“Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1912-1923

 

 

του Βασίλη Ασημακόπουλου 

Έχοντας επισημάνει τις κατά τη γνώμη μου θεωρητικές και μεθοδολογικές αδυναμίες, αλλά και πραγματολογικές ελλείψεις της τηλεοπτικής σειράς Καταστροφές και Θρίαμβοι, πέρασα στην ανά επεισόδιο εξέταση. Στα δύο προηγούμενα άρθρα παρουσίασα κριτικά το 1ο και το 2ο επεισόδιο της σειράς που καλύπτουν την περίοδο 1821-1912. Στο παρόν άρθρο θα αναλύσω το κριτικά το 3ο επεισόδιο.

3ο επεισόδιο: “Για μια Μεγάλη Ιδέα, 1912-1923”. Η εξιστόρηση ξεκινά με την αναφορά ότι στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα βρέθηκε στη μεριά των νικητών, ότι με τη συνθήκη των Σεβρών (1920), η Ελλάδα αποκτά τη Θράκη, τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, τη διοίκηση της Σμύρνης και της γύρω περιοχής (Ιωνία), ενώ από το 1919 ο ελληνικός στρατός έχει αποβιβαστεί στη Σμύρνη και συμμετέχει με άλλες συμμαχικές δυνάμεις στην κατοχή της Κωνσταντινούπολης.

Η παρουσία της Ελλάδας στη δυτική Μικρά Ασία, η πολιτική ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, παρουσιάζεται αφετηριακά ως αδιέξοδη, που νομοτελειακά οδήγησε στην στρατιωτική ήττα, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Λόγω της διάχυτης αοριστίας της εξιστόρησης γεννιούνται ορισμένα ερωτήματα, όπως: Πώς βρέθηκε η Ελλάδα στο πλευρό των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου;

Ερωτημάτων συνέχεια

Υπήρχε και ποια ανάγκη να σταλεί ελληνικός στρατός στη Σμύρνη; Ήταν μόνον η υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας –μια ψευδαίσθηση όπως αναφέρεται στο επεισόδιο– ή υπήρχε κάποιος άμεσος κίνδυνος που ήδη αντιμετώπιζαν οι ελληνικοί –και όχι μόνον– πληθυσμοί εκεί; Ο Βενιζέλος, που ρητώς ονομάζεται ως πρωθυπουργός το 1919, ήταν και ο πρωθυπουργός το 1922;

Και αν όχι ποια πολιτική παράταξη τον είχε διαδεχθεί; Και πώς αντιμετώπιζε αυτή η παράταξη τόσο τις Νέες Χώρες (Μακεδονία-Ήπειρο-Κρήτη), όσο και την Θράκη-Ιωνία; Η εξιστόρηση αποσιωπά τα θέματα αυτά, γιατί ο υπεύθυνος της εκπομπής υιοθετεί την αντιβενιζελική γραμμή, η οποία σε μαζικό –τηλεοπτικό– επίπεδο δεν είναι ανοιχτά υποστηρίξιμη, με όρους τόσο επιστήμης, όσο και κοινού αισθήματος, αλλά μόνον δια της παραλείψεως και με τον τρόπο αυτό της μετάθεσης του συντριπτικού ιστορικού βάρους.

Η Ελλάδα βρέθηκε στο πλευρό των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου λόγω της ρήξης του Βενιζέλου και του κόμματος των Φιλελευθέρων με τον βασιλιά Κων/νο και τη γερμανόφιλη μερίδα (Στρέιτ-Μεταξάς-Δούσμανης, 1915), της συγκρότησης του κινήματος της Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη (1916), της επικράτησης της βενιζελικής παράταξης σε εκείνη τη φάση του Εθνικού Διχασμού και της συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο με τις δυνάμεις της Αντάντ (1917-1918).

Η συνέχεια...“Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1912-1923