Πόσο επικίνδυνο είναι το δίκτυο 5G;

Ο καθηγητής Ηλεκτρομαγνητικής Βιολογίας του ΕΚΠΑ Λ. Μαργαρίτης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου

Εάν σας χτυπάει στα μάτια μια λάμπα 2 Volt, δεν κινδυνεύετε να χάσετε το φως σας, σύμφωνα με τους ειδικούς. Εάν όμως αυτή η λάμπα είναι 1.000 Volt, τότε ο κίνδυνος να τυφλωθείτε είναι μεγάλος.

Με αυτό το απλό παράδειγμα ο ομότιμος καθηγητής Ηλεκτρομαγνητικής Βιολογίας στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Λουκάς Μαργαρίτης (ένθετη φωτό) εξηγεί τους κινδύνους που διατρέχουν οι άνθρωποι αλλά και οι άλλοι έμβιοι οργανισμοί από την ένταση της ηλεκτρομαγνητικής μη ιονίζουσας ακτινοβολίας που θα εκπέμπουν μέσω των κεραιών τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, όταν εφαρμόσουν το πολυσυζητημένο νέο σύστημα 5GΗz.

Από σήμερα η εφημερίδα «δημοκρατία» ανοίγει φάκελο σχετικά με το 5G, τα κριτήρια, αλλά και τις προϋποθέσεις που χρειάζονται για την εφαρμογή του νέου δικτύου, προκειμένου να διασφαλιστεί η δημόσια υγεία. Το 5G είναι η 5η γενιά ακτινοβολίας, με πραγματικά υψηλές ταχύτητες διακίνησης δεδομένων, για το οποίο όμως δεν έχει γίνει καμία επιστημονική μελέτη επικινδυνότητας.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί ότι οι πραγματικά εντυπωσιακές ταχύτητες του 5G θα φέρουν επανάσταση όχι μόνο στην επικοινωνία, αλλά και στην τηλεϊατρική, στη ρομποτική χειρουργική, στα επικοινωνιακά συστήματα της πολεμικής αεροπορίας και γενικά σε τομείς που αφορούν θέματα εθνικής ασφάλειας.

Όμως τι γίνεται με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και τη δημόσια υγεία; Και γιατί υπάρχουν φωνές που αντιδρούν; Οπως αναφέρει στη «δημοκρατία» ο καθηγητής κ. Μαργαρίτης, έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια μελετών σε όλο τον κόσμο έχει αποδειχθεί ότι οι επιδράσεις της ηλεκτρομαγνητικής μη ιονίζουσας ακτινοβολίας (2, 3, 4 GHz) σε πειραματικά μοντέλα (ποντίκια κ.λπ.) αλλά και στον άνθρωπο περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, αλλοιώσεις στα γονίδια (DNA) και στις πρωτεΐνες του ανθρώπινου και άλλων οργανισμών, κυτταρικό στρες, γενετικές βλάβες, νευρολογικές διαταραχές, προβλήματα στη μάθηση, στη μνήμη, στον ύπνο, ολιγοσπερμία κ.ά. Το θέμα επανέρχεται δυναμικά στην επικαιρότητα μετά την ψήφιση του αναπτυξιακού νομοσχεδίου τον περασμένο Οκτώβριο και συγκεκριμένα των 25 άρθρων που αφορούν «την αδειοδότηση και τον έλεγχο κατασκευής κεραιών στην ξηρά».

Είσαι φτωχός και δε μπορείς να αγοράσεις καινούργιο αυτοκίνητο; Θα πληρώνεις και ακριβότερα τέλη κυκλοφορίας για την προστασία του περιβάλλοντος…

Είσαι φτωχός και δε μπορείς να αγοράσεις καινούργιο αυτοκίνητο; Θα πληρώνεις και ακριβότερα τέλη κυκλοφορίας για τη δήθεν "προστασία του περιβάλλοντος…"
Αντί να δίνουν κίνητρα και φορολογικές εκπτώσεις για την αγορά καινούργιων αυτοκινήτων στους πολλούς που αδυνατούν οικονομικά, η νεοφιλελέ, γερμανοκατευθυνόμενη λογική ζητά να τους επιβάλλουν μεγαλύτερα τέλη κυκλοφορίας, μεγαλύτερη φορολογία, λες και η φτώχεια τους με αυτό τον τρόπο θα μειωθεί και θα μπορέσουν να αγοράσουν καινούργιο αυτοκίνητο...
Η καταστροφική αυτή λογική που εφαρμόστηκε στη Γαλλία με επιπλέον φόρους στα καύσιμα υπήρξε η σπίθα για την κοινωνική έκρηξη με τα “Κίτρινα Γιλέκα”... Να δούμε τα αποτελέσματα του μέτρου όταν θα εφαρμοστεί και στην Ελλάδα με τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το newsauto.gr, ακριβότερα θα είναι τα τέλη κυκλοφορίας για τους κατόχους παλαιών αυτοκινήτων από το 2020 καθώς όπως ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας οι αλλαγές που προγραμματίζονται θα έχουν στόχο την ανανέωση του παλαιού στόλου των οχημάτων σύμφωνα με τις οδηγίες-εντολές του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών που λειτουργεί υπό τις υποδείξεις του Βερολίνου.
Τα τέλη θα είναι η πρώτη επιβάρυνση καθώς η γερμανική Ε.Ε. προωθεί μία σειρά μέτρων από το 2020 ώστε να δημιουργήσει έντονα οικονομικά αντικίνητρα στο να κρατάνε οι κάτοχοί τους τα παλιά αυτοκίνητα…
Να καταναλώνουμε διαρκώς βρε παιδιά, (με τα ανύπαρκτα για μας τους Έλληνες εισοδήματα), με πρόσχημα πάντα, ΔΗΘΕΝ την "προστασία του περιβάλλοντος".

[Για τη διασκευή ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ]

Τα Τέλη θα είναι η πρώτη επιβάρυνση καθώς η ΕΕ προωθεί μία σειρά μέτρων από το 2020 ώστε να δημιουργήσει έντονα οικονομικά αντικίνητρα στο να κρατάνε οι κάτοχοί τους αυτά τα πιο ρυπογόνα οχήματα…

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Υπουργός για τα Τέλη στο “Εθνος”: «Το σύστηµα των Τελών Κυκλοφορίας χρήζει βελτιώσεων. Πρέπει να ενσωµατωθούν οι απαιτήσεις της νέας ευρωπαϊκής νοµοθεσίας αναφορικά µε τους εκποµπές ρύπων, ενώ πρέπει να γίνει και δικαιότερο για τους κατόχους αυτοκινήτων, λαµβάνοντας υπόψη διάφορα κριτήρια. Κάθε αλλαγή θα κινείται προς την κατεύθυνση δικαιότερης κατανοµής της επιβάρυνσης στους κατόχους αυτοκινήτων αλλά και του στόχου ανανέωσης του παλαιού στόλου αυτοκινήτων που κυκλοφορεί στη χώρα µας.

Επιδιώκουµε οι αποφάσεις µας να είναι αποτέλεσµα σωστής αξιολόγησης της υφιστάµενης κατάστασης αλλά και ορθής εκτίµησης των επιπτώσεων των όποιων αλλαγών. Ως εκ τούτου, όταν είµαστε έτοιµοι θα προχωρήσουµε στις αποφάσεις µας». Αρχικά κάνει λόγο για το WLTP που έχουμε δημοσιεύσει από το καλοκαίρι του 2019 καθώς η Ελλάδα έπρεπε να το εφαρμόσει από την 1η Σεπτεμβρίου 2019 αλλά τελικά η ισχύς του παρατάθηκε για την 1η Μαρτίου 2020.

Οπότε το οικονομικό επιτελείο θα είχε αρκετό χρόνο στην διάθεσή του για να αλλάξει τα Τέλη Κυκλοφορίας του 2020. Επίσης ο Υπουργός ξεκαθαρίζει πως θα γίνει δικαιότερη κατανομή της επιβάρυνσης αλλά και του στόχου ανανέωσης του παλαιού στόλου αυτοκινήτων.

ΚΚΕ: Καταδικάζει την παραπομπή του Π.Λαφαζάνη σε δίκη για τους πλειστηριασμούς

Σε δίκη παραπέμπονται σήμερα οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Αντώνης Μαυρομμάτης, Λεωνίδας και Ηλίας Παπαδόπουλος για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Διώκονται για παράβαση 21 άρθρων του Ποινικού Κώδικα, μεταξύ άλλων για φθορά ξένης περιουσίας, διατάραξη κοινής ειρήνης, άσκηση βίας και βιαιοπραγίας κατά αστυνομικών.
Σε σχόλιο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:
«Το ΚΚΕ καταδικάζει την παραπομπή του Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλων αγωνιστών σε δίκη για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς. Οι απαράδεκτες αυτές πρακτικές στοχεύουν στον εκφοβισμό του λαού και για το θέμα των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας, που το επόμενο διάστημα θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας.
Απαιτεί να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά ιδιώνυμο αδίκημα τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, που θεσπίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και διατηρεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ».

11/1/20 – Βιβλιοπαρουσίαση: Ο Λάμπον ας σο Καρς ή η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο

Η Επιτροπή Πολιτισμού της Δημοτικής Κίνησης: Αθήνα για την Ελλάδα

σας καλεί στην παρουσίαση του βιβλίου:

Ο Λάμπον ας σο Καρς ή η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει με διαφάνειες ο Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, συγγραφέας

Η παρουσία θα γίνει στις 11 Ιανουαρίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 7 μμ.

στον χώρο Πολιτικής και Πολιτισμού Ρήγας Βελενστινλής (Άρδην),

Ξενοφώντος 4/6^ος όροφος, τηλ. 210 3826319

Θα ακολουθήσει συζήτηση

Από την Επιτροπή Πολιτισμού συντονίζει την συζήτηση η Άννα Στάικου, συγγραφέας

Το βιβλίο αυτό,  γραμμένο από έναν Έλληνα του Πόντου αποτελεί μιαν ακόμη αυθεντική μαρτυρία για το βάθος της ελληνικής παρουσίας στην Μικρά Ασία, τον Καύκασο, την Νότια Ρωσία και τον Εύξεινο Πόντο.

Ένα βιβλίο μνήμης που περιγράφει με τρόπο απλό, βιωματικό και ανεπιτήδευτο, μια σημαντική περίοδο που συμπίπτει με την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, αυτού του Έλληνα Ακρίτα, ριζωμένου στην περιοχή  του Πόντου και του Καυκάσου για περισσότερο από τρεις χιλιετίες.

Η βιογραφία ιστορεί, εκτός από το προσωπικό δράμα του ιδίου, που θα είχε αξία μόνο για τους συγγενείς του, παγκόσμιας εμβέλειας γεγονότα, που  βίωσε ο ίδιος ως Έφεδρος Κοζάκος Αξιωματικός. Θα ζήσει ως αυτόπτης  μάρτυς  τα συγκλονιστικά γεγονότα του Ρωσογερμανικού πολέμου, την Οκτωβριανή επανάσταση και το δράμα του ποντιακού ελληνισμού, που τον οδήγησαν στην τελευταία προσφυγιά στην Ελλάδα.

Ο άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ

Προσθήκη [Η εικόνα από την Ιερά Μονή Στουντένιτσας (Σερβία)]λεζάντας

του Παναγιώτη Ταμβάκη

Ο άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ, την μνήμη του οποίου γιορτάζουμε σήμερα 10 Ιανουαρίου, υπήρξε επίσκοπος Νύσσης της Καππαδοκίας, έγγαμος με την αγία Θεοσεβία της οποίας, επίσης, τιμούμε σήμερα την μνήμη. Ο σημαντικότερος, ίσως, όλων των εποχών ΘΕΟΛΟΓΟΣ της Εκκλησίας, αφού αποκαλέστηκε δικαίως ο φιλοσοφικότερος των Πατέρων και Πατήρ Πατέρων, κύριος συντάκτης του Συμβόλου της Πίστεως. Μας προσέφερε την συναρπαστικότατη θεολογική ερμηνεία του Άσματος των Ασμάτων. Εκεί μάς δίνει το, γνωσιολογικό θα λέγαμε, περίγραμμα τής ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ερμηνείας του, συγκρίνοντας τόν θείο έρωτα με τόν ανθρώπινο, με τα εξής συναρπαστικά λόγια (σε δική μας ταπεινή απόδοση):

«Με την έκφραση ΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ ο υψηλός λόγος μάς βεβαιώνει ότι θα μάς διδάξει το Μυστήριο των Μυστηρίων, το οποίο η ανθρώπινη φύση κατά το περισσότερο μέρος του δεν μπορεί ούτε να το βρει ούτε να το συλλάβει με την νόηση. Γι’ αυτό και ο θεόπνευστος ποιητής μάς παρουσιάζει με τρόπο αινιγματικό το ερωτικό πάθος που είναι το πιο δυνατό από τις ηδονικές ενέργειές μας. Για να μάθουμε ότι η ψυχή μας, όταν θέλει να ατενίσει προς το απρόσιτο εκείνο κάλλος τού Θεού, πρέπει τόσο πολύ δυνατά να Τον ποθήσει ερωτικά όσο ποθούνται σωματικά ο εραστής και η ερωμένη. Μεταβάλλοντας το πάθος σε απάθεια, έτσι ώστε αφού σβηστεί κάθε σωματική διάθεση, το πνεύμα να καίει μέσα μας ερωτικά με τη φωτιά εκείνη την οποία ήρθε να βάλει στη γη ο Κύριος»!

[Απόσπασμα από εισήγησή μας με τίτλο:

 «Ἆσμα Ἀσμάτων του Σολομώντα: ένα ερωτικό τραγούδι-βιβλίο της Αγίας Γραφής (από την ερμηνεία του Γρηγορίου Νύσσης ως το σχόλιο του Χρήστου Γιανναρά)» στο Πανελλήνιο Συνέδριο με τον γενικό τίτλο: «Έρωτας και Φιλοσοφία ή η φιλοσοφία ως έρως» του περιοδικού Φιλοσοφείν (Εκδόσεις Ζήτρος) που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 18, Ιούνιος 2018, Κωνσταντίνος Ζήτρος, Ilias Vavouras]

Για τον Δημήτρη Μυταρά

Του Σωτήρη Σόρογκα* από τον νέο Ερμή τον Λόγιο τ. 18 

Αρχίζοντας να γράφω, με συγκίνηση και αμηχανία, αυτά τα λόγια για τον κεκοιμημένο γλυκό μου φίλο και μεγάλο ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά, σκέφτηκα την απροσδόκητη μοίρα, που καθορίζει τη ζωή μας, τα χρόνια που χάθηκαν τόσο γρήγορα, καθώς και την αθέατη οδύνη που μας συντροφεύει σιωπηλά.
Αμήχανος και μη γνωρίζοντας από πού να αρχίσω πρώτα τα εγκώμια, θυμήθηκα τα λόγια της κόρης μου, η οποία, όπως όλα τα παιδιά, διαισθάνονται καλύτερα τον χαρακτήρα των ανθρώπων:
Μπαμπά, όσο θυμάμαι το σπίτι μας στον Κουβαρά, ο Μυταράς ήταν ο καλύτερος άνθρωπος από όλους τους φίλους σου που έρχονταν εκεί. Μιλούσε μαζί μου με αληθινό ενδιαφέρον και πάντοτε μου έφερνε ξύλινα χρωματιστά παιχνίδια, σβούρες και σπιτάκια, εξηγώντας μου με υπομονή πώς να τα παίζω.
Έχει πάντοτε στο δωμάτιό της κι ένα τρυφερό έργο του με χρώματα παστέλ, που της χάρισε στα βαφτίσια της.
Όλοι τον αγαπούσαμε στη Σχολή και πρώτος ο δάσκαλός μας Γιάννης Μόραλης, ο οποίος τον είχε βοηθό ήδη από τα σπουδαστικά χρόνια. Αντιλήφθηκε αμέσως την ξεχωριστή προσωπικότητά του, τη δημιουργική του φύση, τις μεγάλες του εικαστικές ικανότητες, το υψηλό του ήθος, το οποίο υπήρχε πάντοτε σε κάθε έκφανση της ζωής του. Οι στενοί του φίλοι Γιώργος Καρτάλος και Φάνης Σιαντής, που είχαν την τύχη να τον βλέπουν αργότερα και όταν ζωγράφιζε, μου μιλούσαν για τον ακραίο θαυμασμό τους μπροστά στις απίστευτες ικανότητές του να δημιουργεί τους πίνακές του. Ο τρόπος που ζωγράφιζε θύμιζε και σ’ εμένα όσα γνώριζα για τον Πικασό, με τη βεβαιότητα στην κίνηση γραφής και οδηγό το ένστικτο, που γνώριζε μόνο του τί έπρεπε να κάνει.
Μεγάλος θαυμαστής του –πέραν του πλήθους των συλλεκτών– υπήρξε κι ο Γιώργος Σαββίδης, ο οποίος τον θαύμαζε επιπροσθέτως, όπως κι εγώ, για τα έξοχα κείμενά του, όπου, προλογίζοντας ενθέρμως εκθέσεις και βιβλία του, γράφει:
Αλήθεια, ζήλεψα την ηθική άνεση της παρρησίας με την οποία ο Μυταράς διατυπώνει απλά το καίριο.
Το ενδιαφέρον ερώτημα της συναντήσεώς μας, αν δηλαδή έχει το παρελθόν μέλλον, παρά το χαώδες του φάσματός του και την πολυσημία των εκδοχών του, παραμένει ένα ερώτημα με κρυφή και παιγνιώδη αναφορά. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, να αναφέρεται και στον φυσικό αναπαλλοτρίωτο νόμο της συνεχούς επαναλήψεως.
Στο σημείο αυτό, ωστόσο, θα προσπαθήσω να εντοπίσω μορφές παρελθόντος που διεισδύουν ως συνέχεια μιας πνευματικής παραδόσεως με ελληνικά χαρακτηριστικά, όπως τα καταγράφει ο Δημήτρης Μυταράς, τόσο στα εξαιρετικώς ενδιαφέροντα κείμενά του, όσο και με την ίδια τη ζωγραφική του. Είναι φανερό, άλλωστε, ότι διακατείχετο κι αυτός απ’ τον «καημό της ρωμιοσύνης», όταν λέει με θλίψη:
Η βαυαρική σχολή με τον Όθωνα στοίχισε στους Έλληνες έναν αιώνα παραπλανημένης ζωγραφικής, η οποία ισοπέδωσε και εξαφάνισε τεράστια ταλέντα.

Ζωή και κότα για τους λαθραίους

 

Δωρεάν λουξ διαμερίσματα πλήρως επιπλωμένα με 2 υπολογιστές, wifi, κουζίνες, πλυντήρια, γραφεία, καναπέδες, τηλεοράσεις, μοκέτες κ.λπ.
Απίστευτη απόφαση της Δόμνας για παράνομους μετανάστες άνω των 16 ετών. Τους χαρίζουν επίσης μετρητά και εισιτήρια για θέατρα και αθλητικές εκδηλώσεις
Πέρασαν στα κρυφά παραμονή Πρωτοχρονιάς τις παροχές-σκάνδαλο

Η Θέση μας: ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Κάθε όριο προκλητικότητας απέναντι στα εκατομμύρια των Ελλήνων που εδώ και χρόνια υπομένουν αγόγγυστα τις ισλαμικές ορδές, οι οποίες φτάνουν με αμείωτη ένταση στην πατρίδα τους, ξεπέρασε η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μηχαηλίδου. Μένοντας μακριά από το πρόβλημα και υπό τη ζεστασιά του γραφείου της στο κέντρο της Αθήνας, φαίνεται ότι αδιαφορεί για τον γολγοθά των τοπικών κοινωνιών, που υποφέρουν από τον υπερπληθυσμό προσφύγων και παράνομων μεταναστών στα παραμεθόρια νησιά του Αιγαίου και φέρνει στις τοπικές κοινωνίες έναν νέο βραχνά και εστία ανησυχίας. 
Σύμφωνα με την απόφασή της που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 31 Δεκεμβρίου 2019, από τον ερχόμενο Μάρτιο ανήλικοι ασυνόδευτοι άνω των 16 ετών θα μπορούν να… σουλατσάρουν ελεύθερα στις πόλεις της χώρας μας και να διαμένουν σε διαμερίσματα, απολαμβάνοντας παροχές που πολλοί Ελληνες θα δουν μόνο στα όνειρά τους. Μάλιστα, οι έφηβοι αλλοδαποί θα παίρνουν σε τακτική βάση οικονομικό βοήθημα με μετρητά ή προπληρωμένη κάρτα και έτσι θα μπορούν με άνεση να απολαμβάνουν την καθημερινότητά τους χωρίς το άγχος της επιβίωσης που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Πονηρή κίνηση

Η εξωκοινοβουλευτική υπουργός, την οποία δεν νομιμοποίησε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός, όχι μόνο πήρε αυτή την άκρως προκλητική απόφαση, αλλά προχώρησε και σε μια άλλη πονηρή κίνηση, καθώς, θέλοντας προφανώς να μην προκαλέσει αντιδράσεις, πέρασε στα «μουλωχτά» το ΦΕΚ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Σύμφωνα λοιπόν με την υπουργική απόφαση, σε κάθε εποπτευόμενο διαμέρισμα θα φιλοξενούνται έως τέσσερις ανήλικοι, από δύο σε κάθε δωμάτιο. Ανάμεσα στις παροχές που θα απολαμβάνουν οι αλλοδαποί έφηβοι είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, η απεριόριστη σύνδεση στο διαδίκτυο, η επαρκής επίπλωση, ο πλήρης εξοπλισμός κουζίνας, όλες οι απαραίτητες ηλεκτρικές συσκευές νοικοκυριού, όπως πλυντήριο ρούχων, ψυγείο, τηλεόραση, ηλεκτρική κουζίνα, απορροφητήρας, καθώς και μικρότερες οικιακές συσκευές, όπως βραστήρας νερού.

Ποιοι αναλαμβάνουν

Τη λειτουργία των διαμερισμάτων μπορούν να αναλάβουν εθνικές, περιφερειακές και τοπικές Αρχές, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου παροχής υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας, διεθνείς οργανισμοί, με έδρα ή παράρτημα στην Ελλάδα, καθώς και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Κάθε φορέας μπορεί να λειτουργεί ένα ή περισσότερα εποπτευόμενα διαμερίσματα και θα αναλαμβάνει όλα τα λειτουργικά έξοδα κάθε σπιτιού, όπως την πληρωμή του ενοικίου και των πάγιων εξόδων, τις κοινόχρηστες δαπάνες που βαρύνουν το διαμέρισμα, τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό καθώς και την αποκατάσταση των ζημιών, φθορών και βλαβών που προκαλούνται στο διαμέρισμα, στις εγκαταστάσεις και τον εξοπλισμό του.

Δίκη φαρσοκωμωδία Λαφαζάνη. Μεθόδευσαν αναβολή. Επιδιώκουν ομηρία. Ούτε καταδίκη ούτε αθώωση.

Το τραγικό είναι ότι ενώ συμβαίνουν όλα τούτα και για πρώτη φορά διεξάγεται μια καθαρά κατασκευασμένη πολιτική δίκη-σκευωρία στα μεταπολιτευτικά χρονικά, όταν όσοι κατέστρεψαν την χώρα έχουν μετατραπεί σε τιμητές και την κυβερνούν διαχρονικά, δεν υπάρχει καμία δημοσιότητα στη σκευωρία και στο πολιτικοαστυνομικοδικαστικό σκάνδαλο, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων.

Το κυβερνητικό και πολιτικό κατεστημένο, με όχημα τη Δικαιοσύνη, μεθόδευσε για άλλη μια φορά αναβολή της δίκης του Παναγιώτη Λαφαζάνη για τους πλειστηριασμούς, την ώρα που έχει αποφασιστεί και προωθείται ένα εφιαλτικό κύμα αρπαγής πρώτων κατοικιών από κυβέρνηση, κατεστημένα κέντρα και Τράπεζες.

 

Το κυβερνητικό και πολιτικό κατεστημένο, με όχημα τη Δικαιοσύνη, μεθόδευσε για άλλη μια φορά αναβολή της δίκης του Παναγιώτη Λαφαζάνη για τους πλειστηριασμούς, την ώρα που έχει αποφασιστεί και προωθείται ένα εφιαλτικό κύμα αρπαγής πρώτων κατοικιών από κυβέρνηση, κατεστημένα κέντρα και Τράπεζες.

Ο Εισαγγελέας της έδρας πρότεινε καταρχήν και σκόπιμα την αναβολή της δίκης του Λαφαζάνη και των συγκατηγορουμένων του με το επιχείρημα ότι απουσίαζαν ουσιώδεις αστυνομικοί μάρτυρες κατηγορίας από τους δεκάδες της Γενικής Ασφάλειας που ήταν παρόντες και μια συμβολαιογράφος μάρτυρας κατηγορίας.

Στην πρόταση του Εισαγγελέα αντέδρασαν οι συνήγοροι των κατηγορουμένων Σαράντος Θεοδωρόπουλος , Άρης Κωνσταντάκης, Γιάννης Ραχιώτης και ο Π. Λαφαζάνης, ζητώντας τη βίαιη προσαγωγή των μαρτύρων που απουσίαζαν χωρίς καμία δικαιολογία.

Ειδικότερα ο Π. Λαφαζάνης παίρνοντας το λόγο τόνισε στην αίθουσα ότι η αναβολή είναι μεθοδευμένη από κυβέρνηση και τα κατεστημένα κέντρα, τα οποία δεν θέλουν ούτε να μας καταδικάσουν αλλά ούτε να μας αθωώσουν γιατί τρέμουν στην πρώτη περίπτωση το πολιτικό κόστος, τις πολιτικές συνέπειες και την κοινωνική κατακραυγή, ενώ στη δεύτερη περίπτωση τρέμουν το θετικό πολιτικό μήνυμα που θα εκπεμφθεί στο κίνημα και τους πολίτες. Αυτά τα κέντρα θέλουν να μας κρατάνε οιονεί κατηγορούμενους και ομήρους για να τρομοκρατούν το Κίνημα και τους πολίτες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Είναι αδιανόητο, συνέχισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, να μην κατηγορείται κανένας πολιτικός από όλους όσους πτώχευσαν, ξεπούλησαν, λήστεψαν, φτωχοποίησαν τον ελληνικό λαό και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε οικονομικό και πολιτικό προτεκτοράτο και ο μόνος που κάθεται αυτήν την ώρα στο εδώλιο να είμαι εγώ και οι συναγωνιστές μου γιατί προσπαθήσαμε να γλυτώσουμε πρώτες κατοικίες φτωχών οικογενειών από την άδικη αρπαγή των Τραπεζών, οι οποίες τράπεζες, μάλιστα, έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί για αυτά τα κόκκινα δάνεια.

Θωμάς Γκόρπας, "Στάσεις στο μέλλον", 2006

 

Εργαζόμενοι ΟΤΕ: Δεν τρομοκρατούμαστε – Η απεργία συνεχίζεται

Συνεχίζουν τον απεργιακό τους αγώνα οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, παρά την επιδίωξη κυβέρνησης και εργοδοσίας να ποινικοποίησουν την πάλη τους, αλλά και τη «σιωπή» από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Υπενθυμίζουμε ότι τις προηγούμενες μέρες έγιναν συλλήψεις συνδικαλιστών του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα έγιναν κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (δείτε παρακάτω τα σχετικά ρεπορτάζ). 

Σε ανακοίνωση της η Ενιαία Συνδικαλιστική Κίνηση Εργαζομένων (ΕΣΚ) Ομίλου Εταιριών ΟΤΕ αναφέρει: 

«Καταγγέλλουμε τη διοίκηση του ΟΤΕ που επιδιώκει την ποινικοποίηση του απεργιακού μας αγώνα. Αφού χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να υποβαθμίσει την επιτυχία της απεργίας θεωρώντας ότι θα ξεφουσκώσει μετά τις γιορτές, σήμερα πρώτη μέρα απεργίας μετά την εορταστική περίοδο που είδε ότι οι εργαζόμενοι συμμετέχουν πιο μαζικά και μαχητικά, κάλεσε την κυβέρνηση να αναλάβει δράση και αυτή εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της εργοδοσίας προχώρησε στη σύλληψη 5 συναδέλφων στη Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα, όπως μεταδίδουν τα ΜΜΕ που είναι στην υπηρεσία της διοίκησης, η εργοδοσία προχώρησε σε μήνυση κατά παντός υπευθύνου. Η είδηση της μήνυσης συνοδεύεται από μια επαίσχυντη ανακοίνωση της εργοδοσίας.

Αρχικά εξαντλώντας κάθε όριο υποκρισίας γράφει ότι σέβεται το δικαίωμα στην απεργία (!) ενώ στη συνέχεια για να υποστηρίξει τις μηνύσεις επικαλείται το «δικαίωμα στην εργασία», εννοώντας την απεργοσπασία. Ποιος,τέλος πάντων, επικαλείται το δικαίωμα στην εργασία;

Η διοίκηση του ΟΤΕ που:

• στις 31/12 απέλυσε τους 6 φύλακες που δεν υπέκυψαν στον εκβιασμό της,
• πιο πριν απέλυσε άλλους 69 φύλακες μέσω «εθελούσιας» με το πιστόλι της απόλυσης στον κρόταφο,
• στις 19/12 (2 μέρες πριν την έναρξη της απεργίας) απέλυσε 3 εργαζόμενες από την OTEAcademy,
• έχει απολύσει δεκάδες συναδέλφους τα 2 τελευταία χρόνια επικαλούμενη χαμηλή απόδοση,
• απολύει καθημερινά ενοικιαζόμενους εργαζόμενους λόγω λήξης σύμβασης

Όλοι-όλες στην πολιτική δίκη Λαφαζάνη για πλειστηριασμούς, Τετάρτη(8/1), Ευελπίδων, 10.30π.μ

Όλοι οι δημοκράτες, ελεύθεροι Έλληνες είναι στο πλευρό του Παναγιώτη Λαφαζάνη!!! Δεν δικάζεται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αλλά το ελεύθερο, ανυπότακτο αντιστασιακό φρόνημα όσων επιμένουν να αντιστέκονται στη βούληση των τραπεζιτών, των θεσμών και των ντόπιων συνεργατών τους να παραδώσουν τη χώρα, τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία στο μεγάλο κεφάλαιο και τους αποικιοκράτες. Να υπερασπιστούμε τις ελευθερίες που μας παρέχει το ελληνικό Σύνταγμα.

Όλοι στην Ευελπίδων σήμερα!!!

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

Δεν πρόλαβε να μπει ο καινούργιος χρόνος και το καθεστώς των τραπεζών και των υπαλλήλων τους κάνει ποδαρικό με μια νέα στημένη πολιτική δίκη, την Τετάρτη 8/1 στη Σχολή Ευελπίδων, στις 10.30 π.μ, κτίριο 12, Αίθουσα 4, κατά του Παναγιώτη Λαφαζάνη, του Αντώνη Μαυρομμάτη και των Λεωνίδα Παπαδόπουλου και Ηλία Παπαδόπουλου, χαλκευμένη από το αμαρτωλό τμήμα της “δήθεν Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος” της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών.

Μετά τη δίκη κατά του Παν. Λαφαζάνη που προκλήθηκε από μήνυση κερδοσκοπικού fund με έδρα τη Μονρόβια της Λιβερίας (!) για παρεμπόδιση πλειστηριασμού, η οποία σκοπίμως, λόγω συνεννοημένης απουσίας όλων των μαρτύρων κατηγορίας, ανεβλήθη για τις 20/6/2020, ακολούθησε τώρα νέο κλητήριο θέσπισμα κατά του Παν. Λαφαζάνη προκειμένου να δικαστεί στις 8/1/2020 από το τριμελές πλημμελειοδικείο  για άλλες υποθέσεις  κινητοποιήσεων κατά των πλειστηριασμών.

Συγκεκριμένα ο Παν. Λαφαζάνης μαζί με τους συναγωνιστές του Παπαδόπουλο Λεωνίδα, Παπαδόπουλο Ηλία (“ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ”) και τον Μαυρομμάτη Αντώνη κατηγορούνται παντελώς ανυπόστατα ότι παραβίασαν το μισό Ποινικό Κώδικα και ειδικότερα 21 συνολικά άρθρα του.

Οι κατηγορίες κατά  Λαφαζάνη, Παπαδόπουλων Λεωνίδα και Ηλία και Μαυρομμάτη εκπορεύονται από το αμαρτωλό εμφυλιακού τύπου τμήμα της Γενικής Ασφάλειας  που φέρει το χουντικής έμπνευσης όνομα: “Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος“. Το αμαρτωλό αυτό Τμήμα πολιτικών διώξεων θεσπίστηκε επί πρωθυπουργίας Σημίτη, εκσυγχρονίστηκε θεσμικά με νομοθετική πρωτοβουλία και αναβαθμίστηκε με νέες αντιδημοκρατικές αρμοδιότητες και σχετικό εξοπλισμό για παρακολουθήσεις επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συνεχίζει να διατηρείται εν πλήρη λειτουργία και με τη νέα κυβέρνηση της Ν.Δ.

Μεταξύ των κατηγοριών κατά του Λαφαζάνη και των συναγωνιστών του καταγράφονται, πλην της παρεμπόδισης  πλειστηριασμών,  αθλιέστατες και κατασκευασμένες κατηγορίες για φθορά ξένης περιουσίας, διατάραξη κοινής ειρήνης, άσκηση βίας και βιαιοπραγίες κατά αστυνομικών, επικίνδυνες σωματικές βλάβες που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή αστυνομικών (!!!) κλπ κλπ. Πρόκειται για χαλκευμένες ψευδέστατες κατηγορίες, που θα τις ζήλευαν και οι διάφοροι Μανιαδάκηδες και ασφαλίτες του Σπουδαστικού επί χούντας, αφού, επιπροσθέτως, η διαδρομή του Π. Λαφαζάνη είναι παροιμιώδης, ακόμα και από τα χρόνια της δικτατορίας, της Νομικής και του Πολυτεχνείου, για την εμμονή του στους μαζικούς, ενωτικούς και ειρηνικούς αγώνες.

ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ: Το όνειδος των προοδευτικών διανοούμενων!

του Benoît Rayski Επιμέλεια: Ε.Δ.Νιάνιος

[Μια Γαλλίδα κυρία, δημοσιοποιώντας τη σεξουαλική κακοποίηση που βίωνε ως ανήλικη στα χέρια ενός αδίστακτου παιδεραστή συγγραφέα – κυνηγού ανηλίκων -, «ξεγύμνωσε» κυριολεκτικά ολόκληρη την «προοδευτική» διανόηση της Γαλλίας. Ηχηρά ονόματα, – επιστήμονες, φιλόσοφοι, συγγραφείς, φεμινίστριες, πολιτικοί αλλά και εφημερίδες – τα οποία διαμόρφωσαν τα πιστεύω τουλάχιστο μιας γενιάς, εκθρονίστηκαν από το πάνθεο των ανθρωπιστών, όταν ήρθαν ξανά στη δημοσιότητα η αγωνία και ο αγώνας τους για τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας. «Νους απομακρυσμένος από το Θεό, λένε οι Πατέρες, θηριώδης ή δαιμονιώδης». Το αποτέλεσμα: Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στη Γαλλία διαπράχθηκαν 8.700 βιασμοί ανηλίκων το 2017, δηλ. περισσότεροι από ένας κάθε ώρα! Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο γαλλικό. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι 19.000 ανήλικοι είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στη Βρετανία, κυρίως από πακιστανικές συμμορίες. Αλλά φαίνεται ότι η ηθική αυτή διάβρωση αφορά σε όλη την Ευρώπη… Ε.Δ.Ν.]
Ένα βιβλίο μας έφερε λίγα χρόνια πίσω, όταν οι πιο διάσημοι Γάλλοι διανοούμενοι προωθούσαν την παιδεραστία. Και αυτό σημαίνει ήττα της σκέψης.

  Η Βανέσα Σπρινγκορά είναι σήμερα διευθύντρια εκδοτικού οίκου. Στο έργο της “Συναίνεση“, το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Ιανουαρίου, γράφει για τη σεξουαλική επιρροή που είχε πάνω της (14 ετών τότε) ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Ματζνέφ [πενηντάρης τότε]. Κάποιες που έχουν βιώσει την ίδια εμπειρία, δεν διστάζουν να καταφεύγουν στη δικαιοσύνη. Η Βανέσα Σπρινγκορά την έκανε βιβλίο. Καλύτερα έτσι. Στα χρόνια αυτά ο Γκαμπριέλ Μαντζνέφ εξηγούσε στον Μπερνάρ Πιβό* στην εκπομπή “Apostrophes”  [1990] την ηδονή που βίωνε αποπλανώντας σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια. Στα ίδια αυτά χρόνια, ο Κον-Μπεντίτ εξηγούσε, πάντοτε στον Πιβό [1982], την ευχάριστη εμπειρία του ως παρουσιαστής σε ένα «εναλλακτικό» νηπιαγωγείο: «όταν ένα μικρό κορίτσι σας ξεντύνει ζείτε ένα φανταστικό ερωτικό – μανιακό παιχνίδι». Παρακολουθήστε την εκπομπή με τα επιδοκιμαστικά γέλια, εκτός από της μυθιστοριογράφου του Κεμπέκ Ντενίζ Μπομπαρντριέρ, αηδιασμένης στο έπακρο. Τα χρόνια αυτά, τρεις άνδρες καταδικάστηκαν για “προσβολή της αιδούς ανηλίκων ηλικίας κάτω των 15 ετών”. Ενα μεγάλο μέρος της γαλλικής διανόησης έκρινε  αυτή τη δίκη ως επίθεση κατά της ελευθερίας … Η αγανάκτηση τους έλαβε τη μορφή μιας έκκλησης που δημοσιεύθηκε το 1977 στην Liberation και αναδημοσιεύτηκε στη Le Monde: η έκκληση ζητούσε την αποποινικοποίηση της παιδεραστίας. Για αυτούς τους διανοούμενους, η σεξουαλικότητα των παιδιών έπρεπε να αναδειχθεί με τη βοήθεια ειδικών ενηλίκων. Υπέγραψαν περισσότεροι από 70: Σαρτρ [φιλόσοφος, ιδρυτής της Λιμπερασιόν (1973)], Αραγκόν [ποιητής, μέλος του ΚΚ Γαλλίας], Σιμόν ντε Μπωβουάρ [συγγραφέας, προεξάρχουσα του φεμινισμού], Σολέρ [συγγραφέας, μαοϊστής], Σερώ [σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής], Ντεριντά [φιλόσοφος, εισηγητής της αποδόμησης], Μπαρτ [φιλόσοφος, γλωσσολόγος, ομοφυλόφιλος], Γκαταρί [φιλόσοφος, ψυχίατρος, ιδρυτής του Κέντρου πρωτοβουλίας για καινούριους χώρους ελευθερίας], Ντελέζ [φιλόσοφος, ακαδημαϊκός], Ρομπ-Γκριγέ [συγγραφέας, εισηγητής του Νέου μυθιστορήματος] και άλλοι με λιγότερη φήμη. Ο Κον-Μπεντίτ δεν υπέγραψε την έκκληση, προφανώς επειδή δεν ήταν διανοούμενος. Αλλά λέγεται ότι αυτός ήταν ο συντάκτης της.

Άλλος ένας χρόνος τα ίδια στην Χίο

Από την Παγχιακή Επιτροπή Αγώνα

Άλλος ένας χρόνος φεύγει αφήνοντας την Χίο στην χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί ποτέ.
Η οικονομική δραστηριότητα μειώνεται συνεχώς με την πολιτεία να αρκείται στην πολιτική του μαρτυρίου της σταγόνας με τις επαναλαμβανόμενες δόσεις του μειωμένου ΦΠΑ, σε πλήρη συνάρτηση με την διατήρηση των μεταναστευτικών ροών.

Ο τουρισμός έχει σχεδόν μηδενιστεί. Οι άνθρωποι της αγοράς ξέρουν και νιώθουν καλύτερα από τους οικονομικούς δείκτες τι ακριβώς συμβαίνει. Οι νέοι μας αναζητούν μόνο εκτός του νησιού πια επαγγελματική αποκατάσταση, με ελάχιστες πιθανότητες να επιστρέψουν στο μέλλον. Οι σχολές του πανεπιστημίου πιο απαξιωμένες από ποτέ, δεν ήταν καθόλου ελκυστικές φέτος για υποψήφιους από άλλα μέρη της Ελλάδας, με ορατό πλέον τον κίνδυνο της μελλοντικής κατάρρευσης του.
Στο μεταναστευτικό ζήτημα παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες , η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί πιστά την πολιτική πρόσκλησης και των ανοικτών συνόρων του ΣΥΡΙΖΑ, πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω. Εκβιάζει τις τοπικές κοινωνίες με την δημιουργία τεράστιων μεταναστευτικών πόλεων, την ίδια ώρα που τα νησιά αμφισβητούνται ευθέως πλέον, τόσο με πολεμική ρητορική αλλά και με καθημερινές υπερπτήσεις μαχητικών πάνω από αυτά.

Ο κυβερνητικός βουλευτής κ. Μηταράκης λειτουργώντας πολιτικάντικα και εκβιαστικά θέτει διχαστικά διλήμματα τόσο προς τους ταλαιπωρημένους κατοίκους των Καμποχώρων, όσο και προς τους “γείτονες” της νέας πόλης. Ή φτιάχνουμε νέα πόλη τέρας στο νησί ή δεν κλείνει η ΒΙΑΛ. Ή φτιάχνουμε νέα πόλη τέρας ή δεν θα έχουν δουλειά τα παιδιά σας.
Ο λαός της Χίου στο συντριπτικό του ποσοστό αντιλαμβανόμενος το επιχειρούμενο ανοσιούργημα, αντιστέκεται παίρνοντας αποφάσεις σε τοπικά συμβούλια, σε συνελεύσεις, στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Το περίεργο βέβαια είναι ότι την ίδια ώρα η καταστροφική αυτή πολιτική βρίσκει ετερόκλητους συμμάχους (από την ιστορία ποτέ δεν έλειψαν οι χρήσιμοι ηλίθιοι και οι εφιάλτες) από τους οικονομικά πρόσκαιρα ωφελούμενους ,από ύποπτες ΜΚΟ και από περίεργα κέντρα με τους τοπικούς εκπροσώπους τους.

Νεότουρκοι, Μικρασιάτες και «Μεταμοντέρνοι»: Ιδεολογικές συγκρούσεις του καιρού μας

Βλάσης Αγτζίδης

«δεν μπορεί να αποκλειστεί η Τουρκία από τα όποια κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, ...είναι έωλη και τυχοδιωκτική η συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου (που έχει ιδιαίτερες ευθύνες)-Ισραήλ και Αιγύπτου...».

Aυτή είναι η πρόσφατη θέση του Αντώνη ΛΙΑΚΟΥ για τα ελληνοτουρκικά και την επίσης πρόσφατη υπογραφή του συμφώνου μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου και Ισραήλ για τη δημιουργία του Eastmed.

Μια θέση που ελάχιστα απέχει από την άποψη της τουρκικής διπλωματίας και προφανώς βρίσκεται στο ακριβώς αντίθετο σημείο από την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ευελπιστεί να ενταχθεί μέσω της λεγόμενης "Προοδευτικής Συμμαχίας".


Σίγουρα δεν είναι μια θέση που προέρχεται από την ΕΑΜική παράδοση.

Ιστορικά περισσότερο θα μπορούσε να εντοπιστεί η απαρχή της στο ντεφετισμό (που έφτασε στα όρια του δωσιλογισμού) του Πουλιόπουλου και του Γιωτόπουλου (που αρνήθηκε την ανάγκη Εθνικής Αντίστασης στους Γερμανούς κατακτητές)...

Για τις θέσεις αυτές εκπλήσσονται ίσως μόνον όσοι αγνοούν την πορεία του συγκεκριμένου ρεύματος ιδεών -που σήμερα στεγάζει τους Αρνητές της Γενοκτονίας και είναι υπεύθυνο της εκχώρησης του προσφυγικού κινήματος Ιστορικής Μνήμης στη Δεξιά. Ένα ρεύμα που προέρχεται από τη σημιτική περίοδο -την πλέον διεφθαρμένη εποχή της πολιτικής ζωής της Ελλάδας. Να σημειώσουμε ότι ο ίδιος ο Αντ. Λιάκος, διατέλεσε πρόεδρος του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ), που ίδρυσε ο Σημίτης και προσωπικά τον έθεσε επικεφαλής, εκτιμώντας τις απόψεις του αυτές.

Αυτή η θέση μου θύμισε άλλη μια παλιότερη "σοφή ιδέα" του Αντώνη Λιάκου, όταν εν μέσω της κρίσης επιζητούσε έναν ΝΕΟΤΟΥΡΚΟ για να σώσει την Ελλάδα.

Άραγε ένας ιστορικός του λιακικού μεγέθους δεν γνώριζε ότι οι Νεότουρκοι ήταν ένα ακροδεξιό, ρατσιστικό μιλιταριστικό ρεύμα που έπνιξε στο αίμα τις μειονότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;;;

 

Με αφορμή το κείμενο του Αντώνη Λιάκου, όπου οι ακροδεξιοί Νεότουρκοι προτείνονται ως το εκσυγχρονιστικό πρότυπο, κατατέθηκαν ιστορικά στοιχεία και έγινε μια ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων:

-Αντ. Λιάκος, «έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;«,  http://chronosmag.eu/index.php/ls-lle.html

–Ίρις Τζαχίλη, «σχόλιο περί νεότουρκων … στο άρθρο του Αντώνη Λιάκου «,

http://www.chronosmag.eu/index.php/l-sl-p-s-th-l.html

 .

–Αλεξάνδρα Δεληγιώργη «ιστορική επιστήμη, ιστορική μνήμη και πολιτική. Για τη γενοκτονία των Ποντίων»

http://www.chronosmag.eu/index.php/elgg-s-ps-s-pl.html

Ηγέτης ή ικέτης στον Πρόεδρο Τραμπ: Ως τι πάει στο Λευκό Οίκο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας;

File Photo: O πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου (Benjamin Netanyahu) στο Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα Παρασκευή 03 Ιανουαρίου 2020. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ

---

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο στις 7 Ιανουαρίου. Υπήρξε σχετική επίσημη ανακοίνωση από την Ουάσιγκτον στις 2 Δεκεμβρίου.
Όπως επισημαίνει η ανακοίνωση, η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη “θα γιορτάσει τους ισχυρούς δεσμούς στην οικονομία, τον πολιτισμό και την ασφάλεια μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ελλάδας, ενός σημαντικού συμμάχου στο ΝΑΤΟ”.

• Συνεχίζοντας, η ανακοίνωση αναφέρει ότι “ο Πρόεδρος Τράμπ και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης θα συζητήσουν τρόπους για την προώθηση των μακροχρόνιων στρατηγικών συμφερόντων των δύο εθνών για την ενίσχυση της σταθερότητας, της ευημερίας και της συνεργασίας σε όλα τα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο”.
• Τέλος, επισημαίνεται ότι ο πρόεδρος Τραμπ “θα τονίσει τη σημασία της ασφάλειας των τηλεπικοινωνιών, ειδικά σε σχέση με την τεχνολογία 5G, την αντιμετώπιση της κακοήθους επιρροής στην περιοχή και την προώθηση της θρησκευτικής ελευθερίας σε παγκόσμιο επίπεδο”.

Πίσω από τα παραπάνω τα οποία θα “συζητηθούν”, άλλα σοβαρά και άλλα επιφανειακά, το ουσιαστικό ερώτημα είναι: στο Λευκό Οίκο ο Πρωθυπουργός πάει ως ηγέτης ή ως ικέτης; Αν πάει ως ηγέτης θα πρέπει να περάσει το μήνυμα πως η χώρα του έχει αυτόνομα συμφέροντα τα οποία θα υπερασπιστεί ενάντια σε όποιον τα επιβουλεύεται, ακόμη και με τη χρήση βίας. Και να κατονομάσει την Τουρκία ως τον επίδοξο επιδρομέα -που επιδιώκει να ηγεμονεύσει στην περιοχή- αλλά ο οποίος θα πάρει την πρέπουσα απάντηση.
Αποχωρώντας δηλαδή από από την Ουάσιγκτον, ο Αμερικανός Πρόεδρος και το επιτελείο του- ειδικά τα μέλη του – δεν πρέπει να έχουν την παραμικρή αμφιβολία ως προς τη βούληση της Ελλάδας να υπερασπιστεί μόνη της την επικράτειάς της. Και για να είναι αξιόπιστο το μήνυμα του Έλληνα Πρωθυπουργού δεν θα πρέπει να υπάρχει διγλωσσία ως προς αυτό. Στο συγκεκριμένο ζήτημα η ελληνική αντιπροσωπεία πρέπει να μιλά την ίδια γλώσσα σε όλες τις επιμέρους συζητήσεις και συναντήσεις.

Η θανατηφόρα γοητεία της Dark wave

Του Τάσου Αναστασίου από την Ρήξη φ. 156

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και κυρίως σε αυτή του ’80 άνθισε στην Ευρώπη μια μουσική σκηνή, η dark wave, ως υποείδος της new wave και της post punk. Bauhaus, Joy Division, Sisters of Mercy, Siouxsie and the Banshees είναι μερικές από τις μπάντες που γίνανε πιο γνωστές και εξαπλώθηκε η φήμη τους παγκοσμίως. Στεντόρειες μα πειθαρχημένες φωνές, διανθισμένες με ρυθμικότατα μπάσα και περήφανα κρουστά, παντρεύονται με απλά, αλλά επιβλητικά riffs στις κιθάρες και το ηχητικό αποτέλεσμα που παράγεται διακρίνεται από μια αντίφαση: Από τη μία προετοιμάζεται ο ακροατής για το μοιραίο που θα επέλθει, από την άλλη καλείται σε κίνηση-ροή, ζωή, παραδόξως. Ο τρόπος ντυσίματος μουσικών και ακροατών παραπέμπει σε τελετή κηδείας με την κυριαρχία του μαύρου χρώματος την ώρα που η αίσθηση της λύπης και της απώλειας λυρικοποιείται.
Η μουσική αυτή αποτέλεσε μια εναλλακτική μόδα στην κυρίαρχη ποπ μουσική, έναν παραπόταμο (από τους πολλούς) που θα διοχετευτεί η αντίθεση με το μουσικό mainstream και η εκτόνωση της νεανικής αντισυμβατικότητας. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι χρονικά συμπίπτει με την αρχή της παγίωσης του νεοφιλελευθερισμού στην Αγγλία αρχικά, μετά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, και στην επιτάχυνση των παγκοσμιοποιητικών διαδικασιών. Με τρόπο μεταφυσικό, ανεπίγνωστα το πιθανότερο, αναδεικνύει τα αδιέξοδα του δυτικού πολιτισμού και την κυριαρχία του μηδενισμού που ουσιαστικά προαναγγέλλει το τέλος ενός τρόπου ζωής που φαίνεται πιο πολύ να αργοσβήνει παρά να εξελίσσεται ή να μετασχηματίζεται.

Οι φορείς της dark wave δεν κηρύσσουν κάποια μορφή εξέγερσης ή αντίθεσης στα κακώς κείμενα της κοινωνίας –όπως προγενέστερα μουσικά ρεύματα, όπως η ροκ ή η πανκ- αλλά αντανακλούν μια μοιρολατρία και μια αγάπη προς το τέλος, τον θάνατο, την αποδοχή της ήττας. I can’t escape myself μας λένε οι Sound καταθέτοντας τη νίκη του ατομισμού συνοδευόμενοι από έναν χορό εξολοκλήρου ατομοκεντρικό, αφού δεν υπάρχει προσωπική επαφή, κανείς δεν πιάνει το χέρι του άλλου, ο καθένας χορεύει μόνος, οδηγούμενος σαν νεκροφόρα που παρελαύνει ενώπιον πιστών νεκροζώντανων να πανηγυρίζουν. I can’t remember feeling real παραδέχονται οι Trisomie 21 στο αριστουργηματικό Last Song (!), επιδιώκοντας την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα ενός πολιτισμού που έχει το εξής αντιφατικό χαρακτηριστικό: ενώ εξαπλώνεται παγκοσμίως κατορθώνοντας να έχει κατακτήσει όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη της γης, ταυτόχρονα χαρακτηρίζεται όχι μόνο από έλλειψη νοήματος και οράματος (άρα μέλλοντος), αλλά οδεύει και στον φυσικό αφανισμό των υποκειμένων του, διά της υπογεννητικότητας και της υποκατάστασής τους από μηχανές. Αυτό τελικά που επικρατεί είναι ότι, μέσω των συναισθημάτων που πηγάζουν ακούγοντάς την, υμνείται ένα δυστοπικό μέλλον ή αναμένεται ενθουσιωδώς ο επικείμενος θάνατος του δυτικού πολιτισμού.

Για έναν αιώνα η ελληνική πολιτική είναι το υπερόπλο της Τουρκίας - Μεσοπόλεμος

Ασωνίτης Αλέξανδρος

Λυπάμαι, αλλά μπροστά στις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, στην πιθανή απώλεια της ΑΟΖ μας από ατολμία και αδιαφορία, στην παντελή έλλειψη σχεδιασμού του Ελληνισμού για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, που καταπατά επίσημα πλέον κυριαρχικά μας δικαιώματα στις ελληνικές θάλασσες, μπροστά στο όλο και πιο σοβαρό ενδεχόμενο Ελλάδα και Κύπρος να μετατραπούμε σε υποτελείς της Τουρκίας, de facto ή και de jure, δεν μπορούμε άλλο να κρύβουμε απ’ τον εαυτό μας την αλήθεια.

Πρέπει να πούμε πώς και γιατί φτάσαμε εδώ, ύστερα από έναν αιώνα σφαλμάτων, αδρανειών και αναίτιων υποχωρήσεων που προκάλεσαν οι πολιτικοί μας. Βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου το 1920-22, σε συνθήκες οιονεί πολέμου από το 1945 μέχρι σήμερα. Σε όλες τις περιπτώσεις είμαστε μάλλον σε πλεονεκτική θέση. Θα το εξετάσουμε σε τέσσερα άρθρα, ανά περιόδους από το 1915 έως σήμερα.

Κρίνεται σήμερα η ελευθερία μας και τα 200 τουλάχιστον χρόνια αγώνων, θυσιών και αίματος. Η Τουρκία ακολουθεί επεκτατική στρατηγική. Τα γεωτρύπανά της είναι στην Κύπρο και εντός ολίγου θα τα δούμε στην Κρήτη ή στο Καστελλόριζο. Γι' αυτά έχω γράψει από το 2014 (Ελευθεροτυπία, 5-11) ότι δεν «θα τα ξεστήσουν οι τελευταίες επιτυχημένες συμμαχίες μας». Είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία να επιστρέψουμε στην Ιστορία και στον κόσμο. Δεν είμαστε μόνοι μας, ούτε δίπλα μας μένουν Σκανδιναβοί.

Είναι παγκόσμιο φαινόμενο, που δύσκολα μπορεί να ερμηνευθεί, οι επί 100 χρόνια συνεχείς παραλείψεις και λάθη της ελληνικής πολιτικής. Είναι τόσο κραυγαλέα που αναρωτιέται κάποιος αν πρόκειται για αφιλοπατρία, ανεπάρκεια ή εθελοτύφλωση Ελλαδιτών πολιτικών (αλλά και στρατιωτικών). Αδιαφορούν για το μέλλον, την ανάπτυξη και την υπόσταση της χώρας στον κόσμο.

Είναι γνωστή η μανιώδης προσήλωσή τους στο κομματικό συμφέρον και σε μια εσωτερική καταστροφική διαπάλη, η περιφρόνηση και άρνηση προς κάθε έννοια ανταγωνισμού σε διεθνές επίπεδο. Είναι γνωστή η ράθυμη ανεκδιήγητη αυταρέσκειά τους, η αναίτια υποχωρητικότητά τους τόσο απέναντι στις όμορες χώρες (Τουρκία, Αλβανία και Σκόπια) που διεκδικούν ό,τι θέλουν και μπορούν απ’ την Ελλάδα, όσο και απέναντι στις σύμμαχες χώρες σε ΕΕ και ΝΑΤΟ (κυρίως απέναντι στη Γερμανία, στη Βρετανία και στις ΗΠΑ).

Είναι γνωστή η εγκληματική εγκατάλειψη του Ελληνισμού τον οποίο οι ελλαδίτικες ελίτ έχουν ανακηρύξει εν τοις πράγμασι σε ένα είδος "εχθρού", ή ενοχλητικής υπόμνησης του χρέους τους. Γι’ αυτό και τον υπονομεύουν μεθοδικά: Η συρρίκνωση του Ελληνισμού στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα οφείλεται σε δικά τους λάθη, όταν δεν οφείλεται σε εξωελλαδικούς παράγοντες.

Κι αν δεν ισχύουν αυτά, αν ακούγονται υπερβολικά ή και εμπαθή, τότε θα ήταν καλό να δούμε τα γεγονότα:

Α. 1915-1940

Ο Καποδίστριας οικοδομεί κράτος - Η δολοφονία του έφερε την ξενοκρατία

 

Ήφαιστος Παναγιώτης

Για να κατανοηθεί η Ελληνική Επανάσταση του 1821 και η εξέλιξη και κατάληξή της, είναι αναγκαίο να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι επί αιώνες, πέραν της πολιτικής κουλτούρας και των αυτεξούσιων-αυτόνομων αποφάσεών τους, τα Κοινά των Πόλεων, για να επιβιώσουν εθίστηκαν στις κάθε είδους συναλλαγές με υπέρτερες εξουσίες. Βασικά πάνω σε αυτό σκόνταψε ο Καποδίστριας και ίσως αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι ξένοι, ιδιαίτερα οι Βρετανοί.

Διάσπαρτοι όπως ήταν οι Έλληνες –προγενέστερα έγιναν και κάποια αναπόφευκτα ίσως λάθη από διακεκριμένα μέλη της Διασποράς– δεν διέθεταν μια υψηλή εθνική στρατηγική του συνόλου των Πόλεων και της Διασποράς. Αν και όπως λέγεται «το δικαστήριο των εθνών είναι η Ιστορία», προσεκτική μελέτη του στρατηγικού περιβάλλοντος της εποχής δείχνει ότι η κακοτυχία των Ελλήνων δεν ήταν τυχαία.

Ο 18ος αιώνας ήταν βασικά το μεταίχμιο της κορύφωσης της αποικιοκρατίας και των εξισορροπητικών διενέξεων των μεγάλων δυνάμεων που έφερε η εξέγερση στο Παρίσι και ο Ναπολέων. Επιπρόσθετα, υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό, το οποίο δεν φαίνεται να λήφθηκε υπόψη από τους ηγέτες των επαναστατών και το οποίο ο Καποδίστριας στην συνέχεια προσπάθησε να το διαχειριστεί.

Η υπερδύναμη της εποχής και μεγάλη θαλασσοκράτειρα, η Βρετανία, ήλεγχε την περίμετρο της Ευρασίας (Ευρώπη, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Ινδική Χερσόνησο μέχρι την Κίνα). Με το πανίσχυρο ναυτικό της κυριαρχούσε στις θάλασσες, έκανε ναυτικούς αποκλεισμούς της Ευρώπης και κυριολεκτικά απαγόρευε στις ηπειρωτικές δυνάμεις, κυρίως στην Ρωσία, να κατέβουν στα θερμά νερά. Αυτά, λοιπόν, είχαμε στο στρατηγικό επίπεδο όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση.

Ο Καποδίστριας και η Βρετανία

Εκείνη την εποχή, την παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διαχειριζόταν το Λονδίνο με στρατηγικό σκοπό να μην διαταραχθεί η κυριαρχία της πάνω στην περίμετρο της Ευρασίας. Να μην υπάρχει ενδεχόμενο να εγερθεί κάποιου είδους νέα Βυζαντινή Αυτοκρατορία που θα μπορούσε να αμφισβητήσει στρατηγικά το Ηνωμένο Βασίλειο, ή και να συμμαχήσει με την Ρωσία.

Προς το τέλος της δεκαετίας του 1820, όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας ανέλαβε την διακυβέρνηση των Ελλήνων, η χώρα παρουσίαζε εικόνα χάους και διαιρέσεων. Η Πελοπόννησος ήταν κυριολεκτικά ρημαγμένη. Οι Βρετανοί –και ως προς τούτο έπεισαν και τους Γάλλους– ήθελαν εκεί μόνο αυτοδιοίκηση, όχι κράτος (και μάλιστα φόρου υποτελή στον Σουλτάνο). Η τριετία του Καποδίστρια είναι η σημαντικότερη της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

Πώς πέθανε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Λίγο πριν κλείσει τα μάτια του άρχισε να ψέλνει «Την χείρα σου την αψαμένην»

Οι τελευταίες ημέρες και ώρες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του «αγίου των ελληνικών γραμμάτων» που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 59 ετών στις 3 Ιανουαρίου 1911, περιγράφονται σε ένα σημείωμα από τον εξάδελφό του και διηγηματογράφο Αλέξανδρο Μωραϊτίδη.

Στην εφημερίδα Πρωτεύουσα της 8^ης Νοεμβρίου 1921, ο αρθρογράφος «Ενδυμίων» δημοσιεύει το σημείωμα και αναφέρει πώς έφτασε στα χέρια του: «Ο σεβαστός μου διδάσκαλος Αλέξανδρος Μωραϊτίδης μού έκανε μίαν μεγάλην τιμήν. Από την Σκιάθον, όπου μετέβη δι’ ολίγον καιρόν, μού απέστειλε εν σπάνιον όσον και περίεργον σημείωμά του, γραμμένον εις το περιθώριο ενός περιοδικού, και αναφερόμενον εις την ασθένειαν και τον θάνατον του αγαπητού του Αλεξανδρή, του μεγάλου Παπαδιαμάντη».

Το σημείωμα του Μωραϊτίδη έχει ως εξής:

ΠΩΣ ΑΠΕΘΑΝΕΝ Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Πολλάκις όλην την ημέραν διήρχετο σιωπών. Ήτο εις το δωμάτιόν του πάντοτε. -Πώς βαστά να μην ομιλή τόσας ώρας; έλεγον αι αδελφαί του. Κατόπιν έλεγε –Έ, τώρα λέτε ό,τι θέλετε, να διασκεδάσωμεν. 29 Νοεμβρίου εξελθών το πρωί έφερεν από την αγοράν μπαρμπούνια. Έφαγε φασόλια το μεσημέρι. –Ψήστε ένα… Τού έψησαν. –Αυτό βράδυ το τρώμε. Δεν έφαγεν όμως το βράδυ. Εξημέρωσεν άσχημα. Την νύκτα τού έβρασαν τρία ζεστά.

Είχε δύσπνοιαν. Από 30 Νοεμβρίου ήτο πλέον κλινήρης. Μίαν ημέραν κατέβη εις την αυλίτσαν. Ελιποθύμησε. Μόλις τον επρόφθασαν να μην πέσει και σκοτωθεί. Όταν συνήλθε, μάς ηρώτησε –Τι μου συνέβη; Ακούσας ότι ελιποθύμησεν –Ε! θα πεθάνω, είπε. Τόσα χρόνια δεν ελιποθύμησα. Τα κορίτσια έκλαιον. –Ε! δεν πεθαίνω, τα ενεθάρρυνε. Να πάρουμε, του είπαν τα κορίτσια, γιατρό; -Θα καλέσωμεν πρώτον τον ουράνιον ιατρόν, απήντησεν. Εκάλεσαν όμως τα κορίτσια ιατρόν. Αλλά δεν τον εδέχθη. Ξαναήλθεν ο ιατρός. Δεν τον εδέχθη. Το βράδυ ήλθεν ο Παπανδρέας και εδιάβασε Παράκλησιν. Ύστερα εδέχθη και τον ιατρόν. Επρίσθηκαν τα πόδια του. Είχε δύσπνοιαν. Διήρκησεν η ασθένια 35 ημέρας, κατά τας οποίας ήτο κλινήρης. Μετάλαβε τρεις φοράς εις το διάστημα αυτό. Έκαμεν ευχέλαιον. Του εδιάβαζεν ο Παπανδρέας την μεγάλην συγχωρητικήν Ευχήν· αυτήν ήθελεν. –Την μεγάλην Ευχήν, Παπανδρέα, τού έλεγεν. Του αγίου Βασιλείου το βράδυ μετάλαβε δια τελευταίαν φοράν. Όταν εβράδυασε καλά, ανεσηκώθη ολίγον ωσάν ενθουσιασμένος από κάποιαν ανάμνησιν. Ηκροάτο σιωπών το τραγούδι του αγίου Βασιλείου, όπου το ετραγουδούσαν τα παιδιά εις το αγαπημένον του καφενείον, εις την παραλίαν. –Τι ωραία που το πάνε ‘ς του Λάμπρου! Είπε. Και μετ’ ολίγον προσέθηκε –Να ήμουν κ’ εγώ κειδά!

Εζήτησεν έπειτα βιβλίον να διαβάσει. Του έδωσαν τον Σαίξπηρ. Το έλαβεν αλλά δεν ημπόρεσε να διαβάσει. Δεν έβλεπεν, αν και το φως ήτο πολύ.

«Να ζήσω όσο ζήσει το παιδί μου, να ζήσει το παιδί μου όσο ζήσω εγώ»

 

 

Ανακοίνωση του Σωματείου ΑμΕΑ Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης με αφορμή την περίπτωση παιδοκτόνου και αυτόχειρα μητέρας παιδιού ΑμΕΑ

Σχετικά με το χτεσινό τραγικό γεγονός της Μάνας με το ανάπηρο παιδάκι, παρακαλώ διαβάστε το με προσοχή
 

• Το 99,9% των μανάδων πού έχουν παιδί ΑμεΑ έχουν μόνο μία σκέψη στο μυαλό τους ''να ζήσω όσο ζήσει το παιδί μου'' η ''να ζήσει το παιδί μου όσο ζήσω εγω''
• Το 50+% των ζευγαριών πού έχουν παιδί ΑμεΑ χωρίζει με το ποσοστό τον τελευταίο καιρό να ανεβαίνει..και το παιδί να μένει στην μάνα με ότι συνεπάγεται για την φροντίδα του
• Το 80% των μανάδων με παιδί ΑμεΑ κάποια στιγμή μετά την διάγνωση του παιδιού τους εμφανίζουν αυτοάνοσα και ψυχολογικά προβλήματα
• Το 40% των διαζευγμένων γυναικών δεν ξαναφτιάχνουν την ζωή τους και δεν ξανακάνουν σεξ
• Το 55% των παιδιών ΑμεΑ που μένουν ορφανά και τα διαχειριζόταν αποκλειστικά η μάνα καταλήγουν σε ιδρύματα ακατάλληλα για την πάθηση τους

Αληθεύει ότι η μάνα δεν έχει συνήθως κανένα στήριγμα ,ούτε υλικό ,ούτε ψυχολογικό? Αν μείνει κοντά στο παιδί ,δε θα πάρει ποτέ σύνταξη .Αν επιλέξει τη δουλειά ,πώς θα εξασφαλίσει βοήθεια κατ'οίκον, αφού το κράτος δεν προνοεί?Αληθεύει οτι η μάνα ζει με τον καημό " τι θα απογίνει το παιδί μου αν πεθάνω" ? Αληθεύει οτι η ζωή της είναι μια κόλαση ,ένας γολγοθάς χωρίς τελειωμό ? Ηλικιακό οριο στις συντάξεις γονέων ΑμεΑ στον ιδιωτικό τομέα.Καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις θεραπειών απο τον ΕΟΠΥΥ. Αρνητική στάση των εκπαιδευτικών και των γονέων στα σχολειά γενικής παιδείας ,όταν πρόκειται για παιδί ΑμεΑ. Μη επαρκής αριθμός " ειδικών σχολείων" .Καθυστερήσεις στην παράλληλη στήριξη . Προκατάληψη ,απαξίωση και απομόνωση απο το κοινωνικό περιβάλλον.

Το κοριτσάκι πού πήρε η μάνα στον θάνατο μαζί της εχθές ήταν αυτιστικό άλαλο και με κινητικά προβλήματα

Ας αναπαυθεί η ψυχή τους ..
Διαβάστε σχετικά με το τραγικό περιστατικό παιδοκτονίας

Οι “φούσκες” του Ερντογάν και ο νεοραγιαδισμός…

Του Κώστα Στούπα από το capital.gr

Τις τελευταίες μέρες οι Έλληνες έχουν εντυπωσιαστεί με τον σουλτάνο Ερντογάν ο οποίος μετά τον ρόλο ο “Μέγας Ναπολέων στην Κυρηναϊκή” ανέβασε εσπευσμένα την παράσταση ο “Έλον Μασκ της Προύσας”…

Κατά το ρεπορτάζ του απόλυτα ελεγχόμενου τουρκικού τύπου που αναπαρήγαγε χωρίς καμιά αξιολόγηση και κριτική επεξεργασία το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής: “Σε μια προσπάθεια να περάσει το μήνυμα ότι η τουρκική οικονομία έχει σημαντικές δυνατότητες, ο πρόεδρος της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έπιασε την Παρασκευή το τιμόνι και οδήγησε το TOGG, το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου στην Τουρκία (παράγεται από την τουρκική κοινοπραξία Turkey’s Automobile Initiative Group).

Σύμφωνα με αναφορές της τουρκικής Προεδρίας, το πρόγραμμα παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων που διαχειρίζεται η τουρκική κοινοπραξία TOGG ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019 και αναμένεται να στηριχθεί από το τουρκικό κράτος, με φοροαπαλλαγές, ενώ η πρώτη μονάδα παραγωγής τους θα κατασκευαστεί σύντομα στην Προύσα της βορειοδυτικής Τουρκίας.

Η κίνηση αυτή, κατά την ίδια πηγή, συνεπάγεται τη δημιουργία 4.000 θέσεων εργασίας, με το καθεστώς Ερντογάν να εγγυάται ότι θα έχει αγοράσει τουλάχιστον 30.000 ηλεκτρικά οχήματα έως το 2035.

Σε ομιλία που εκφώνησε κατά τη διάρκεια της τελετής παρουσίασης, ο Τούρκος πρόεδρος επισήμανε ότι η Τουρκία στοχεύει όχι μόνο να πουλήσει το αυτοκίνητο στην εγχώρια αγορά, άλλα θέλει να αναδειχθεί σε διεθνές brand, αρχής γενομένης από την Ευρώπη…”.

Τουτέστιν ο Τούρκος πρόεδρος (ο οποίος συμπεριφέρεται σαν δικτάτορας) οδήγησε ένα αυτοκίνητο το οποίο σχεδίασε, ανέπτυξε και κατασκεύασε ένα εργοστάσιο που δεν έχει χτιστεί ακόμη από μια κοινοπραξία την οποία δημιούργησαν τουρκικοί όμιλοι τον Οκτώβριο του 2019 (πριν δύο μήνες).

Τέτοιες ειδήσεις και αναλύσεις είναι απόλυτα κατανοητό να γράφονται στον τουρκικό Τύπο, όπου υπάρχουν δεκάδες φυλακισμένοι Τούρκοι δημοσιογράφοι. Αυτόν τον σκοπό άλλωστε εξυπηρετούν οι φυλακίσεις και το κλείσιμο εφημερίδων: Στο να τρομοκρατηθούν οι υπόλοιποι και να γράφουν προπαγανδιστικές “μπούρδες”…

Όχι πάλι, κ. Λιάκο!

Φωτογραφία: Ο Θεόφιλος, καλλιτέχνης – πολεμιστής, δια χειρός Θανάση Μακρή.

Του Μάνου Στεφανίδη από την προσωπική του σελίδα στο facebook.

Παλιός φίλος μού θυμίζει το αγωνιστικό παρελθόν του Αντώνη Λιάκου κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ενώ συγχρόνως επιτίθεται στους κανίβαλους – όπως τους ονομάζει – οι οποίοι ξεσκίζουν τον γνωστό καθηγητή, τ. Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, του ΕΛΙΑΜΕΠ κλπ. κάθε φορά που ο ίδιος καταθέτει σε δημόσιο διάλογο τις συνήθως αιρετικές, και πάντως προκλητικά αντίθετες προς το λαϊκό αίσθημα, απόψεις του. Όπως για παράδειγμα την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και την καταγγελία (!) της συνεργασίας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ ως καταστροφικής!

Προσωπικά θεωρώ ότι ο κ. Λιάκος έχει ασφαλώς το δικαίωμα να διατυπώνει όποια θέση επιθυμεί, ακόμα και την πλέον ανιστόρητη αν και πανεπιστημιακός ιστορικός ο ίδιος, επίσης όμως θεωρώ απαραίτητη την απάντηση ή και την σύγκρουση με απόψεις που σαφώς προσβάλλουν όχι μόνο τον κοινό νου αλλά και την αλήθεια την ίδια.
Εκτός και αν ο δεύτερος σύζυγός της Μυρσίνης Ζορμπά – υπενθυμίζω ότι ο πρώτος, ο αείμνηστος Δάντης Χρυσικός ήταν επίσης φυλακισμένος από τη Χούντα αλλά ποτέ δεν έκανε χρήση αυτών των περγαμηνών στον μετέπειτα πολιτικό του βίο – διεκδικεί το αλάθητο ή αποτελεί την ενσάρκωση του Αγίου Πνεύματος της αριστεράς μια και είναι των Θεοφανείων αύριο.

Εν ολίγοις θεωρώ απαράδεκτο αυτή την κρίσιμη εθνικά στιγμή, αυτή την ώρα που η τουρκική προκλητικότητα αγγίζει το ζενίθ και που η χώρα μας εγκλωβίζεται από μία επιθετική πολιτική πρωτοφανούς κυνισμού και στην Κύπρο και στο Αιγαίο και στη Θράκη – έως και την Λιβύη – να υπάρχουν άνθρωποι με δημόσιο λόγο οι οποίοι να υπερασπίζονται (!) τα δικαιώματά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο προωθώντας το πνεύμα ενός ανεπίτρεπτου ενδοτισμού και υιοθετώντας με δήθεν μετριοπαθείς παρεμβάσεις αλλά πρωτίστως με ασύγγνωστη επιπολαιότητα, τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς.

 
Το ιστορικό λάθος του ιστορικού Αντώνη Λιάκου έγκειται στο ότι επιλέγει την πιο λανθασμένη στιγμή – ακολουθώντας μιαν ψευδο realpolitik – να μιλήσει με το στόμα των Στρατοκρατών της Άγκυρας και εναντίον παγίων, ελληνικών συμφερόντων.
Προσφέροντας κατ’ ουσίαν διπλωματικά όπλα και απροσδόκητη επιχειρηματολογία στην άλλη πλευρά. Τη στιγμή μάλιστα που δοκιμαζόμαστε δραματικά σε όλα τα επίπεδα.

Κύριε Λιάκο, έλεος! Ξέρω πως η λέξη “έθνος” ή το επίθετο “εθνικός” σάς προκαλούν αλλεργία. Όπως επίσης και η αναφορά στα κείμενα των αείμνηστων Νίκου Σβορώνου ή Παναγιώτη Κονδύλη. Όμως αυτή την στιγμή κ. Λιάκο, ως έθνος, δεν έχουμε ανάγκη των επιχειρημάτων της άλλης πλευράς αλλά οφείλουμε να στηρίξουμε παντού, στα δημόσια φόρα, στα διεθνή κέντρα αποφάσεων τις πάγιες ελληνικές θέσεις.

Η επίκαιρη παρακαταθήκη του Καποδίστρια: «Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης»

 

Ήφαιστος Παναγιώτης

Με την είσοδο του 2020 και με την 200η επέτειο από την έναρξη της Επανάστασης να πλησιάζει, επανέρχεται το ερώτημα εάν αυτή έπρεπε να γίνει το 1821, ή οι Έλληνες έπρεπε να αναμένουν ευνοϊκότερη ιστορική συγκυρία; Τέτοια ερωτήματα δεν απαντώνται γιατί αφορούν κάτι που δεν γνωρίζουμε: Πότε και πως κοχλάζει και πότε εκρήγνυται ο συλλογικός υπαρξιακός πυρήνας ενός έθνους για να αξιώσει εθνική ανεξαρτησία; Ας μείνουμε, λοιπόν, στην επίκαιρη παρακαταθήκη του Καποδίστρια: "ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης".

Στοιχειώδης κατανόηση κάποιων αιτίων που προκάλεσαν την Ελληνική Επανάσταση απαιτεί σωστή αντίληψη της τρισχιλιετούς διαδρομής της Ελληνικότητας και του τι έγινε μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης μέχρι και το 1821. Των Ελλήνων οι Πόλεις και τα Κοινά κατόρθωσαν να διαιωνιστούν επί αιώνες. Πριν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και στην συνέχεια μέσα στο βυζαντινό κοσμοσύστημα, οι πόλεις αυτό-θεσπίζονταν.

Διαμέσου της Συγκλήτου των Πόλεων, επιπλέον, ήταν οι εντολείς του Βασιλέα της Πόλης. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης και η έλευση των Οθωμανών υπέταξε πολλές, εξισλάμισε ουκ ολίγους, πλην τελικά η Υψηλή Πύλη τους άφησε να αυτό-θεσπίζονται, πληρώνοντας φόρους. Δεν χρειάζεται καν να ασχοληθούμε με τα επιστημονικά ανυπόστατα και ψευδεπίγραφα ξενόφερτα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα για την κατάσταση των Ελλήνων τον 18ο αιώνα. Καμιά σχέση δεν είχε η πολιτική ανθρωπολογία των Πόλεων με τους δύσμοιρους δουλοπάροικους (αβράκωτους – “sans culottes”) που εξεγέρθηκαν στο Παρίσι. Αυτό δεν είναι κατηγορία, είναι η τραγική μετά-μεσαιωνική πραγματικότητα.

Η Επανάσταση είχε προδρόμους

Διαβάζοντας τον Ρήγα Βελεστινλή ή τον Μακρυγιάννη, και όχι μόνο, κανείς κατανοεί ότι η Ελληνικότητα ήταν ο άξονας των διάσπαρτων μελών του ελληνικού έθνους. Ότι επίσης σε όλες τις υπόδουλες πόλεις η αξίωση ελευθερίας κόχλαζε. Επί αιώνες μετά την πτώση της Πόλης, εξάλλου, είχαμε πολλές μικρότερες αλλά διόλου αμελητέες επαναστάσεις.

Όπως έχει θεμελιώσει ο Γιώργος Κοντογιώργης, τελικά τα κοινά και οι πόλεις μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αυτό-θεσπίζονταν και αυτοδιοικούνταν. Τεκμηρίωσε, επίσης, ότι κυριολεκτικά αποτελούσαν νομοθετική μετεξέλιξη των πόλεων-κρατών της κλασικής εποχής και εδράζονταν στις ίδιες δημοκρατικές αξίες, αρχές και θεσμούς, χωρίς μάλιστα τη δουλεία. Σε αυτό βασικά οφείλεται το γεγονός ότι οι μακραίωνες ελληνικές πολιτικές παραδόσεις διαιωνίστηκαν, ότι οι πόλεις και τα κοινά διέθεταν πολιτική ανθρωπολογία υψηλής πολιτικής υπόστασης και ότι το 1821 οι πολίτες τους ήταν πανέτοιμοι να επαναστατήσουν, αξιώνοντας συλλογική ελευθερία, δηλαδή εθνική ανεξαρτησία.

Υπογραμμίζεται λοιπόν ότι το 1821 τα διάσπαρτα μέλη του ελληνικού έθνους διέθεταν μακραίωνα σμιλευμένη πολιτική υπόσταση και μοναδική πολιτική παιδεία. Καμιά άλλη εθνική οντότητα δεν ήταν έτσι προικισμένη τότε. Εκτιμάται ούτε και σήμερα. Καθότι είμαστε καθηλωμένοι στην ατομική ελευθερία. Τα κράτη δεν προχώρησαν στην κοινωνική και πολιτική ελευθερία, ενώ συχνά ο μεταμοντερνισμός προκαλεί οπισθοδρομήσεις στην προ-πολιτική εποχή.

Ελληνικότητα και πολιτικός πολιτισμός

Η Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (4 ΧΑΡΤΕΣ)

Η Δύση και ο ελληνικός δρόμος

Γιώργος Κοντογιώργης,

Η Πολιτεία που επικράτησε στην Ευρώπη, αρχικά ως απολυταρχία/κρατική δεσποτεία και στη συνέχεια με το προσωνύμιο του κράτους-έθνους, ταξινομείται από το νεοτερικό άνθρωπο στις δημοκρατίες. Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία την ορίζει ως μια εκλόγιμη μοναρχία με ισχυρή ολιγαρχική θεμελίωση. Επικράτησε στη Δύση ως φυσική συνέπεια της μετεξέλιξης των κοινωνιών της από τη φεουδαρχία στον πρώιμο ανθρωποκεντρισμό. 

Κατά τούτο, η Πολιτεία αυτή υπήρξε πλήρως συναρμοσμένη με την εξελικτική σημειολογία των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Αποτέλεσε, γι’ αυτές μια αδιαμφισβήτητη πρόοδο στο μέτρο που, είτε ως φιλελευθερισμός είτε ως σοσιαλισμός, έσυρε τις κοινωνίες στην απελευθέρωση. Στις χώρες της μετάβασης, η Πολιτεία αυτή εξακολουθεί να είναι εναρμονισμένη με το διατακτικό της ολιγαρχικής τάξης και να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις μεταλλάξεις της. Είναι επομένως ολιγαρχική στις πολιτικές της. Διαθέτει, ωστόσο, ακόμη ένα κανονιστικό περιβάλλον που επιτρέπει στην κοινωνία να διαλέγεται μαζί της, με πρόσημο την κοινωνική συνοχή. 

Τι συνέβη λοιπόν και η Πολιτεία αυτή, στο πλαίσιο του νεοελληνικού κράτους, εκφυλίσθηκε από την πρώτη στιγμή, από την εγκατάσταση συγκεκριμένα της βαυαρικής δυναστείας, σε μια πελατειακά διαρθρωμένη ολιγαρχική κομματοκρατία; Πρωταρχικά, απουσίαζε από την ελληνική κοινωνία η θεμέλια προϋπόθεση που τη γέννησε στις χώρες της Εσπερίας: Η μεταβατική φάση μιας κοινωνίας που επιζητούσε αποκλειστικά την θεσμική της υποστασιοποίηση υπό το πρίσμα της ατομικής ελευθερίας. Και περαιτέρω η ταξικά προσδιορισμένη πολιτική της αναφορά, που υπαγόρευε εν τέλει την εναρμόνιση των δημοσίων πολιτικών με την κοινωνική συλλογικότητα, στη βάση της ιδεολογίας.

Πελατειακή εξατομίκευση

Στο νεοελληνικό κράτος διαπιστώνεται ότι οι δημόσιες πολιτικές παραχώρησαν εξαρχής την θέση τους σε πολιτικές πελατειακής εξατομίκευσης, τις οποίες συνόδευε μια υψηλής διακινδύνευσης για τη χώρα ιδιοποίηση του κράτους. Η κρατούσα ερμηνευτική εκδοχή του πράγματος χρεώνει την ευθύνη αυτή στην ελληνική κοινωνία. Όπως ισχυρίζεται, οι Έλληνες δεν ακολούθησαν τον κατ’ αυτήν αξιολογικά ανώτερο δρόμο της Εσπερίας. Γι’ αυτό δεν διήλθαν από τα στάδια της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού, της Μεταρρύθμισης, της βιομηχανικής επανάστασης και πολλά άλλα, για να οδηγηθούν στην κορωνίδα της δημοκρατίας, δηλαδή στο πολιτικό σύστημα της νεοτερικότητας.

Γιατί δεν διαφωνούν ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ

Γεωργίου Βαγγέλης

Φαίνεται πως πολλοί δημοσιογράφοι δεν άκουσαν σήμερα τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο τι είπε. Ο κ. Πέτσας έθεσε επίσημα το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου του Αιγαίου και από κει πέρα σιωπή. Αντί να ακολουθήσουν έκτακτα, μπαράζ ερωτήσεων και αρθρογραφία η είδηση πέρασε έτσι. Ο κ. Πέτσας ουσιαστικά υιοθέτησε τα ίδια που έχει ξεστομίσει στο παρελθόν -για τα οποία δέχτηκε κριτική- ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, το Vooliwatch δημοσίευσε μια εντυπωσιακή έρευνα που αποτυπώνει ακριβώς αυτό: Πως δηλαδή τα κόμματα συμφωνούν μετά το 2015.

«Πίσω από τους ομηρικούς καβγάδες στη Βουλή, τις κόντρες στα τηλεοπτικά παράθυρα, τους ενίοτε ακραίους χαρακτηρισμούς, ο πήχης της πολιτικής συναίνεσης βρίσκεται πάρα πολύ ψηλά» σύμφωνα με την έρευνα. Στο 60% σχεδόν των ψηφοφοριών, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ταυτίστηκαν πλήρως. Τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε νομοσχέδια της κυβέρνησης σε ποσοστό 46,66%! Γιατί όμως το κόμμα του Πολάκη φαίνεται να ταυτίζεται τόσο πολύ με εκείνο του Γεωργιάδη; Η εξήγηση είναι "μεταλλαγμένα" βρετανική.

Όταν οι πλούσιοι αστοί έστησαν το πρώτο -ίσως- μοντέλο κοινοβουλευτικά ελεγχόμενης διακυβέρνησης στην Αγγλία του 18^ου αιώνα, αυτό που αναζητούσαν ήταν η "κοινή λογική". Δηλαδή τι θα ήταν ωφέλιμο για όλο το έθνος. Αν και ακούγεται όμορφο ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν είναι. Την εποχή εκείνη, το δικαίωμα για να αξιολογήσει κάποιος ποιος είναι το καλό του έθνους το είχαν οι μορφωμένοι και οι έχοντες περιουσία. Συνεπώς, οι βουλευτές δεν προέρχονταν από διαφορετικές τάξεις και συμφέροντα, αλλά μόνο από τις άρχουσες. Ο πλούσιος έμπορας καθόταν άνετα δίπλα στον πλούσιο γελαδάρη, εκείνος έκανε chat με τον εφοπλιστή και ο τελευταίος χαριεντίζονταν με τον κλωστοϋφαντουργό.

Το απαύγασμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, το οποίο μπόλιασε όλα τα συντάγματα της Ευρώπης αργότερα, ήταν να τιθασεύσουν την αυθαιρεσία του βασιλιά, πάντα προς όφελος των προνομιούχων.

 «Ο αγγλικός κοινοβουλευτισμός του 18^ου αιώνα, στη βάση του οποίου αναπτύσσονται αρχικά τα κόμματα, δείχνει σαφώς την πολιτική-ιστορική τους λειτουργία» έγραφε ο Reinhard Kuhne πριν πολλά χρόνια. «Εδώ δεν υπήρξε πλέον ο ανταγωνισμός δύο ομάδων του κοινοβουλίου, οι οποίες δεν εκπροσωπούσαν διαφορετικά κοινωνικά συμφέροντα, οι οποίες δεν εκπροσωπούσαν διαφορετικά κοινωνικά συμφέροντα, παρά μόνο διαφορετικές απόψεις».

Όταν τον 19^ο αιώνα οι άνθρωποι που λέρωναν τα χέρια τους από την εξαθλιωτική εργασία κατάφεραν να μπούν στο εκλογικό "παιχνίδι", το φιλελεύθερο μοντέλο έπρεπε να προσαρμοστεί, δίχως όμως να χάσει την ουσία. Πόσοι άραγε θα είχαν τη δυνατότητα να εργάζονται και να να διεκδικούν επί ίσοις όροις μια εκλογή στο κοινοβούλιο; Περάσαν οι δεκαετίες και η ουσία της δημοκρατικής επιλογής παρέμενε εν πολλοίς κενού περιεχομένου.

«Η επιλογή αυτή περιοριζόταν στη δυνατότητα επιλογής προσώπων που διασκευάζονταν σε προσωπικότητες μπροστά τα μάτια του κόσμου ώστε να ξεχνιέται η --από άποψη πολιτικού περιεχομένου-- κενότητα της εκλογικής πράξης» (Jorg Kammler). Αυτό βέβαια ο Kammler το λέει για την Γερμανία του 20^ου αιώνα.