Κυριακή 26 Μαρτίου 2017
Η εξάπλωση των Ελλήνων λογίων στη Δύση κατά τον 15ο αι.
Ο Γεώργιος Σφραντζής στο Χρονικό του, εξ αρχής δηλώνει πως θα ήταν καλό για εκείνον να μην είχε γεννηθεί ή να είχε πεθάνει στην παιδική ηλικία[12]. Με αυτόν τον τρόπο, γίνεται πασιφανής ο πόνος του για τα γεγονότα τής ζωής του -ο οποίος διαπνέει και ολόκληρο το έργο του-, και βέβαια εξιστορούνται γεγονότα που ήσαν συνυφασμένα με την τύχη τού Κράτους και αντικατοπτρίζουν με αμεσότητα την επικρατούσα αντίληψη των ανθρώπων της εποχής, στο θέρετρο των συγκρούσεων που διαδέχονται η μία την άλλη και κορυφώνονται σταθερά στο πρώτο μισό τού 15ου αι.
Ο ιστοριογράφος Δούκας, περιγράφει την βυζαντινή κοινωνία προ τού τέλους, με μελανά χρώματα, εξ αιτίας των ηθών που χαλαρώνουν και ωθούν τούς ανθρώπους σε αμαρτίες ανεπίτρεπτες· διαμάχες μεταξύ συγγενών αυτοκρατόρων, ασέβεια και παρακοή στον Θείο νόμο, πράξεις που προκαλούν την οργή τού Θεού[13].
Η δυναστεία των Παλαιολόγων, δεν έδωσε τυχαία το όνομά της στην περίοδο πολιτιστικής ακμής των τελευταίων αιώνων τού Βυζαντίου, την Παλαιολόγεια Αναγέννηση. Πολλοί από τούς αυτοκράτορες, είχαν ανάλογα ενδιαφέροντα, όπως ο Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος (1395-1425), ο οποίος έγραψε πραγματείες, ομιλίες και επιστολές και υπήρξε θεολογικά και φιλολογικά κατηρτισμένος.
Ο 15ος αι., ο κατ’ εξοχήν αιώνας τής Αναγέννησης, έδωσε έργα που βασίστηκαν απολύτως στον ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό, στην πνευματική κίνηση του ουμανισμού. Το μεσαιωνικό θεολογικό – σχολαστικό πνεύμα, παραγκωνήθηκε και η ανάπτυξη τής φιλοσοφίας και τής εν γένει παιδείας, μέσω τής ίδρυσης και λειτουργίας πολλών Πανεπιστημίων, άγγιξε τα υψηλότερα επίπεδα.
Πολλοί Έλληνες λόγιοι είχαν αποδημήσει στην Δύση και συγκεκριμένα στην Ιταλία, πριν την οριστική Άλωση τής χριστιανικής Ανατολής. Αυτοί δίδασκαν στα εκεί Πανεπιστήμια, ενώ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και στα γεγονότα γύρω από την Ένωση των Εκκλησιών, στην Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας, στα 1438-1439[14]. Στα παρεμφερή αυτά γεγονότα τής Συνόδου, μπορούμε να συμπεριλάβουμε την ώθηση που έδωσε αυτή, στους Ιταλούς λογίους, να ασχοληθούν με τούς Έλληνες κλασσικούς και να μεταφράσουν έργα τους[15]. Ας μην λησμονούμε, πως η ελληνική γλώσσα συνέχιζε να χρησιμοποιείται νότια τής Ρώμης και σε πολλά τμήματα τής Σικελίας, ιδιαιτέρως στην βορειοανατολική πλευρά –η οποία προέβαλε την πιο μακρά αντίσταση στην αραβική κυριαρχία- για πολλούς αιώνες[16]. Ακόμη και σήμερα άλλως τε, κάποιες κοινότητες σε Απουλία και Καλαβρία διατηρούν ένα περίεργο μείγμα των ελληνικών που έφεραν οι άποικοι από την Αρχαία Ελλάδα και των ιταλικών[17].
Ο Γεώργιος Σφραντζής στο Χρονικό του, εξ αρχής δηλώνει πως θα ήταν καλό για εκείνον να μην είχε γεννηθεί ή να είχε πεθάνει στην παιδική ηλικία[12]. Με αυτόν τον τρόπο, γίνεται πασιφανής ο πόνος του για τα γεγονότα τής ζωής του -ο οποίος διαπνέει και ολόκληρο το έργο του-, και βέβαια εξιστορούνται γεγονότα που ήσαν συνυφασμένα με την τύχη τού Κράτους και αντικατοπτρίζουν με αμεσότητα την επικρατούσα αντίληψη των ανθρώπων της εποχής, στο θέρετρο των συγκρούσεων που διαδέχονται η μία την άλλη και κορυφώνονται σταθερά στο πρώτο μισό τού 15ου αι.
Ο ιστοριογράφος Δούκας, περιγράφει την βυζαντινή κοινωνία προ τού τέλους, με μελανά χρώματα, εξ αιτίας των ηθών που χαλαρώνουν και ωθούν τούς ανθρώπους σε αμαρτίες ανεπίτρεπτες· διαμάχες μεταξύ συγγενών αυτοκρατόρων, ασέβεια και παρακοή στον Θείο νόμο, πράξεις που προκαλούν την οργή τού Θεού[13].
Η δυναστεία των Παλαιολόγων, δεν έδωσε τυχαία το όνομά της στην περίοδο πολιτιστικής ακμής των τελευταίων αιώνων τού Βυζαντίου, την Παλαιολόγεια Αναγέννηση. Πολλοί από τούς αυτοκράτορες, είχαν ανάλογα ενδιαφέροντα, όπως ο Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος (1395-1425), ο οποίος έγραψε πραγματείες, ομιλίες και επιστολές και υπήρξε θεολογικά και φιλολογικά κατηρτισμένος.
Ο 15ος αι., ο κατ’ εξοχήν αιώνας τής Αναγέννησης, έδωσε έργα που βασίστηκαν απολύτως στον ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό, στην πνευματική κίνηση του ουμανισμού. Το μεσαιωνικό θεολογικό – σχολαστικό πνεύμα, παραγκωνήθηκε και η ανάπτυξη τής φιλοσοφίας και τής εν γένει παιδείας, μέσω τής ίδρυσης και λειτουργίας πολλών Πανεπιστημίων, άγγιξε τα υψηλότερα επίπεδα.
Πολλοί Έλληνες λόγιοι είχαν αποδημήσει στην Δύση και συγκεκριμένα στην Ιταλία, πριν την οριστική Άλωση τής χριστιανικής Ανατολής. Αυτοί δίδασκαν στα εκεί Πανεπιστήμια, ενώ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και στα γεγονότα γύρω από την Ένωση των Εκκλησιών, στην Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας, στα 1438-1439[14]. Στα παρεμφερή αυτά γεγονότα τής Συνόδου, μπορούμε να συμπεριλάβουμε την ώθηση που έδωσε αυτή, στους Ιταλούς λογίους, να ασχοληθούν με τούς Έλληνες κλασσικούς και να μεταφράσουν έργα τους[15]. Ας μην λησμονούμε, πως η ελληνική γλώσσα συνέχιζε να χρησιμοποιείται νότια τής Ρώμης και σε πολλά τμήματα τής Σικελίας, ιδιαιτέρως στην βορειοανατολική πλευρά –η οποία προέβαλε την πιο μακρά αντίσταση στην αραβική κυριαρχία- για πολλούς αιώνες[16]. Ακόμη και σήμερα άλλως τε, κάποιες κοινότητες σε Απουλία και Καλαβρία διατηρούν ένα περίεργο μείγμα των ελληνικών που έφεραν οι άποικοι από την Αρχαία Ελλάδα και των ιταλικών[17].
Παρελάσεις και εορτές. Πάλι!
του Μάνου Στεφανίδη
Διατυπώνεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες πολύ εύγλωττα το λογικό αίτημα για την κατάργηση των παρελάσεων αλλά φοβάμαι πως δεν θα συμφωνήσω. Κι όχι από μιλιταριστικό πνεύμα ή υπέρ άγαν φιλοπατρία. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να πονάει και να αγαπάει τον τόπο του. Τη πατρίδα του. Όμως επειδή έχουμε αποστερηθεί ως πολιτικό σώμα τα στοιχειώδη σύμβολα και σημεία αναφοράς, με εξοβελιστέες ή αναθεωρήσιμες τις έννοιες του έθνους και της πατρίδας, πριν βιαστούμε να καταργήσουμε τις παρελάσεις, ας βρούμε κάτι εξίσου θεατράλε και συμμετοχικό, πάνδημο και γιορταστικό για να τις αντικαταστήσουμε. Αν μη τι άλλο στο συλλογικό φαντασιακό. Διερωτώμαι τί το κακό με τους χαζομπαμπάδες που σήμερα θα φωτογραφίζουν τα βλαστάρια τους κρατώντας την σημαία και ακούγοντας τον Ύμνο; Τί το αναχρονιστικό που τα δημοτικά και τα γυμνάσια θα παρελάσουν εμπρός σε γονείς και φίλους στις πλατείες όλης της χώρας εις ανάμνηση των αγώνων του 21;
H πρέζα Captagon (από το Capitain και το Pentagon)
Περικλής Κοροβέσης - Εφημερίδα τών Συντακτών
Τον Οκτώβριο του 2015, ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Αμπντέλ Μοσέν συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Βηρυτού να μεταφέρει ναρκωτικά, η αξία των οποίων ξεπερνούσε τα 200 εκατ. ευρώ. Τι το σημαντικό υπάρχει σε αυτήν την είδηση για να την ξαναθυμίσουμε τη στιγμή που ο τζίρος των ναρκωτικών μετριέται σε δισ. και τρισ. ευρώ και είναι από τις πρώτες οικονομικές επενδύσεις στον κόσμο (μαζί με το πετρέλαιο, τα όπλα και το τράφικινγκ);
Η είδηση είναι πως από δω έγινε παγκοσμίως γνωστό ένα νέο ναρκωτικό με το όνομα Captagon. Η ιστορία αυτής της ντρόγκας (αποφεύγω τον όρο ναρκωτικά γιατί δεν λέει τίποτα) έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξεκινάει σαν φάρμακο στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στη Γερμανία εναντίον της κατάθλιψης, της ναρκοληψίας και της υπερκινητικότητας, για να καταλήξει κοινωνική απειλή.
Εδώ έχει ενδιαφέρον να δούμε τη σχέση των φαρμακοβιομηχανιών με τα ναρκωτικά και τα επικίνδυνα σκευάσματα που κυκλοφόρησαν νόμιμα. Να θυμηθούμε πως η ηρωίνη κατασκευάστηκε από την Bayer ως φάρμακο. Η θαλιδομίδη, ένα παυσίπονο για τις έγκυες γυναίκες, προκάλεσε εκατοντάδες χιλιάδες φρικτά παραμορφωμένα παιδιά.
Και το Enterovioform, ένα αθώο φάρμακο για εντερικά προβλήματα, αποδείχθηκε εντελώς καταστροφικό για το σύνολο του εντερικού συστήματος. Ολα αυτά απαγορεύτηκαν μετά από έναν ολέθριο κύκλο, αφού απέδωσαν αμύθητα κέρδη στις φαρμακοβιομηχανίες.
Μέχρι το 1986 αυτή η ντρόγκα κυκλοφορούσε ελεύθερα και ήταν ιδιαίτερα αγαπητή ανάμεσα στους αριστερούς διανοούμενους του Παρισιού. Μεταξύ τους, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, που το χρησιμοποιούσαν σαν «βοηθητικό» της γραφής. Το Captagon ανήκει στην οικογένεια των αμφεταμινών και είναι μια εξελιγμένη μορφή τους.
Πολιορκημένοι
Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Διονυσίου Σολωμού σε συνδυασμό με τη Γυναίκα της Ζάκυθος, πέρα από την ύψιστη ποιητική τους αξία, αποτελούν δύο πολύτιμα βοηθήματα και για την κατανόηση της ίδιας της Ιστορίας, μια και αποτυπώνουν ιστορικές μαρτυρίες των επαναστατικών γεγονότων του ξεσηκωμού του '21.
Φαίνεται εκεί όλο το μεγαλείο της θέλησης του ανθρώπου για ζωή και ελευθερία, η εσωτερική του δύναμη και το σθένος και πάθος για αντίσταση στις εχθρικές προς τη ζωή δυνάμεις αλλά και η δυσειδής διχόνοια. Στο Μεσολόγγι ο ποιητής βλέπει πώς ο άνθρωπος ξεπερνά τη μικρότητά του μέσω της συνείδησης και του χρέους απέναντι σε έννοιες (όπως η πατρίδα) που τον καθορίζουν και νοηματοδοτούν την ύπαρξή του. Γι' αυτό και η ποίησή του δεν είναι στενά εθνική-πατριωτική, αλλά ξεπερνά την ιστορική στιγμή και «αποκτά ένα γενικότερο πανανθρώπινο, παγκόσμιο νόημα», όπως θεωρούσε και ο ίδιος.
Διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον [που συνεχώς κορυφωνόταν (!)] το θαυμάσιο βιβλίο της Μαρίας Δεληβοριά «Ο αγώνας του '21 και η υπονόμευσή του» με υπότιτλο «Οι σύγχρονες μαρτυρίες και η κρίση του Σολωμού» (εκδόσεις Αγρα). Η συγγραφέας βάζει τα πράγματα στη θέση τους, βασιζόμενη κυρίως στις πηγές της εποχής και διαβάζοντας τον Σολωμό σαν ανταποκριτή της ασφυκτικής πολιορκίας. Μια «απάντηση» σε 'κείνους τους ιστορικούς μας, που διατείνονται ότι δεν υπήρχε ελληνικό κράτος ώς τον 19ο αιώνα και ότι η εθνική συνείδηση επινοήθηκε, για τους οποίους λέει ότι οι απόψεις τους είναι τόσο ανιστορικές όσο και αντιεπιστημονικές και θέλουν «να τις εφαρμόσουν, μηχανιστικά και αναχρονιστικά, στην ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων αιώνων πριν από το 1821, την οποία, όπως προκύπτει, αγνοούν».
Πολιτική ὀρθότητά Γεωργίου Καραϊσκάκη
Ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης διακρίθηκε καί γιά τόν πηγαῖο τρόπο πού ἐκφραζόταν. Ὡστόσο, ὁ θυελλώδης Καραϊσκάκης ἦταν μακράν πιό ἀπολαυστικός!
Ἐδῶ βλέπουμε μία ἐπιστολή διπλωματικοῦ καί στρατιωτικοῦ ἐνδιαφέροντος. Ἀποστολέας ἦταν ὁ ἀρχιστράτηγος Ρούμελης Γεώργιος Καραϊσκάκης καί παραλήπτης ὁ Κιουταχής. Εἶναι ἐμφανής ὁ αἰσθαντικός, κομψός ἀλλά καί ἐναργής τρόπος γραφῆς τοῦ Ἕλληνα πολεμιστῆ, ὁ ὁποῖος σεβόμενος τόν χρόνο τοῦ παραλήπτου τῆς ἐπιστολῆς δέν μακρηγορεῖ.
Εἰσέρχεται ἀμέσως στό ἐπίμαχο θέμα τῆς ἀνακωχῆς ἤ τῆς παραδόσεως, ἀρνούμενος εὐγενικά τό σχετικό κάλεσμα τοῦ Κιουταχῆ.
Σάββατο 25 Μαρτίου 2017
Η εθνική πλευρά των ιδιωτικοποιήσεων/ του Βασίλη Βιλιάρδου
Οφείλει να απαγορεύεται συνταγματικά η εκποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, η οποία ισοδυναμεί με την εκχώρηση της αυτονομίας του κράτους – με την αποκρατικοποίηση της εξουσίας και με την κατάλυση της Δημοκρατίας.
“Στόχος οφείλει να είναι η απόλυτα ισορροπημένη σχέση μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα μίας χώρας, έτσι ώστε να προστατεύεται η αυτονομία του κράτους για την ασφάλεια των Πολιτών του – οι οποίοι το εμπιστεύθηκαν, αναθέτοντας τη δημόσια διοίκηση στους Θεσμούς του.Η εθνική κυριαρχία ενός κράτους, όπως συνήθως αποκαλείται η πλήρης αυτονομία του, είναι δυνατόν να καταλυθεί από αρνητικές εξελίξεις στο εσωτερικό του, ιδίως δε στην οικονομία του – χωρίς να είναι απαραίτητη η στρατιωτική εισβολή στην «επικράτεια» του”.
Το παραπάνω κείμενο, ελαφρά διαμορφωμένο, προέρχεται από έναν πολύ γνωστό Γερμανό νομικό, ο οποίος είναι ταυτόχρονα μέλος του συνταγματικού δικαστηρίου της χώρας του. Ο καθηγητής συμπληρώνει έμμεσα ότι, η Γερμανία είναι πλέον αντιμέτωπη με ένα τεράστιο πρόβλημα, έχοντας εκποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας της – γεγονός που ήδη πληρώνουν ακριβά οι Πολίτες της, μέσω της αυξημένης φορολόγησης τους, καθώς επίσης της συνεχούς μείωσης της κοινωνικής πρόνοιας, σε συνδυασμό με τη σταδιακή υποβάθμιση των υπηρεσιών στην Παιδεία, στην Υγεία και αλλού.
Ο μεγαλύτερος οφειλέτης του κόσμου και η Ελλάδα/ του Άρη Οικονόμου
«Μία ελληνική χρεοκοπία θα μπορούσε να πυροδοτήσει ένα ντόμινο εξελίξεων, τόσο στη μία πλευρά του Ατλαντικού, όσο και στην άλλη, με ενδεχόμενα πρώτα θύματα το ευρώ και το δολάριο«
Επικαιρότητα
Το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του χρέους των Η.Π.Α. είναι κάπου στα 20 τρις $ (γράφημα), το οποίο έχει πλέον ξεπεραστεί – γεγονός που σημαίνει ότι, κάθε πολίτης χρωστάει περί τα 62.600 $, ενώ κάθε φορολογούμενος πάνω από 160.000 $. Για σύγκριση, η Ελλάδα χρωστάει «μόλις» 330 δις €, άρα ο κάθε πολίτης της περί τις 30.000 € – επομένως τα μισά περίπου από τους αμερικανούς.
Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του δημοσίου χρέους των Η.Π.Α. (γαλάζια καμπύλη, αριστερή κάθετος), σε σχέση με την Ελλάδα (μαύρη, δεξιά κάθετος), σε απόλυτα μεγέθη.
.
Επίσημα τώρα οι Η.Π.Α. απαγορεύεται να δανειστούν περισσότερα χρήματα, οπότε δεν μπορούν να εκδώσουν νέα ομόλογα – εκτός εάν αποφασίσουν να αυξήσουν το ανώτατο όριο του δανεισμού τους, όπως συνέβη το 2011, το 2013 και το 2015. Με δεδομένο όμως το ότι, το έλλειμμα της υπερδύναμης στον προϋπολογισμό του προηγουμένου έτους ήταν της τάξης του 1 τρις $, ενώ το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 1,4 τρις $, σε ένα έτος που ήταν σχετικά σταθερό αφού δεν μεσολάβησε κάποια οικονομική κρίση ή ένας πόλεμος, είναι φανερό πως η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς δανεισμό – οπότε θα αναγκασθεί να αυξήσει ξανά το όριο, όπως άλλωστε συμβαίνει κάθε δύο χρόνια μετά το 2011.
Έως τότε θα καταφύγει στα ονομαζόμενα «έκτακτα μέτρα» – δηλαδή, στη λεηλασία των συνταξιοδοτικών της ταμείων, προκειμένου να μην πάψει να λειτουργεί το δημόσιο. Όταν λοιπόν η πλουσιότερη χώρα στον πλανήτη και πατρίδα του ΔΝΤ καταφεύγει σε τέτοιου είδους τεχνάσματα για να μη χρεοκοπήσει, πώς είναι δυνατόν να κατηγορείται η Ελλάδα για ανάλογες μεθοδεύσεις;
Πώς μπορεί να τη συμβουλεύει το ΔΝΤ, όσον αφορά την καταπολέμηση της κρίσης, όταν η εξέλιξη της οικονομίας των Η.Π.Α., από την πλευρά των δίδυμων ελλειμμάτων και του χρέους, παρά την άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική τους, είναι απείρως χειρότερη; Όσο για το δημόσιο σύστημα υγείας, καθώς επίσης για το ασφαλιστικό, η κατάσταση των Η.Π.Α. είναι κάτι περισσότερο από απογοητευτική – ενώ είναι φανερό πλέον ότι, ο μεγαλύτερος οφειλέτης του κόσμου δεν μπορεί να παραμείνει η μεγαλύτερη δύναμη.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού τώρα η Ελλάδα βιώνει για ένατο σχεδόν χρόνο μία σοβαρότατη κρίση χρέους – αλλάζοντας πολλές κυβερνήσεις από το 2009, υιοθετώντας δεκάδες φορές μέτρα λιτότητας, έχοντας «διασωθεί» επανειλημμένα, επιβάλλοντας ελέγχους κεφαλαίων κοκ., χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς οι Η.Π.Α. λοιπόν, θα μείνει χωρίς χρήματα ακόμη μία φορά, σε λίγους μήνες – οπότε θα πρέπει να διασωθεί ξανά από το ΔΝΤ και την ΕΕ, όπου ΕΕ ίσον Γερμανία.
Επέτειος (1), (2), (3)
Τα τελευταία χρόνια η επέτειος της Επανάστασης του 1821 γιορτάζεται με κάποιες δυσκολίες. Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες: από τη μία ο κομφορμισμός στο τελετουργικό της εορτής, σχολικό ή άλλο, καθώς επίσης και η ταρίχευση της προσέγγισης στο νόημα της επανάστασης,κι από την άλλη η πολλαπλή αμφισβήτηση της ταυτότητας και της καταγωγής του 1821.Κι έτσι, ο μεν σχολαστικός λόγος για την εθνεγερσία αποχυμώνει την ουσία της, ο δε υπερασπιστικός λόγος -όπως τώρα και ο δικός μου- χάνει συχνά την πανηγυρική αύρα των γεγονότων, αυτήν που εννοούσε ο ποιητής όταν μας καλούσε να «μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του ’21».Σήμερα που η Ελλάδα χειμάζεται, η μέθη αυτή θα μπορούσε να είναι εθνεγερτική, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει εκ προοιμίου -εδώ και πολλά χρόνια- κατασυκοφαντηθεί.Πίσω από την πολιτική υποταγή της Ελλάδας βρίσκεται η πολιτισμική αποδόμηση. Προϋπόθεση για την αιχμαλωσία του λαού είναι η αποκοπή του από τη λαϊκή παράδοση, την κληρονομιά και τη μνήμη του, ο απορφανισμός του από τους ήρωες και τους αγίους του, τα φυλαχτά του, το σθένος και την έμπνευσή του.Ο «εκσυγχρονισμός» στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, ήταν η επανακατασκευή του ανθρώπου-ραγιά.Και το κύριο καθήκον των «εκσυγχρονιστών», στο πλαίσιο της ομογενοποιημένης σκέψης που στηρίζει την παγκοσμιοποίηση, ήταν και είναι να τρομοκρατήσουν ιδεολογικώς την κοινωνία διαλύοντας την πολιτική και πολιτιστική ταυτότητα, το αίσθημα του συνανήκειν, το εθνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η ταξική πάλη, ώστε οι εργαζόμενοι να βρεθούν εν κενώ, οι κατακτήσεις τους να εξαερωθούν και οι όποιες διεκδικήσεις τους για το μέλλον να φαίνονται αδιανόητες.Οι τρομοκράτες του ευρώ και το Target 2
Παρά το ότι δεν ανήκουμε στους οπαδούς της δραχμής, έχοντας την άποψη πως είμαστε εγκλωβισμένοι, ενώ το πρόβλημα μας δεν είναι το νόμισμα, αλλά η παραγωγική κατάρρευση και το χρέος, πιστεύουμε πως είναι απαράδεκτο να τρομοκρατούνται οι Έλληνες από τους υποστηρικτές της Ευρωζώνης.
.
«Αν μια χώρα φύγει από το ευρωσύστημα, οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις της εθνικής κεντρικής τράπεζας στην ΕΚΤ πρέπει να εκκαθαριστούν στο σύνολό τους, αναφέρει ο κ. Ντράγκι στην επιστολή. Με βάση τα στοιχεία στα τέλη Νοεμβρίου από το σύστημα πληρωμών Target-2, αυτό θα άφηνε την Ιταλία με λογαριασμό 358,6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Διότι το σύστημα καταγράφει τις ροές πληρωμών μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, στις μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές.Υπό αυτές τις συνθήκες, η απειλή διασυνοριακών πτωχεύσεων αποτελεί το στοιχείο στο οποίο αποδίδεται συχνά το γεγονός ότι η Ευρωζώνη διατηρείται ακέραια, παρά τη χρηματοπιστωτική κρίση. Καθώς αυτές οι πληρωμές εν γένει δεν διακανονίζονται, αδύναμες οικονομίες -περιλαμβανομένων της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας- έχουν αθροιστικά μεγάλες υποχρεώσεις στον Target-2, ενώ η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής, με απαιτήσεις 754,1 δισεκατομμυρίων ευρώ.
έλεγαν «Γιουγκοσλαβία»…
Ήταν 24 Μάρτη 1999, πριν από δεκαοκτώ χρόνια, όταν άρχιζε το μακελειό που κράτησε 78 μέρες. Ήταν η αρχή του τέλους για την Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΕ.
Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των χιλιάδων νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), αυτοί που κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους το Διεθνές Δίκαιο, υποστήριζαν τότε ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον κόσμο.
Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος, που έγινε με πρόσχημα τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», εξελίχτηκε σε «προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Ιράκ. Μετά ακολούθησαν από Λιβύη μέχρι Συρία.
Στον έναν μόλις χρόνο από τη λήξη των βομβαρδισμών στο «απελευθερωμένο» Κοσσυφοπέδιο είχαν συμβεί τα εξής:
4.121 επιθέσεις εναντίον Σέρβων Κοσσοβάρων, 757 Σέρβοι δηλώνονταν αγνοούμενοι, είχαν καταστραφεί 1.134 εκκλησίες, 102 μοναστήρια, 6 οστεοφυλάκια, 96 πύργοι και άλλα ιστορικά μνημεία. Φυσικά πρέπει να προστεθούν και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες Σέρβοι από την περιοχή.
Στις 78 μέρες της «ανθρωπιστικής» τους δράσης που ξεκίνησε στις 24/03/1999 λίγο πριν τις 9 το βράδυ όταν και ήχησαν οι σειρήνες στην Πρίστινα, στο Βελιγράδι, στην Ποντγκόριτσα, στο Νόβισαντ, τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ πραγματοποίησαν 35.788 μαχητικές αποστολές εναντίον 200 γιουγκοσλαβικών πόλεων.Άπαντα Καρυωτάκη
(Ποιήματα και πεζά)
Ο Κωνσταντίνος Καρυωτάκης γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 στην Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν νομομηχανικός κι έτσι στα παιδικά του χρόνια αναγκάστηκε να αλλάζει συνέχεια τόπο διαμονής.
Πέρασε από το Αργοστόλι, τη Λευκάδα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, την Αθήνα, μέχρι και από τα Χανιά. Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Αφού πήρε το δίπλωμα της Νομικής Σχολής των Αθηνών, διορίστηκε υπάλληλος στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης.
Η ελεύθερη φύση του δεν μπορούσε να δεχθεί την γραφειοκρατία της κρατικής μηχανής, την όποια και καυτηριάζει όποτε μπορεί (χαρακτηριστικό το πεζό: ΚΑΘΑΡΣΙΣ). Γι’ αυτό και μετατέθηκε πολλές φορές διωκόμενος από ανωτέρους του. Στη διάρκεια αυτών των μεταθέσεων γνωρίζει την ανία και τη μιζέρια της επαρχίας, πράγμα που τον στιγματίζει.
Κατεβάστε το δωρεάν εδώ: ebooks4greeks.gr
Η συμμετοχή του κράτους στην οικονομία/ ΤΟΥ ΑΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Εάν διαιρέσει κανείς το σύνολο των δημοσίων δαπανών περιλαμβανομένης της κοινωνικής ασφάλισης με το ΑΕΠ μίας χώρας, βρίσκει τη συμμετοχή του δημοσίου στην οικονομία της – όπου, σύμφωνα με τους οπαδούς της φιλελεύθερης ιδεολογίας, τυχόν υψηλό ποσοστό συμμετοχής του κράτους αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα, επειδή εμποδίζει την ανάπτυξη, μειώνει την ευημερία και εκτρέφει τη διαφθορά.
Εν τούτοις, σύμφωνα με το γράφημα που ακολουθεί, οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες με το μεγάλο κοινωνικό κράτος που τις χαρακτηρίζει, είναι σε γενικές γραμμές επιτυχημένες – ενώ οι Πολίτες τους φορολογούνται μεν αυστηρά, αλλά απολαμβάνουν ένα πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο, νοιώθοντας ασφαλείς για το μέλλον τους. Αντίθετα υπάρχουν κάποια άλλα κράτη με επίσης μεγάλο δημόσιο τομέα, όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, τα οποία δυσκολεύονται να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα τους σε παγκόσμιο επίπεδο – με αρκετούς να θεωρούν ότι, η αιτία είναι η υψηλή συμμετοχή του κράτους στην οικονομία τους.
ΛΑΒΑΡΑ
 |
Μήνυμα για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας έστειλε στην Ελλάδα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Deutschlandfunk».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)