Ἡ ἁγία Μαρία Σκομπτσόβα γιὰ τὴν ἐσχάτη κρίση

τοῦ Δημήτρη Μπαλτᾶ

Τὸ 2025 συμπληρώνονται 80 χρόνια ἀπό τον ἑκούσιο κατά τίς μαρτυρίες, ἀλλά βίαιο σέ κάθε περίπτωση, θάνατο σέ στρατόπεδο συγκέντρωσης μιᾶς ἰδιαίτερης προσωπικότητας, τῆς ποιήτριας, θρησκευτικῆς φιλοσόφου, ζωγράφου, καί ἀπό τό 1932 μοναχῆς Μαρίας [Ἐλιζαβέτα Γιούργιεβνα, τό γένος Πιλένκο, ἀπό τόν πρῶτο γάμο της Κουζμινά-Καραβάεβα/ἀπό τόν δεύτερο γάμο της Σκομπτσόβα

Φαίνεται ὅτι ἡ ποίηση ἦταν γιά τήν Μαρία Σκομπτσόβα μία σταθερή καταφυγή, ὅπως ἡ Ἐκκλησία. […]

Εἶναι εὐρύτερα παραδεκτό ὅτι συνολικά ἡ ζωή της διακρινόταν ἀπό ὁρισμένη γενναιότητα και ἐν τέλει ἀντισυμβατικότητα: Ἐκινεῖτο μεταξύ τῶν λογοτεχνικῶν κύκλων, παντρεύτηκε καί χώρισε δύο φορές, ἀπέκτησε καί ἔχασε για διαφόρους λόγους τρία παιδιά, διετέλεσε δήμαρχος τήν ἐποχή μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 [Βλ. σχετικά Юрий Данилов (=Е. Ю. Скобцова), «Как я была городским головой» [«Ὅταν ἤμουν δήμαρχος»], Воля России № 4, σσ. 63-80 και № 5, 1925, σσ. 68-88], ἀσχολήθηκε μέ τό δοκίμιο καί ἰδιαίτερα τό φιλοσοφικό, καί, τέλος, ἔλαβε το μοναχικό σχῆμα.

Προσφορά στόν Ἄνθρωπο

Πέρα ἀπό τά ἀναφερθέντα, στό Παρίσι, ἐπέδειξε μιά μοναδική προσφορά στόν Ἄνθρωπο, τόν ἀλλοεθνῆ, τόν ἄνεργο, τόν πεινασμένο, τόν ψυχιατρικά βασανισμένο. Στό πλαίσιο αὐτό, γράφει ἡ ἴδια ὅτι «θά πρέπει νά ψάχνω ποῦ νά καταθέσω τά δῶρα πού ὁ Θεός μοῦ ἐμπιστεύτηκε γιά νά τά δώσω».

Αὐτή ἡ ἀντισυμβατικότητα προκαλοῦσε, ἴσως νά προκαλεῖ ἀκόμα, τήν ἀντίδραση τῶν συντηρητικῶν κύκλων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει παρατηρηθεῖ σχετικά ὅτι «πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού ἐνοχλήθηκαν ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ Μητέρα Μαρία ἀπέρριπτε τίς συμβάσεις τίς ὁποῖες ἐκεῖνοι ἁπλοϊκά ταύτιζαν μέ τήν παράδοση. Δέν ἦταν μοναχή; Πῶς μποροῦσε, λοιπόν, κανείς νά ἐξηγήσει τήν λειτουργική της ζωή; Τήν οἰκειότητά της μέ τόν ὑπόκοσμο; Τήν κατάσταση τοῦ ράσου της; Τό ὅτι κάπνιζε (καί μάλιστα δημοσίως); Τον αὐθαίρετο τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετώπιζε τίς νηστεῖες; Ὄχι μόνο ἀδιαφοροῦσε ἐντελῶς για τούς κανόνες, ἀλλά δέν κρατοῦσε οὔτε κἄν τά προσχήματα» (π. Σ. Χάκελ, Ἡ ἁγία Μαρία τῶν Παρισίων. Μαρία Σκομπτσόβα-Ἡ ζωή της, Ἐκδόσεις Ἀκρίτας, σ. 129).

Ἀλλά, σέ κάθε περίπτωση, ἡ ἀντισυμβατικότητα τῆς Μητέρας Μαρίας πού ἐκδηλωνότα ὡς ἀγάπη, ἀλληλεγγύη, προσφορά στούς ἀναγκεμένους ἀδελφούς, εἶχε μία εὐαγγελική ἀφετηρία.

Γράφει ἀκριβῶς ἡ ἴδια: «Στήν [Ἔσχατη] Κρίση δέν θά ἐρωτηθῶ ἄν ἐκπλήρωσα τίς ἀσκητικές μου προσπάθειες μέ ἐπιτυχία ἤ πόσες μετάνοιες και κομποσκίνια ἔκανα, ἀλλά θά ἐρωτηθῶ ἄν τάϊσα τούς πεινασμένους, ἄν ἔντυσα τούς γυμνούς, ἄν ἐπισκέφθηκα τούς ἀρρώστους καί τούς φυλακισμένους». Καί ἐν τούτοις, αὐτό δέν μποροῦσε νά γίνει ἀπολύτως κατανοητό στόν τυπικό χριστιανισμό.

Στό ἴδιο πλαίσιο αὐτῆς τῆς γενναιότητας, κινήθηκε τό τέλος της, ὁ ἑκούσιος ἀλλά σέ κάθε περίπτωση βίαιος θάνατός της. Ὅπως φαίνεται ἀπό τίς σχετικές μαρτυρίες, δέν ἐπελέγη ἀπό τούς ναζιστές ὥστε νά ἐκτελεστεῖ, ἀλλά ἐπέλεξε ἡ ἴδια νά ἀντικαταστήσει τήν ἐπιλεγεῖσα πρός ἐκτέλεση συγκρατούμενή της.

ΠΗΓΗ:https://xristianiki.gr/%e1%bc%a1-%e1%bc%81%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%ce%bc%cf%80%cf%84%cf%83%cf%8c%ce%b2%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%e1%bd%b0-%cf%84%e1%bd%b4%ce%bd-%e1%bc%90%cf%83%cf%87/?fbclid=IwY2xjawIqRdJleHRuA2FlbQIxMQABHYv2pjTWVXVbbeUEeLb2JPbvdFRIZUID1fdSuA1OHjPwoub3RcCUiFrhdQ_aem_EPkugFWxtNXmbiIKMZxRUw
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com