὰ ἀπαντοῦσα ἀδίσταχτα: Ὄχι. Ἂν ἦταν κάποιος ποὺ ἀνέπτυξε μία δρᾶσι ἢ κάποιος ποὺ εἶχε μερικὰ ὅλως ἐξαιρετικὰ φυσικὰ χαρίσματα καὶ δι’ αὐτῶν κατέπληξε τὴν ἀνθρωπότητα, δὲν θὰ ἦταν σωστὸ νὰ τὸν πάρωμε σὰν μέτρο κρίσεως καὶ συγκρίσεως τῶν ἀνθρώπων. Ἐδῶ ὅμως συμβαίνει κάτι ἄλλο: τοῦτος ὁ Ἀββᾶς εἶναι μέγιστος καὶ ἀνθρωπινότατος. Εἶναι μεγάλος καὶ προσηνής. Κοντά του οἱ μεγάλοι νοιώθουν ἐλάχιστοι καὶ οἱ μικροὶ παίρνουν θάρρος, μποροῦν νὰ κινηθοῦν.
Δὲν κολακεύει τὸν ἕνα, οὔτε περιφρονεῖ τὸν ἄλλο. Δὲν ἀγνοεῖ τοὺς πόνους, τὶς κλίσεις καὶ τοὺς καημοὺς κανενός. Αὐτὸς εἶναι ἕνα ἄρτιο σύνολο. Ἕνας ὥριμος καρπὸς τοῦ Πνεύματος, ποὺ τὴν ὡριμότητά του φανερώνει μὲ τὸ χρῶμα, τὸ ἄρωμα, τὴν ἁπαλότητα, τὴ γεῦσι.
Εἶναι ἀνθρώπινος, ταπεινός· καταλαβαίνει, γνωρίζει βαθιὰ τὶς ἀδυναμίες τοῦ ταλαίπωρου κόσμου. Δὲν εἶναι κανεὶς κριτὴς ἄτεγκτος ἢ ἱεροεξεταστὴς ἀνίλεως. Εἶναι γνώστης τῶν ἀδυναμιῶν καὶ τῆς πτωχείας μας, μέτοχος τῆς φύσεώς μας καὶ –ταυτόχρονα– κοινωνὸς τῆς χαρᾶς καὶ τῆς παρακλήσεως τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Δὲν διαπληκτίζεται μὲ κανένα. Δίδει ἀφορμὲς καὶ περιμένει. Λέει τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀφήνει νὰ δράση μέσα μας.
Καὶ γιὰ τὴ λογοτεχνία καὶ ἐξομολόγησι τῶν λογοτεχνῶν: Τὶς ξέρει, τὶς καταλαβαίνει, τὶς γνωρίζει, τὶς δέχεται. Εἶναι καὶ ὁ ἴδιος λογοτέχνης. Καὶ τόσο πολὺ λογοτέχνης, ποὺ φτάνει στὸ σημεῖο νὰ μὴν εἶναι. Ἔχει ξεπεράσει τὴ λογοτεχνία καὶ βρίσκεται στὸν ἐπέκεινα χῶρο, ὅπου ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο ὁ ἀληθινὸς πόνος καὶ ὁ καημὸς τῆς λογοτεχνίας.
Η πανδημία των... εμβολιασμένων
Βασικό χαρακτηριστικό του τρόπου που κυβέρνηση – ειδικοί και ΜΜΕ χειρίζονται την πανδημία είναι η σχεδόν μηδενική δημοσιοποίηση στοιχείων, ειδικά όσον αφορά την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των εμβολίων.
Με πάνω από 6,5 εκατομμύρια Έλληνες εμβολιασμένους ελάχιστα δεδομένα έχουν δοθεί για το πώς κατανέμονται κρούσματα, νοσήσεις και θάνατοι μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων πολιτών, στοιχεία που φυσικά διαθέτουν ειδικοί και κυβέρνηση, αλλά μόνο επιλεκτικά δημοσιοποιούνται.
Με αυτό τον τρόπο επιτυγχανεται η εργαλειοποίηση της πανδημίας με στόχο την διασπορά και αναπαραγωγή του φόβου και του διχασμού στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας.
Η τεχνητή αντίθεση, εμβολιασμένων- ανεμβολίαστων, προωθείται σταθερά από την κυβέρνηση με την αγαστή συνεργασία "ειδικών" και ΜΜΕ και την εκκωφαντική σιωπή ή και πλειοδοσία σύσσωμης της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης.
Οι υπαρκτές κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις συσκοτίζονται, τα συνταγματικά δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες των πολιτών καταπατούνται,η υποτέλεια της χώρας βαθαίνει, ένα αυταρχικό καθεστώς αυθαιρεσίας και αντιδημοκρατικής εκτροπής εμπεδώνεται.
Τον τελευταίο μήνα για την εξυπηρέτηση των παραπάνω επιδιώξεων, εφευρέθηκε ένα καινούριο σλόγκαν:
Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΩΝ!!!